|
|
Post by Burai Fighter on Oct 30, 2015 0:19:35 GMT 2
Ήταν ένα θέμα που ήθελα καιρό να ανοίξω, από το παλιό forum ακόμη. Βασικά είναι ένα ζήτημα που με απασχολούσε από σχετικά νεαρή ηλικία, γύρω στα 17-18 όταν είχα περάσει φοιτητής και έπιανα τον εαυτό μου να αναζητά, τα σχετικά παλιά, τότε, games των SNES καθώς και PSone, ενώ παράλληλα προσπαθούσα να είμαι up to date με τις νέες κυκλοφορίες εν έτει 2002 μέσω του Dreamcast και PSone που τότε, έπνεε τα λοίσθια. Το μεγάλο βήμα έγινε μετά την εγγραφή μου στο GamePro subforum του CG forum και στη συνέχεια ανεξάρτητου forum, καθώς και μέσα με τη γνωριμία μου με τον moogle/ Evans, ΧenoVagrant, eilio94, GettaRobo, Scatman, Link κ.α. και τη διαπίστωση πως υπάρχουν άτομα που ακόμη ασχολούνται με το retro gaming και collecting. Τέλος πάντων κάπου εκεί κόλλησα το μικρόβιο και δεν υπήρξε ποτέ γυρισμός, μάλλον υφέσεις και υποτροπές  Πέρασε κοντά μια δεκαετία- απίστευτο κι όμως αληθινό - και το μικρόβιο παραμένει ζωντανό και μάλλον είναι for life, που λένε και στο χωριό μου. Τα games πλέον είναι κυριολεκτικά αμέτρητα, κάτι ανάλογο με τους δίσκους που μετρούσε ο Χρονόπουλος ή ο Κισατζεκιάν στο Hammer για τους γνώστες, αποθηκευμένα με προσοχή σε κούτες, ενώ παράληλλα η αναζήτηση για θαμμένα retro games- hidden gems- diamonds in the rough, συνεχίζεται, όπως και η ελπίδα πως κάποια στιγμή θα έχω τον κατάλληλο χώρο για display και gaming, κοινώς playroom.  Πρόσφατα έπιασα τον εαυτό μου να αναρωτιέται για ποιο λόγο, έχω αυτή την τάση να συλλέγω, τι στόχο έχω... Στο πρώτο ερώτημα, η απάντηση ήταν μαλλον απλή; προσπαθώ να επιστρέφω μέσω της συλλογής σε ευχάριστες στιγμές της παιδικής μου ηλικίας και όχι μόνο, εποχές πιο ξένοιαστες. Όταν για παράδειγμα παίζω το πρώτο level του Super Mario Bros αναπολώ πάντοτε εκείνο το καλοκαίρι που αγοράσαμε μαζί με τον αδερφό μου με τις οικονομίες μας το NES, όταν ακούω το εισαγωγικό theme του Final Fantasy VII, θυμάμαι τις πασχαλινές διακοπές που είχα χαθεί στη Midgar μαζί με αδερφό και ξάδερφο κτλ κτλ Τελικά κατέληξα, πως κύριος στόχος μου είναι να αποκτήσω, ει δυνατόν, όσα games έπαιξα/ αγάπησα/ μίσησα σαν μικρός- νέος gamer και να χτίσω μια συλλογή που ναι μεν θα αντιπροσωπεύει τα gaming γούστα μου, αλλά από την άλλη θα αποτελείται, το κατά δυναμην, από καλά ή έστω από ενδιαφέροντα games, ασχέτως σπανιότητας, region etc. Τα ίδια λίγο πολύ ισχύουν και για το vintage toy και board game collecting, αν και εδώ το impact που είχαν ήταν σαφώς μικρότερο αλλά παρολ'αυτά ισχυρό. Συγγνώμη αν πλατείασα λίγο. Εσείς αλήθεια έχετε gaming collections- καλά σίγουρα έχετε- τι ανάγκη σας καλύπτει η συλλογή? Ελπίζω να αποτελέσει απαρχή το θέμα για ενδιαφέρουσες συζητήσεις.  |
|
|
|
Post by Alucard on Nov 4, 2015 21:59:26 GMT 2
Φυσικά κι έχουμε συλλογή.Ωραίο θέμα btw.
