The Witness

[moogle]

Ποιος άλλος (από εμάς τους λίγους) θα άνοιγε αυτό το θέμα αν όχι εγώ;



Το The Witness (το νέο παιχνίδι του Jonathan Blow - Braid) κυκλοφόρησε σήμερα για υπολογιστές και PS4 και, όπως όλοι ξέρετε φαντάζομαι, η θεματική του περιστρέφεται γύρω από την επίλυση puzzles. Δύο είναι οι παράγοντες που προσωπικά με ιντριγκάρουν στο συγκεκριμένο παιχνίδι (πέραν του ονόματος που κρύβεται πίσω από αυτό): το γεγονός ότι η δράση διαδραματίζεται σε ένα εγκαταλελειμμένο νησί, καθώς κι ότι όλα μα όλα τα puzzles εχουν ακριβώς την ίδια λογική: συνδέεις δύο σημεία τραβώντας μία γραμμή που δεν πρέπει να περνάει από το ίδιο σημείο του puzzle. Το ερώτημα που τίθεται είναι κατά πόσο ένα παιχνίδι 20-30 ωρών (όπως λένε) καταφέρνει να διατηρήσει το ενδιαφέρον του παίχτη για τόσες ώρες με ένα τύπo puzzle που είναι τόσο παλιός και κλασικός.



Σε αυτό δεν μπορώ να δώσω απαντήσεις, μιας κι αφιέρωσα μόλις μιάμιση ώρα στον τίτλο. Σε αυτό που μπορώ να απαντήσω όμως είναι ότι αυτή η μιάμιση ώρα ήταν άκρως ενδιαφέρουσα. Για αρχή, το παιχνίδι φαίνεται να είναι ο ορισμός του open ended: δεν υπάρχει περιορισμός στο που θα πας, αρκεί να μπορείς να λύσεις ένα συγκεκριμένο puzzle το οποίο θα ανοίξει το μονοπάτι. Η επίλυση των puzzles δεν καθορίζεται από εύρεση collectibles, αλλά από την ικανότητα του παίχτη να βρει τη λύση (η οποία είναι μονίμως η ένωση των δύο σημείων). Βέβαια υπάρχουν - βάσει όσων έχω δει ως τώρα - πάρα πολλές παραλλαγές, οι οποίες προσθέτουν νέα στοιχεία στο εκάστοτε puzzle, οπως παρατήρηση του χώρου, προοπτική, σύνδεση με patterns που βρίσκονται στη γύρω περιοχή, κτλ. Από ένα σημείο και μετά λοιπόν σημασία δεν έχει μόνο τι βλέπεις στο αυστηρά καθορισμένο πλαίσιο του puzzle αλλά και στο τι βρίσκεται στην περιφέρεια. Είμαι πολύ αρχή ακόμα για να κρίνω κατά πόσο το ενδιαφέρον διατηρείται σε βάθος χρόνου, αλλά από αυτά που είδα ως τώρα (και γνωρίζοντας το πόσο σύνθετα ήταν τα puzzles του Braid), δεν έχω κάποιο λόγο να αμφισβητώ τα όσα διαβάζουμε στα reviews του παιχνιδιού.



Η παρουσίαση είναι εξαιρετική: αισθητικά το παιχνίδι κινείται στα ίδια υψηλά standards που έθεσε ο προκάτοχός του, αν και πλέον δεν κινούμαστε σε δισδιάστατα μονοπάτια, αλλά κάναμε στροφή σε πλήρως 3D γραφικά. Η μαγεία δε βρίσκεται προφανώς στο φωτορεαλισμό, αλλά στην εικαστική σύνθεση ενός πανέμορφου κόσμου, ο οποίος στολίζεται από πληθώρα χρωμάτων και φιγουρών. Όλα - δέντρα, σύννεφα, πέτρες, οικοδομήματα, σκιές, καλώδια, panels - φαίνεται να έχουν τη θέση τους στον κόσμο και να είναι τοποθετημένα με ακρίβεια, δημιουργώντας την αίσθηση ότι αν μία λεπτομέρεια έλειπε, η ισορροπία του συνόλου θα έσπαγε. Παρόλο που το νησί φαίνεται να έχει μία προϊστορία, επικρατεί μία περίεργη αίσθηση εγκατάλειψης - και λέω περίεργη επειδή δεν είναι το συνηθισμένο που βλέπουμε στα περισσότερα παιχνίδια. Φαίνεται να υπάρχει ένα στιβαρό infrastructure και κάποια ιδιαίτερα περίπλοκα κτίρια, από την άλλη όμως μου αποτυπώθηκε η αίσθηση η εγκατάλειψη (αν αυτό έχει συμβεί) έγινε με έναν προσεχτικό τρόπο, λες και οι κάτοικοι της περιοχής να ήθελαν το νησί να αποκτήσει αυτή τη μορφή. Δεν ξέρω πώς αλλιώς να το περιγράψω... Είναι και πολύ νωρίς φυσικά για να πω περισσότερα, με το ζόρι είδα μία πολύ μικρή περιοχή ως τώρα.



