DOOM

[nooto]

Λοιπον τελικα απο τα παιχνιδια που ηθελα να παιξω αυτον τον καιρο, αποφασισα να αγορασω το DOOM. Σαν μικρη ιστορικη αναδρομη θα πω οτι παροτι ξεκινησα να παιζω vg μεσα απο κονσολες (atari και μετα master system), την δεκαετια του 90 ο πατερας μου ειχε παρει τον πρωτο του υπολογιστη ο οποιος επαιρνε δισκετες και ειχε ασπρομαυρη οθονη . Το πρωτο παιχνιδι που επαιξα εκει ηταν το Blake Stone: Aliens of Gold, ηταν το πρωτο μου fps και mind blowing τοτε που ημουν και παιδακι. Ετσι τα fps εγιναν ενα απο τα ειδη που παρακολουθω μεχρι σημερα, οχι απαραιτητα την competitive μορφη τους, αλλα γενικα ως εμπειριες. 2 χρονια αργοτερα κοντα στο 94 αποκτησαμε καινουργιο υπολογιστη, με εγχρωμη οθονη και ηχεια και τοτε ηταν που ηρθα σε επαφη με το πρωτο Doom, το πως ειχα νιωσει γενικα δεν περιγραφεται. Ηταν γενικα κατι απο αλλο πλανητη. Απο κει και επειτα αρχισα να παρακολουθω τα παιχνιδια της id, επαιξα το πρωτο Quake στο Saturn με το εκπληκτικο port (ετσι το θυμαμαι τουλαχιστον ) που ειχε κανει η Lobotomy, καθως και το Quake 2 στον Pentium 2 ενος φυλου μου τοτε. Ηταν εποχες που δεν ξερω εμενες με το στομα ανοικτο και ισως λογω και της ηλικιας ειναι κατι που σημερα δεν μπορεις να νιωσεις τοσο ευκολα.

Τωρα τα χρονια περασαν και ηρθαν η Rare και αργοτερα η Bungie οποτε τα πραγματα πηραν αλλη κατευθυνση διοτι πολλοι ακολουθησαν και το ειδος σε μεγαλο ποσοστο απομακρυνθηκε απο αυτη τη φιλοσοφια. Να πω πως τοτε που το trend αυτο φαινοταν να αρχιζει να παιρνει τα ηνια, κοντα στο 2004, ειχα παιξει το Doom 3 που imo ειναι καταπληκτικο παιχνιδι και πραγματικο διαμαντι, αλλα η ολη αλλαγη της φιλοσοφιας του ειδους πιθανον να του εκλεψε λιγο απο τη δοξα που επρεπε να εχει καθως το κοινο μετατοπιζοταν αλλου. Ωστοσο προσωπικα θα το προτεινα ανεπιφυλακτα, ειδικα σημερα που τα περισσοτερα fps εχουν μια δομη που πλεον εχει οδηγησει σε καθαρο κορεσμο του ειδους (console προσσεγγιση και mechanics με cover λογω του regeneration).