Τώρα το τι ανάγκη καλύπτει,θα σε γελάσω.Για μένα περισσότερο είναι impulse του τύπου,ενδιαφέρον,ας το πάρω.Άμα είναι όμως να πληρώσω γιατί να πάρω την απλή έκδοση και όχι την καλύτερη δυνατή,δηλαδή την συλλεκτική;Βέβαια αυτό δε συμβαίνει πάντα.
Το θέμα είναι ότι κι εγώ θέλω κάποια στιγμή να πάω σε δικό μου σπίτι να τακτοποιήσω την συλλογή μου και γιατί όχι να βάλω τις φιγούρες σε περίοπτη θέση αντί να τις έχω κλεισμένες μέσα στα κουτιά τους.
Παραπάνω,είπες κάτι για κούτες.ΑΠοθηκεύεις τα παλιότερα παιχνίδια σε κούτες σωστά;Υπάρχει κίνδυνος να πάθουνε κάτι πχ αν τα βάλω στο πατάρι που μαζεύει υγρασία κλπ;
|
|
|
|
Post by Burai Fighter on Nov 5, 2015 4:10:44 GMT 2
Θα σου πρότεινα πλαστικά containers απο τα Praktiker- έχουν και ροδάκια και βολεύουν. Τωρα βεβαια για τις συλλεκτικές των νεότερων games καταντάει κάπως ακριβό γτ υπολόγισε 6-7€ η κούτα που με το ζόρι παίρνει δυο συλλεκτικές η και μια- πχ Bioshock Infinite, Injustice- οποτε καταλαβαίνεις. Για τις συγκεκριμένες δεν νομιζω πως θα εχεις προβλημα εκτός κι αν θες τη συσκευασία πχ Rayman Origins. Απο την άλλη πλευρά στα ρετρό και ειδικά της Nintendo που το χαρτόκουτο,παει σύννεφο εκεί πραγματικά τα πλαστικά containers ειναι imho μονόδρομος. Μια καλη ιδέα ειναι να καλύψεις τα games, ακομη και σε χαρτόκουτα με πλαστικό περιτύλιγμα- για καλύτερη μόνωση.
|
|
|
|
Post by deus on Nov 5, 2015 11:54:09 GMT 2
Ωραίο θέμα. Γιατί συλλέγω... Προσωπικά μου αρέσει να μαζεύω τίτλους από σειρές που μου αρέσουν. Μου αρέσει να έχω, βλέπω στο ράφι και να ξέρω ότι μπορώ να παίξω αυτά τα παιχνίδια όποτε το θελήσω. Εδώ είναι σημαντικό να πω πως για εμένα είναι εξαιρετικά σημαντικό να μπορώ να παίξω χωρίς drm,online activation και άλλους τέτοιους περιορισμούς.Έχω το κόλλημα αυτό, να ξέρω ότι το κουτί με το cd που υπάρχει στο ράφι μπορεί να λειτουργήσει αμέσως χωρίς να μπλέκω με άλλες διαδικασίες. Για αυτόν τον λόγο δεν αγοράζω ιδιαίτερα τίτλους για το pc. Όσον αφορά τις συλλεκτικές εκδόσεις, έχω φτάσει σε σημείο να τις απαξιώνω εντελώς. Για εμένα ελάχιστες αξίζουν τα λεφτά τους, προτιμώ τις κανονικές εκδόσεις. Εξαιρέσεις φυσικά και υπάρχουν, για παράδειγμα η εκπληκτική collectors tou final fantasy type 0, αλλά αυτά για εμένα είναι λίγες. Αυτά που με ενδιαφέρουν σε μεγάλο βαθμό είναι η συλλογή,όπως όλοι ξέρουν, της σειράς final fantasy.Επίσης επιλεγμένα rpg, όχι rpg να ναι και ότι ναναι, συγκεκριμένα παιχνίδια και σειρές. Σε καμία περίπτωση δηλαδή παιχνίδια τύπου hyperdimension neptunia. Άλλη αδυναμία είναι games της παλιάς καλής σεγκα. Τώρα που τα λέω όλα αυτά ψήνομαι να τραβήξω κάποια τέτοια φωτογραφία και να την ανεβάσω εδώ.  |