Θα γράψω περισσότερες εντυπώσεις με την πάροδο του χρόνου. Αν θέλετε να ποστάρω και μερικά παραδείγματα γρίφων, ώστε να καταλάβετε για τι ποικιλία μιλάω.



Αν έχετε κάποιες ερωτήσεις, feel free to ask .

[Straier]

Γενικά ό,τι καινούργιες εντυπώσεις/updates έχεις γράψε τα εδώ.
Μόλις είδα και την τιμή του, είναι πανάκριβο!

[moogle]

Αν έχετε όρεξη να δείτε ένα βιντεάκι που τράβηξα χτες, here you go:



Είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα του τύπου των γρίφων που βρίσκεις μέσα στο παιχνίδι. Συνδυάζουν προοπτική, χρήση αντανακλάσεων και φυσικά την κλασική ένωση των δύο σημειών. Επίσης, προς το τέλος του βίντεο θα δείτε ένα κρυφό γρίφο που αποκαλύπτεται μόνο μέσω της παρατήρησης και της σωστής τοποθέτησης του παίχτη στο χώρο. Τετοιοι γρίφοι υπάρχουν διάχυτοι στον κόσμο του παιχνιδιού και τους αποκαλύπτεις με τρόπους παρόμοιους με αυτόν που φαίνεται στο βίντεο.

Να πω ότι με εντυπωσιάζει το πόσο καλή δουλειά έχει γίνει στο να καταλαβαίνει ο παίχτης τι πρέπει να κάνει (να αναπτύσσει το κατάλληλο "mental model" για την αλληλεπίδραση με το παιχνίδι). Τα interactive elements είναι μονίμως τα ίδια, ή ακολουθούν την ίδια λογική (το interaction ξεκινάει από ένα μεγάλο κύκλο και τελειώνει σε μία προεξοχή), οπότε ο παίχτης γνωρίζει για τι πρέπει να ψάχνει στο περιβάλλοντα χώρο. Αυτό είναι από τα σημαντικότερα στοιχεία ενός παιχνιδιού, πόσο μάλιστα όταν μιλάμε για έναν τίτλο τόσο αφαιρετικό όσο το the witness.

Επίσης να αναφέρω το πόσο ενθουσιασμένος είμαι με το rest mode του PS4. Το παιχνίδι μπαίνει σε suspend mode, οπότε το να επανέλθεις εκεί που το άφησες τελευταία στιγμή είναι μία διαδικασία ελαχίστων δευτερολέπτων. Όποιος δε χρησιμοποιεί rest mode, ας αρχίσει να το κάνει αμέσως .

[Straier]

Μου θυμίζει πολύ το Talos Principle το οποίο για να είμαι ειλικρινής μου φαίνεται πιο ενδιαφέρον. Έχεις ασχοληθεί καθόλου να συγκρίνεις;
Γέλασα πολύ πάντως με την τελευταία οθόνη που δε μπορούσες να το ζωγραφίσεις με τίποτα σωστά. Ο γρίφος με το πακμαν δεν κατάλαβα πώς λύθηκε.

[moogle]

Δεν το έχω παίξει, γιατί δεν το έχω λολ. Εδώ και 1 χρόνια λέω να το αγοράσω, αλλά ακόμα να αξιωθώ.

Ο γρίφος του pacman είναι σαν όλους τους μυστικούς γρίφους: είναι αποκλειστικά γρίφοι προοπτικής, οι οποίοι δεν οριοθετούνται όπως όλοι οι υπόλοιποι γρίφοι στο παιχνίδι. Πρέπει να εντοπίσεις ένα pattern στο χώρο, να στρέψεις την κάμερα στη σωστή γωνία και να ενώσεις τον κύκλο με την απόληξη μίας γραμμής που προεξέχει από τον κύκλο.