Που κολλανε ολα αυτα? Βαζοντας το Doom στο ps4 και ξεκινοντας να παιζω στο Hard, δεν μπορουσα να περασω την εισαγωγικη περιοχη για καμια ωρα περιπου. Εκει καταλαβα ποσο το ειδος εχει αλλαξει ολα αυτα τα χρονια και ποσο μακρια ειναι τα παιχνιδια του τοτε με τα παιχνιδια του σημερα. Το Doom ειναι κατι σαν το Bloodborne των fps, δεν υπαρχει regeneration και δεν μπορεις να παιξεις με cover και αλλες τετοιες προσσεγγισεις που ειναι στανταρ στα σημερινα παιχνιδια. Πρεπει να κινεισαι συνεχεια και να εισαι επιθετικος διοτι το health ειναι collectible ενω μπορεις να το παρεις και απο glory kills (πεφτει απο εχθρους απο ειδικη mellee επιθεση οταν αυτοι ειναι ετοιμοι να πεθανουν). Οι εχθροι δεν προσπαθουν να καλυφθουν απο τα πυρα σου και να περιμενουν να βγεις απο το cover. Στην πεφτουν με αριθμους και δεν τους νοιαζει αν θα πεθανουν. Τα οπλα δεν πεφτουν απο τους εχθρους που σκοτωνεις με αποτελεσμα να εχεις πρακτικα απειρο ammo οποτε πρεπει να κινηγας το ammo μεσα στο επιπεδο ή και παλι να εισαι επιθετικος (τα chainsaw kills δινουν ammo, οποτε η προσσεγγιση συνολικα ειναι ακριβως ιδια με το health regain του bloodborne). Το level design δεν δινει μια ευθεια που οι εχθροι ερχονται απο μπροστα αλλα καθετα mazes που οι εχθροι ερχονται απο παντου...Κατα συνεπεια, εβαλα το παιχνιδι στο normal, επαιξα κανενα 2ωρο, επιασα την λογικη, εσβησα το save μου και το ξαναρχισα στο hard

Το παιχνιδι γενικα ειναι επος και πιστευω οτι θα το λατρεψουν οι φιλοι της old school λογικης. Για το gameplay θα περισσοτερα εν καιρω, ηθελα να σημειωσω περισσοτερο τις πρωτες εντυπωσεις μου και λιγοτερο να περιγραψω, μιας και δεν εχω ασχοληθει και ιδιαιτερα μεγαλο χρονικο διαστημα... απλα να σημειωσω οτι το παιχνιδι εχει φανταστικη μουσικη επενδυση και τρεχει στα 60 fps και στις κονσολες ενω δειχνει υπεροχο overall. Αν ασχοληθει κανενας αλλος απο εδω μεσα ας πει εντυπωσεις αλλιως θα ανανεωνω εγω το thread ανα διαστηματα.

[Burai Fighter]

Αν δεν είχα καεί ολοσχερώς από την ενασχόληση με το Phantom Pain( 45 ώρες μόλις έβγαλα την Caravan κάτι mission και είμαι στο 24%)θα το είχα ήδη ανοίξει, παίξει και τερματίσει, καθώς όλα όσα διάβασα σε reviews και youtube vids με ενθουσίασαν. Αλλά τι να κάνουμε, το burnout δεν το προγραμματίζεις, απλώς συμβαίνει

Πάντως αυτό που έγραψες για το "early προς mid 90s FPS wow factor", νομίζω είχε πιάσει όλους τους gamers της γενιάς μας. Εδώ οι υπολογιστές στο κλασικό για τις εποχές κονσολάδικο της πόλης μου ήταν μόνιμα σε LAN και παίζανε Warcraft, Quake 1/2 και Doom multi. Εγώ ας πούμε παρακαλούσα νυχθημερόν τους γονείς να τα σκάσουν για να πάρουμε PC για να παίξουμε Doom, Quake etc( τελικά ήταν υπερβολικά τα χρήματα και είχαμε με τον αδερφό συμβιβαστεί με το PlayStation) Αρχικά παίζαμε την έκδοση του Doom στο SNES- οκ απλώς tech demo είναι, με τίποτα δεν το λες ολοκληρωμένο game- και στη συνέχεια περάσαμα στο Final για PSone, το Quake 2( απίστευτο port, άπειρες ώρες στο multi είχαμε αγοράσει και το multi tap)και το πολυαγαπημένο Duke Nukem( από τα καλύτερα FPS της κλασικής run for your life φιλοσοφίας) Ακόμη θυμάμαι να διαβάζω oδηγούς και κριτικές σε περιοδικά της εποχής για τα Hexen, Blood. Όταν είχε κυκλοφορήσει το Doom 3 ήμουν αν θυμάμαι καλά τριτοετής φοιτητής και μετά από ένα χρόνο το δοκίμαζα στο τότε αποκτηθέν PC με την απίστευτα low budget MX440 όπου έτρεχε πολύ μέτρια. Εν κατακλείδι το game δε μου είχε κάνει κλικ και το παράτησα( προφανώς έφταιγε και το επιεικώς choppy framerate του μηχανήματός μου )

Τέλος πάντων γράφε εντυπώσεις, μήπως και μου περάσει το burnout και στρωθώ πάλι.