|
|
|
Post by moogle on Nov 5, 2015 12:17:13 GMT 2
Η αλήθεια είναι ότι οι προσωπικοί λόγοι που με ωθούν στη συλλογή διαφόρων κομματιών που περιστρέφονται γύρω από την ψυχαγωγία (παιχνίδια, άλμπουμ μουσικής, βιβλία) βρίσκονται στο χώρο του ρομαντικού και μερικές φορές του ψυχαναγκαστικού. Πάμε τώρα... : 1) Provenance. Το medium που μας συγκινεί τόσο πολύ είναι πολύ ιδιαίτερο ως προς τη φύση του και δεν είναι κάτι για το οποίο μεγάλοι οργανισμοί έχουν μεριμνήσει ως προς τη συντήρηση και διατήρηση των ιστορικών (γιατί πλέον μιλάμε και για ιστορία) κομματιών. Πάρτε για παράδειγμα παιχνίδια του PC-engine, του MSX, ή του Atari 2600 (για να μην πάμε και πιο πίσω, όπως στα πρώτα arcades που δημιουργήθηκαν ποτέ σε εποχές 1960-1970). Αυτά τα παιχνίδια - και μιλάω για τα φυσικά αντίτυπα των παιχνιδιών - δε θα μπορούν να αναπαραχθούν (παιχθούν) σε μερικά χρόνια από τώρα, ακριβώς και μόνο επειδή το αυθεντικό hardware θα πάψει να υπάρχει σε λειτουργική τουλάχιστον μορφή. Το emulation είναι προφανώς μία καλή λύση, η οποία μάλιστα πολλές φορές προσφέρει αποτελέσματα ικανοποιητικότερα από αυτά του πρωτότυπου hardware, αλλά ένα ερώτημα που παραμένει είναι: τι θα απογίνει η ιστορική αξία του φυσικού αντικειμένου, που αποτελεί απόδειξη ότι κάποτε το προϊόν υπήρξε; Το φυσικό αντίτυπο με συγκινεί όχι τόσο επειδή μου αρέσει να το τοποθετώ στο ράφι και να το βλέπω (αν και, ντρέπομαι που το ομολογώ, κάθε βράδυ πριν πέσω για ύπνο, περνάω μία βόλτα από τη βιβλιοθήκη μου ), αλλά γιατί αποτελεί χειροπιαστή απόδειξη της ύπαρξης ενός παιχνιδιού και αποτελεί φυσική αναφορά σε μία άλλη εποχή. Προφανώς και όλα τα άρθρα, ή τα βιβλία, ή τα videos μπορούν να αποτελέσουν μία εν δυνάμει αναφορά σε αυτήν την εποχή, αλλά είναι ιδιαίτερο το συναίσθημα του να ξέρεις ότι έχεις μία προσωπική, ιδιόκτητη, αναφορά στην ιστορία του είδους. Και ξαναλέω, θεωρώ ότι τα videogames είναι ιδιαίτερη περίπτωση, γιατί δεν υπάρχουν - ακόμα - επίσημοι οργανισμοί που να αναλαμβάνουν τη διατήρηση και συντήρηση της ιστορίας του είδους (παρόλο που μουσεία έχουν αρχίσει να αναπτύσσονται και γενικά υπάρχει κάποια κινητοποίηση προς αυτό το θέμα). Για κάποιο λόγο, η σκέψη και μόνο ότι σε 20 χρόνια από τώρα δε θα είναι εφικτό το να παίξουμε ένα παιχνίδι του Megadrive με τρελαίνει... 