Να αναφέρω ότι το παιχνίδι μου προκαλεί έντονες ζαλάδες, οι οποίες έχουν παρατηρηθεί και σε άλλους παίχτες. Υποθέτω ότι έχει να κάνει με τον αφύσικο τρόπο που κινείται η κάμερα (είναι αρκετά πιο αργό το turning speed από ότι στα περισσότερα παιχνίδια, με ένα ελαφρύ lag. Ο Blow υποτίθεται ότι δουλεύει σε ένα fix . Άντε να δούμε...

[moogle]

Ok εξελίσσεται σε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια που έχω παίξει ποτέ. Δεν ξέρω από που να ξεκινήσω και που να τελειώσω και λογικά δεν έχει νόημα να πω και πάρα πολλά, μιας και φαντάζομαι ότι αρκετοί από εσάς δε θα το παίξετε μέχρι να βγει σε retail, ή μέχρι να εμφανιστεί κάποια καλή προσφορά.

Για να πάρω τα πράγματα από την αρχή όμως: αξίζει κάθε ευρώ. Αρχικά οι 30 λίρες μου φάνηκαν αρκετές για ένα φαινομενικά μικρό παιχνίδι, αλλά το περιεχόμενο δικαιολογεί 100% το price tag. Επιτρέψτε μου λοιπόν να επαναλάβω αυτό που είπαν στην αρχή της παραγράφου: το παιχνίδι αξίζει κάθε ευρώ. Παίζω ήδη γύρω στις 20-25 ώρες και λογικά βρίσκομαι στα 2/3 του συνολιγκού τίτλου, έχοντας λύσει δηλαδή γύρω στα 400 puzzles. Δεν ξέρω ποιος είναι ο ακριβής αριθμός των puzzles, αλλά η δυσκολία αυξάνεται με εκθετικό ρυθμό και η ώρα που αφιερώνεις στην ολοκλήρωση μερικών περιοχών είναι δυσανάλογη του αριθμού των puzzles που βρίσκονται σε αυτήν την περιοχή. Σε αυτό θέλω να προσθέσω και την ποικιλία των γρίφων. Η λογική είναι μονίμως η ίδια (connecting dots), αλλά μονίμως εισάγεται ένα νέο στοιχείο στην επίλυση των γρίφων. Ως τώρα έχω δει τουλάχιστον 10 εναλλαγές στην προσέγγιση των γρίφων, όπου όλες (μα όλες) είναι άκρως ενδιαφέρουσες και πλούσιες. Το καλύτερο είναι όταν, μετά από αρκετή πρόοδο, καλείσαι να λύσεις γρίφους που συνδυάζουν διαφορετικές προσεγγίσεις, οπότε πρέπει να πειραματιστείς όχι μόνο με τον τύπο επίλυσης που έχεις πιο κοντινό, αλλά να ανακαλέσεις προκλήσεις που συνάντησες 10 και 20 ώρες νωρίτερα.

Τώρα θα μου πείτε: μα καλά, πώς στο καλό καταφέρνεις να μάθεις να επιλύεις τόσους γρίφους; Εδώ έρχεται και δίνει την απάντηση το ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ design του Blow. Το παιχνίδι έχει άνετα το καλύτερο design που έχω συναντήσει ως τώρα. Δε σας κάνω πλάκα: τα tutorials και τα hints δίνονται με έναν εκπληκτικά subtle τρόπο και το πώς πρέπει να προχωρήσεις γίνεται κατανοητό μέχρι και στον πιο άπειρο παίχτη (έχω δείξει τα ορισμένα puzzles σε 3 άτομα που η εμπειρία τους σε παιχνίδια διαφέρει πάρα πολύ και κατάφεραν όλοι να τα λύσουν). Τα πάντα στο παιχνίδι περιστρέφονται γύρω από μία λογική: connecting the dots. Οτιδήποτε βλέπεις στο χώρο συνδυάζεται με το να παρατηρείς και να κατανοείς πώς πρέπει να συνδυάσεις δύο σημεία μεταξύ τους. Αποτελεί κυριολεκτικά ένα γερό χτύπημα στο μόνιμο πρόβλημα του είδους των point and click adventures, όπου οι πράξεις του παίχτη οδηγούσαν σε τελείως ασύνδετα αποτελέσματα. Με το που δεις κάτι, ξέρει επακριβώς τι πρέπει να κάνεις και ποιο θα είναι το αποτέλεσμα των πράξεών σου, οπότε ποτέ δε θα αισθάνεσαι χαμένος μέσα σε ένα - κατά τα άλλα - μεγάλο και πλήρως traversable νησί. Όλα τα hints βρίσκονται κυριολεκτικά στο χώρο που περιβάλλει το puzzle, είτε αυτό σημαίνει πάνω στο panel, είτε στα γειτονικά δέντρα, είτε τι βρίσκεται πίσω από το panel, είτε τι βρίσκεται στο πάτωμα, είτε πίσω, κτλ. Το ζήτημα όμως είναι ότι ο παίχτης γνωρίζει που να κοιτάξει και γνωρίζει πολύ καλά ότι οι λύσεις είναι πάντα διαθέσιμες για παρατήρηση και χρήση. Ποτέ δε θα βρεθείς στην κατάσταση του να κάνεις κάτι στη μία άκρη του νησιού και να πρέπει να ψάχνεις για ώρες ολόκληρες ώστε να καταλάβεις τι στο καλό συνέβη: τα πάντα είναι μπροστά σου, άμεσα αλληλεπιδράσιμα και κατανοητά. 