EDIT:
Ορίστε και δύο βιντεάκια που κάνουν πολύ ωραία ανάλυση των μηχανισμών του Doom 16





Τόσο ο Ian( CUP), όσο και ο Derrek( πρώην HVGN, νυν Stop Skeletons from Fighting) είναι retro gamers, αλλά πάνω από όλα gamers με αποτέλεσμα να έχουν πολύ σωστές απόψεις για τα σύχρονα games. Καμμία σχέση δλδ με δεινόσαυρους όπως ο Pat the NES Punk ή ο AVGN με τον Mike Matei, οι οποίοι αν και σχεδόν συνομήλικοί μας δεν έχουν ιδέα από σύγχρονο gaming( αν δει κανείς να παίζουν 3D games ειδικά οι Rolfe/ Matei είναι μερικές φορές για πολλά γέλια)

[Alucard]

Με τα παραπάνω ποστ μου ήρθε η όρεξη να γράψω για τις τότε εποχές που έβλεπα τα fps και τα λιγουρευόμουν.Η αλήθεια είναι ότι εδώ και κάμποσα χρόνια έχω παρατηρήσει ότι παίζω μόνο Halo από fps και τα υπόλοιπα,σπάνια τα αγγίζω,ειδικά αναλογιζόμενος την πληθώρα αυτών.Αυτό πιστεύω οφείλεται στο γεγονός πως πλέον δεν βλέπω πια παιχνίδια με εξωπραγματικά όπλα και τρομερούς εχθρούς.Ακόμα θυμάμαι πχ τα Nail Gun (Quake)BFG (Doom),Voodoo Doll (Blood),Shurikens (Shadow Warrior) και κάποια στα Turok που δεν γνωρίζω ονόματα.
Όσον αφορά το Doom,το έχω ήδη,αλλά θα το παίξω,κλασσικά,όταν πάω Αθήνα.
Ήθελα να γράψω περισσότερα,αλλά τελειώνει η μπαταρία στο λάπτοπ.Γράφετε και θα σας διαβάζω.

[Straier]

Αυτό που δε μου αρέσει είναι πως έχει πολύ μέταλλο στα backgrounds κάτι που νομίζω δεν ίσχυε στο παλιό Doom.

[Burai Fighter]

Straier νομιζω πως υπαρχει ποικιλια τοποθεσιών- έστω απο τα λίγα vids που εχω δει( πχ οι κλασικές εξωτερικές πίστες μεσα στο κόκκινο με λάβα, φωτιά etc) Το remake του Shadow Warrior εχει πάρει παρα πολυ καλα σχόλια και καθώς ακολουθεί την mid90s λογική, απο όσα εχω δει/ διαβάσει.
Ορίστε και ενα fan trailer για το Doom '16

[Burai Fighter]

Επειδή έχουμε γράψει αρκετές εντυπώσεις εδώ μέσα και έχουμε κάνει ουκ ολίγες ενδιιαφέρουσες συζητήσεις αν και λίγοι και καλοί δε μου κάνει καρδιά να μην κάνω εδώ το post για τις εντυπώσεις του εκάστοτε game που μου κεντρίζει το ενδιαφέρον. Οπότε δείτε το σαν ρομαντική επιμονή και εμμονή μου.