2) Πείτε με ρομαντικό, πείτε με περίεργο, πείτε με αφελή, αλλά θεωρώ ότι τα ερεθίσματα που παίρνουμε από την επαφή με κάτι το φυσικό/ υλικό είναι ισχυρότερα από αυτά που παίρνουμε βλέποντας μία εντυπωσιακή λίστα αρχείων στον υπολογιστή. Όταν (κι αν) κάνω παιδιά, θέλω να έχουν πρόσβαση στην εικόνα μίας βιβλιοθήκης γεμάτη με καλή λογοτεχνία, καλή και ποιοτική μουσική, και πολλών αξιόλογων παιχνιδιών. Ειδικά στην περίπτωση των τελευταίων, αυτό πιστεύω θα είναι ιδιαίτερα όμορφο, μιας και το medium βρίσκεται στα πρωτόλεια του, μιας και τώρα έχει αρχίσει να προσδιορίζεται επακριβώς τι είναι αυτό που λέμε "digital gameplay," τόσο ακαδημαϊκά, όσο και μέσω της indie - ή όπως μου αρέσει να την αποκαλώ - avant garde σκηνής. Σε 10-15 χρόνια από τώρα, τα παιχνίδια θα έχουν ενταχθεί για τα καλά στα πλαίσια της τέχνης κι έχοντας πρόσβαση σε φυσικές αναφορές της ιστορίας του είδους (κουτιά παλιών παιχνιδιών, γεμάτα χάρτες, βιβλιαράκια, άγαρμπες κασέτες, κτλ.) θεωρώ ότι θα είναι ένα πολύ ωραίο συναίσθημα. Όπως μου είχε πει κάποτε ένας φίλος μου, μετά από μία παράλογη (για πολλούς) αγορά: "Εσύ αγοράζεις πολιτισμό." Αυτή η φράση συνοψίζει σε απόλυτο βαθμό την προσωπική μου αντίληψη για το raison d' etre μίας συλλογής. |
|
|
|
Post by Burai Fighter on Nov 5, 2015 14:52:33 GMT 2
Βασικά εδώ προσυπογράφω με κλειστά μάτια. Aνήκουμε βέβαια και σε μια άλλη γενιά, η οποία είχε στο αίμα της το plug and play- το οποίο όσο και να διατεινόμαστε υπέρ του αντίθετου, πλέον δεν ισχύει. Δεν θα μπορείς σε 20 χρόνια να παίξεις games όπως πχ το Destiny, ή το Dark Souls τουλάχιστον όχι όπως συμβαίνει σήμερα( με μία community ζωντανή, με αλληλεπιδράσεις στο online περιβάλλον), εν αντιθέσει με τίτλους όπως το Dragon Force, Sonic, Super Mario World, Chrono Trigger, Dragon Quest VIII, Final Fantasy noX etc etc τα οποία είναι ολοκληρωμένοι τίτλοι, άλλης φύσης βέβαια αλλά καταλαβαίνετε τι θέλω να πω. Βασικά προκειμένου πλέον να παιξεις το Witcher 3 πρέπει να περιμένεις να κατέβει- κονσόλες πάντα έτσι?- ένα patch 4-5-7GB... plug and play my a$$ Από την άλλη πλευρά προφανώς όλοι έχουμε ένα ρομαντισμό μέσα μας. Προσωπικά χθες καταπιάστηκα με το καθάρισμα του V-Saturn, της expansion slot, του Action Replay, του pad. Μια διαδικασία που απολαμβάνω και με ηρεμεί. Εδώ και δύο ημέρες ασχολούμαι στο χαλαρό τα βράδια, με το Princess Crown με τη βοήθεια του ακόλουθου οδηγού web.archive.org/web/20080304171404/http://www.andriasang.com/princesscrown/pcrown/translation.html Πού και πού, είναι όμορφο να κάθομαι απέναντι στην CRT 25ετίας με τα όποια παράσιτα κτλ και να παίζω games μια άλλης εποχής. Βασικά έπιασα τον εαυτό μου να τερματίζει πάλι τα Capcom fighting games των 90s με αγαπημένους χαρακτήρες, να παίζω shooterάκια που ανακάλυψα από fan sites ή από users και για τα οποία δεν είχα ιδέα etc. Γενικά μπαίνω σε ένα time warp που με μεταφέρει σε εποχές πιο ανέμελες- τουλάχιστον τότε ο ελεύθερος χρόνος μου ήταν όντως ελεύθερος μιας και δεν υπήρχαν άλλες