Δε θα μιλήσω για το σενάριο, γιατί αφενός δεν έχω κάτι χειροπιαστό να πω, αφετέρου δε θέλω να σας προϊδεάσω για το τι θα συναντήσετε.

Δηλώνω κατενθουσιασμένος λοιπόν και το προτείνω σε όλους. Είναι μία ιδιαίτερη εμπειρία που θα σας κρατήσει συντροφιά για πολλές ώρες, μα πάνω από όλα θα σας ικανοποιήσει, λόγω της πολυπλοκότητας των puzzles και της πρόκλησης αυτών. Η αίσθηση της ολοκλήρωσης ενός γρίφου είναι μοναδική και εδώ δε μιλάμε για έναν ή δύο γρίφους σε ένα γενικότερο πλαίσιο, αλλά για εκατοντάδες, με μόνιμες εναλλαγές στη θεματική. Ο Blow κατάφερε το ακατόρθωτο για εμένα: να ξεπεράσει το τι κατάφερε να φτιάξει στο Braid. Κι όλα αυτά χωρίς καν να έχω τερματίσει τον τίτλο ακόμα (αν και έχω ανοίξει το μονοπάτι για το τέλος).

[moogle]

Τσίπουρο, σαρδελίτσα και The Witness για 3 ώρες χτες...

Απίστευτη εμπειρία .

[moogle]

Συνεχίζω το μονόλογο (θεωρώντας ότι κάποιος τα διαβάζει): έχω προχωρήσει για τα καλά στην τελική περιοχή του παιχνιδιού, αλλά μόλις διάβασα ότι υπάρχει ένα point of no return μετά την ολοκλήρωση του τελευταίου γρίφου, το οποίο σε οδηγάει στην αρχή του παιχνιδιού με μηδέν puzzles. Δεν ξέρω αν πρέπει να συνεχίσω, ή απλώς να εξερευνήσω το νησί. Αυτό που θα επικρατήσει είναι μάλλον το backup ενός save που έχει αρκετή πρόοδο, ολοκήρωση του τίτλου και μετά load το συγκεκριμένο save πριν τον τερματισμό.

Δεν έχω πολλά να προσθέσω, μιας και πλέον θεωρώ ότι έχω μία αρκετά ολοκληρωμένη εικόνα για τον τίτλο. Σε "σεναριακό" επίπεδο πιστεύω ότι έχω αρχίσει να σχηματίζω μία άποψη, αν και παραείναι απλή για να αποτελεί ικανοποιητική εξήγηση. Βέβαια το γεγονός ότι κάνω PhD ίσως να με έχει προϊδεάσει/ προκαταβάλλει για το τι θέλει να μας πει ο ποιητής, αλλά δε θα μπω σε λεπτομέρειες .

Διαβάζω για διάφορα easter eggs all around και για ένα puzzle που θα καταφέρει να λύσει μόλις το 1% των παιχτών (λόγια του Blow, η κοινότητα ήδη έχει φτάσει τα 3.5% ), οπότε σίγουρα αξίζει να συνεχίσω την εξερεύνηση. Πάντως έχω ήδη ολοκληρώσει τις βασικές περιοχές του τίτλου (11 στο σύνολο), που σημαίνει ότι έχω την απαραίτητη γνώση για να ολοκληρώσω όλα τα puzzles του παιχνιδιού. Having said that, κάποια παραείναι δύσκολα, ενώ το να εντοπίσεις και τα 150++ κρυφά enviromental puzzles μάλλον είναι αδύνατο χωρίς οδηγό.