Μόλις μπήκα στην Κόλαση. Τόσο όσον αφορά τον τίτλο και την ατμόσφαιρά του, όσο και τo level στο οποίο βρίσκομαι

Ο τίτλος είναι πραγματικά ένα tribute στα FPS των 90s. Γρήγορο gameplay, καμμία σχέση με το tactical cover gameplay των πιο σύγχρονων shooters. Αν παραμείνεις παραπάνω από δευτερόλεπτο στο ίδιο σημείο είσαι καταδικασμένος. Ο τίτλος σου επιβάλλει τον ρυθμό του από το πρώτο λεπτό, πετώντας στον κάλαθο των αχρήστων τις διδαχές των FPS των τελευταίων πολλών ετών. Εδώ ακόμη και στο hurt me plenty επίπεδο δυσκολίας( normal), οι εθχροί μοιράζουν πόνο απλόχερα.

Τα όπλα μέχρι στιγμής είναι ένα και ένα, από το shotgun και super shotgun( αγαπημένα), το φανταστικό plasma rifle και assault rifle μέχρι το rocket launcher και το imba αλυσοπρίονο. Το μόνο όπλο που δεν χρησιμοποιώ παρά ελάχιστα είναι το handgun, παρότι το έχω αναβαθμίσει. Και εδώ μπαίνει ο νέος μηχανισμός κατευθείαν από το Metroid Prime. Adventure στοιχεία και verticality σε τίτλο του είδους, με πολύ καλή υλοποίηση. Platforming sections με σφιχτό χειρισμό- οκ το Argent Tower δοκιμάζει λίγο τις αντοχές, ιδιαίτερα αν πας για τα collectibles και τα secrets- πάρα πολλά secrets σε κάθε επίπεδο, δίνουν νέα ώθηση στον τίτλο. Παράλληλα αν και οι εχθροί εκ πρώτης φαίνονται ανδρείκελα άνευ IQ που απλώς επίτιθενται, στην πορεία αλλάζουν αρκετά πράγματα. Οι Imps σκαρφαλώνουν σε κολώνες και βρίσονται μόνιμα εν κινήσει, προσπαθώντας να σε πετύχουν με fireballs( οι charged πονάνε... πολύ...), οι Hell Knights επιτίθενται κατά μέτωπο και είναι bullet sponges, οι Summoners τηλεμεταφέρονται για να μην τους πετύχεις εύκολα, ενώ άλλοι εχθροί φέρουν energy shields. Γενικά εδώ δε μιλάμε τόσο για το κλασικό cover AI, αλλά για patterns που πρέπει να μάθεις και να σου γίνουν δεύτερη φύση για να επιβιώσεις, χρησιμοποιώντας όπλα που ταιριάζουν στην κάθε περίσταση on the fly. Επιπρόσθετα έχουμε upgrades τόσο για την power suit του Marine που προσθέτουν διάφορα perks( πχ αυξηση της ταχύτητας, της αποτελεσματικότητας των grenades and so on), σφαίρες που απορροφώντας τις μπορεις να αυξήσεις health, armor ή ammo. Επίσης υπάρχουν runes( κάποια κρυμμένα) που σε τοποθετούν σε arenas με challenges( σκότωσε 30 εχθρούς με το shotgun χωρίς να τελειώσει ο χρόνος) που είναι αρκετά arcade νοοτροπίας και με συνεχώς αυξανόμενη πρόκληση. Υπάρχει και λειτουργία automap α λα Metroid Prime που βοηθά πάρα πολύ στην ανακάλυψη των μυστικών.

Σε όλα αυτά να προστεθούν οι άριστοι FPS μηχανισμοί, η απουσία reloading που συνεπάγεται ιλιγγιώδη ταχύτητα( οκ reloading υπάρχει απλώς γίνεται αυτόματα και δεν πρέπει να συμβεί την ακατάλληλη στιγμή είναι δλδ θέμα tradeoff στο dmg του super shotgun)και τα gore kills που πέρα από υπέρ του δέοντος απολαυστικά προσθέτουν στη στρατηγική, καθώς κερδίζεις με αυτό τον τρόπο health ή και ammo με τη χρήση του chainsaw.