έγνοιες πέρα από διάβασμα/ free time/ έξοδοι- τόσο στην προσωπική όσο και στη gaming ζωή. Δεν καταδικάζω το online περιβάλλον που επικρατεί πλέον, ίσα ίσα που έτσι κρατάω επαφή και με άτομα που εκτιμώ και διαφορετικά θα ήταν δύσκολο να παίξουμε μαζί. Απλώς, κάπου κάπου απολαμβάνω και αυτή την "απομόνωση" των retro τίτλων. Γενικά τo gaming είναι μέρος της κουλτούρας, βασικά πάντα ήταν, απλώς πλέον με την ωρίμανση των 80s- 90s generations, πλέον έγινε κάτι ανάλογο με το toy collecting( ποιος θα περίμενε επί παραδείγματι πως άτομα θα πληρώναν 500-1000€ για sealed Transformers από τα 80s? ), μιας και αρκετοί θέλουν να έχουν πράγματα που τους σημάδεψαν με ευχάριστο τρόπο στην παιδική τους ηλικία ενώ έχει γίνει πλέον ευρέως αποδεκτό μεσο ψυχαγωγίας και καταπιάνεται και με πιο ώριμα θέματα - πχ κατάθλιψη δες Depression Quest κτλ κυριως φυσικά η Indie scene. Από την άλλη υπάρχει και το ενδιαφέρον για να παίξει κανείς τους τίτλους στο original hardware γιατί είναι cool, όπως πχ το να έχεις VHS, vinyl records. Υπάρχουν άτομα που δεν είχαν γεννηθεί όταν μεσουρανόυσε η Atari, η Nintendo, η Sega ακόμη και η SONY με το PSone και θέλουν να βιώσουν τους τίτλους όχι μέσω emulation αλλά με το the real thing. Εμένα μου αρκεί να ξέρω, πως όταν με το καλό θα έχω το playroom μου με τη συλλογή μου τα σέα και τα μέα της( ράφια, βιβλιοθήκες, βιτρινούλες) θα μπορώ να επιλέγω ό,τι θέλω να παίξω, όποτε θέλω στο original hardware, όπως έκανα κάποτε. Ακριβώς το ίδιο με τον Α συλλέκτη που απολαμβάνει να ακούει τα γρατσουνισμένα βινύλια των Floyd ελληνικής κοπής γιατί αυτά άκουγε και με αυτά μεγάλωσε. Δυστυχώς, έχω το μικρόβιο, όταν ασχοληθώ με ένα game και το τερματίσω σε emulator να θέλω να έχω την αυθεντική κόπια αν φυσικά υπήρξε και είναι σε λογικά πλαίσια η τιμή- δε μιλάω για Neo Geo AES carts πχ Metal Slug που είναι όνειρο θερινής νυκτός. |
|
|
|
Post by Straier on Nov 6, 2015 8:44:36 GMT 2
Δεν είσαι ρομαντικός, είναι η ανθρώπινη φύση, το χειροπιαστό έχει άλλη αξία στα μάτια του οποιουδήποτε (βλέπε skype vs φυσική επαφή).
Εγώ, αν και μου αρέσει να μαζεύω παιχνίδια (και κόμιξ της Ντίσνεϋ) πλέον το έχω κόψει σε μεγάλο βαθμό το σπορ κυρίως για λόγους χώρου (με ebay κλπ ούτως ή άλλως δεν ασχολούμαι). Έχει να κάνει και με το γεγονός ότι άλλαζα σπίτι/χώρα κάθε μερικά χρόνια οπότε αναγκάστηκα να ασχολούμαι μόνο με ό,τι θα έπαιζα σχετικά άμεσα. Σε καινούργια παιχνίδια δε, η φυσική ή ψηφιακή μορφή έχει αρχίσει να μην έχει διαφορά στα μάτια μου αν και υπάρχουν σημαντικά μεινοεκτήματα (πχ δε μπορώ να δανείσω παιχνίδια, φοβάμαι μην ξεχάσω κωδικούς και χάσω τα παιχνίδια μου κλπ).
|
|
_KH.png)