Άντε, ας το αγοράσει κάποιος ακόμα να γουστάρουμε μαζί .

[Straier]

Πριν λίγο καιρό κατέβασα το demo του Talos Principle και το έπαιξα βλέποντάς σε να παίζεις το Witness.
Μου άρεσε αλλά είχα ζαλάδες για κάποιες ώρες αφού το τελείωσα... Αν το Witness όπως είπες είναι ακόμα χειρότερο σε αυτόν τον τομέα θα το αποφύγω. Ίσως αν έβγαινε σε κάνα Vita να το σκεφτόμουν.
Μόλις τελειώσεις πάντως πες μας πώς συνδέονται όλα αυτά τα παζλ με την ιστορία.
Ερώτηση: Τα απλά παζλ πέραν της δυσκολίας να τα λύσεις μπορεί να είναι και δύσκολα να τα βρεις; (Δε μιλάω για τα environmental.)

[moogle]

Όχι, δε θα το έλεγα, έχω ήδη λύσει 400 puzzles και τα περισσότερα (αν όχι όλα) τα βρήκα αρκετά εύκολα. Υπάρχουν κάποια κρυφά, τα οποία βρίσκονται σε κουλά σημεία στον κόσμο του παιχνιδιού, αλλά νομίζω είναι απολύτως προαιρετικά. Για να το πω διαφορετικά, τα puzzles που είναι απαραίτητα για την ολοκλήρωση του τίτλου είναι διαθέσιμα με πολύ λίγη εξερεύνηση, όλα τα υπόλοιπα ποικίλουν σε δυσκολία (όσον αφορά στην εύρεσή τους).

Τώρα όσον αφορά στο θέμα της ζαλάδας, ως διά μαγείας, δεν το βίωσα ξανά για κάποιον ανεξήγητο λόγο. Δεν έχω ιδέα αν υπήρξε κάποιο update (το παιχνίδι βρίσκεται ήδη στην έκδοση 1.01, αλλά δεν παρατήρησα αν αυτή ήταν η αρχική έκδοση). Όπως και να έχει, κάνω ένα διάλειμμα γιατί από το πολύ κάψιμο βλέπω patterns παντού...

[moogle]

Τέλος!

Λοιπόν, για αρχή να πω ότι η τελική περιοχή είναι μακράν ο πιο αδύναμος κρίκος όλου του παιχνιδιού. Είναι πραγματικά κρίμα που έκαναν ένα τόσο πλούσιο παιχνίδι και μας τα ψιλο χάλασαν στο τέλος. Ίσως μιλάει και η κούραση (έκαψα το μυαλό μου αυτήν την εβδομάδα - είναι πολύ απαιτητικό παιχνίδι), αλλά ορισμένοι γρίφοι ήταν απλώς σπαστικοί. Τώρα θα πάρω μερικές ακόμα ημέρες κενό πριν καταπιαστώ ξανά με τον τίτλο. Μου μένουν κοντά το 1/4 όλων των puzzles και φαντάζομαι αρκετά μυστικά που δεν έχω βρει.

Για να απαντήσω στον Straier, θεωρώ ότι το όλο σενάριο (αν θέλεις να το πεις έτσι) περιστρέφεται γύρω από τη διαλεκτική επιστήμης-φιλοσοφίας και έχει να κάνει, σε ένα γενικότερο πλαίσιο, με το πώς εξελίχθηκε η διανόηση και με τη σύγκρουση του επιστημονικού τρόπου σκέψης/ πειραματικής μεθόδου με τη θρησκεία. Δεν μπορώ να μπω σε λεπτομέρειες, αφενός γιατί δε γνωρίζω πάνω από τα μισά ρεύματα σκέψης στα οποία κάνει αναφορά το παιχνίδι, ούτε έχω εμβαθύνει τόσο πολύ στον κόσμο του για να έχω μία ολοκληρωμένη εικόνα. Σίγουρα πάντως δεν αποτελεί μία εμπειρία τόσο εννιαία όσο του Braid, στο οποίο τα πάντα είχαν ως επίκεντρο την ατομική βόμβα. Το The Witness δεν έχει τόσο γερές βάσεις, αλλά δε νομίζω να είναι κι αυτός ο στόχος του, μιας και αυτή είναι η φύση της φιλοσοφικής σκέψης.

Πρέπει να ασχοληθώ με κάτι τελείως brain dead τώρα, το the Witness ήταν από τις πιο απαιτητικές gaming στιγμές μου...