Το μόνο αρνητικό που μπορώ να προσάψω είναι η εξερεύνηση για τα secrets/ collectibles/ upgrades που ρίχνει κάπως τους ρυθμούς και μπορεί να δημιουργήσει μία αίσθηση frustration όταν χάνεσαι στα, ομολογουμένως, τεράστια levels. Το level design είναι πολύ καλό, αλλά tο map interface θα μπορούσε να είναι καλύτερο( 3D περιστρεφόμενο στα χνάρια του Prime) Επίσης δε μου άρεσε το ότι ενώ στα πρωτα levels μπορείς να επιστρέψεις μέχρι την αρχή του level για να αναζητήσεις τα όποια collectibles λείπουν, σε επόμενα levels αποκόβεσαι από ολόκληρα τμήματα με αποτέλεσμα να υπάρχουν missables. Οκ δεν είναι κάτι το τραγικό, δεδομένου ότι είναι διασκεδαστικό να επιστρέφεις και να μοιράζεις πόνο με τα upgrades σου σε εχθρούς που σε ταλαιπώρησαν, απλώς το αναφέρω.

Γενικά ο τίτλος είναι φανταστικός, είναι το παιδί των 90s FPS, Metroid Prime και Splatterhouse. Μπράβο στην id που πέταξε στα σκουπίδια το οικτρό CoD like prototype και επανέφερε το Doom στις ρίζες του, ανανεώνοντας στην πορεία και το είδος. Περαιτέρω εντυπώσεις μόλις το προχωρήσω.

EDIT:
Χαρακτηριστικό του χιούμορ του τίτλου. Σου λέει ένα AI που σε καθοδηγεί, "προσεκτικά αφαίρεσε τον φακό από την συσκευή κάνοντας την ελάχιστη δυνατή ζημιά". O Marine μόλις πατάς το κουμπί για interaction, ρίχνει μια κλωτσιά και μια γροθιά καταστρέφοντας τη συσκευή.

EDIT 2:
Πολυ΄θετική εντύπωση μου έκανε από τη συσκευασία του game το alt cover που είναι φόρος τιμής στο παλιό Doom, καθώς και τα Art prints και το T-shirt που συνόδευαν την έκδοση. Τα art prints έρχονται σε δικό τους κουτάκι με το λογότυπο του Doom και το T-Shirt σε δική του πλαστική θήκη.( δυστυχώς είχαν παραλάβει μόνο Large και καθόλου medium)


EDIT 3:
Χθες όπως έγραψα μπήκα στην Κόλαση και η αποστολή πραγματικά κάτι που δεν είχα αντιμετωπίσει μέχρι στιγμής. Πάρα πολλοί εχθροί, απίστευτο τρέξιμο και αρκετό αλλά διασκεδαστικό challenge. Έχανα και έκανα restart στο καπάκι χωρίς να ενοχλούμαι καθόλου. Ο nooto έχει δίκιο- για πολλοστή φορά- ο τίτλος είναι ανάσα δροσιάς για το είδος και το gameplay καταιγιστικό. Το gunplay είναι καταπληκτικό. Υπάρχουν upgrades για κάθε όπλο που προσθέτουν ειδικές κινήσεις όπως πχ sniper mode για το assault rifle αλλά και mini missiles Μπορείς να έχεις μόνο ένα upgrade ενεργοποιημένο αλλά το animation της εγκατάστασης είναι καταπληκτικό. Επίσης μπορείς να αναβαθμίσεις τις ιδιότητες του κάθε upgrade ξοδεύοντας tokens που κερδίζεις, με το τελευταίο upgrade ωστόσο να απαιτεί να κάνεις κάποιο challenge πχ να σκοτώσεις μια σειρά από εχθρούς με συγκεκριμένο τρόπο( πχ το charge shot του shotgun απαιτεί για το τελικό upgrade να σκοτώσεις 5 mancubus με το charge shot του shotgun)