The Witcher 3: Wild Hunt

[deus]

Burai να πω οτι απλα σε ζηλευω. Πολυ. Χαχαχα, θα ηθελα εντυπωσεις οταν μπορεσεις. Πως ειναι ο κοσμος; Ειναι πλουσιος, εχει πραγματα να κανεις η ειναι ψιλοαδειος; Η μαχη πως σου φαινεται; Αν εχει παρομοια αισθηση με του witcher 2 η και καλυτερη τοτε θα ειμαι ικανοποιημενος και με το παραπανω. Υπαρχει πλουσιο customisation η ειναι σαν το σχετικα απλο του 2;

[Burai Fighter]

May 19, 2015 20:56:09 GMT 2 deus said:

Burai να πω οτι απλα σε ζηλευω. Πολυ. Χαχαχα, θα ηθελα εντυπωσεις οταν μπορεσεις. Πως ειναι ο κοσμος; Ειναι πλουσιος, εχει πραγματα να κανεις η ειναι ψιλοαδειος; Η μαχη πως σου φαινεται; Αν εχει παρομοια αισθηση με του witcher 2 η και καλυτερη τοτε θα ειμαι ικανοποιημενος και με το παραπανω. Υπαρχει πλουσιο customisation η ειναι σαν το σχετικα απλο του 2;

Λοιπόν, να ξεκαθαρίσω πως λόγω υποχρεώσεων- τρεχάματα με ένα σωρό πράγματα λόγω του ταξιδιού που θα πάω- δεν έπαιξα παρά ένα ταπεινότατο 60λεπτο. Από όσο είδα τα παρακάτω και με πάσα επιφύλαξη για τη μετέπειτα εξέλιξη του τίτλου; ο κόσμος εκ πρώτης φαίνεται τεράστιος, αλλά όσο έπαιξα μου θύμισε αρκετά Red Dead Redemption( μαζί με το Vice City τα αγαπημένα μου sandbox ever) To battle system, όπως ξαναέγραψα, μου θύμισε αρκετά το Witcher 2 με πολύ βασική την προσθήκη του sidestep, καθώς και διαφορετικό μηχανισμό parry( στο Witcher 3, όντως αν κάνεις last second defence κάνεις parry, καμμία σχέση με το 2, όπου έκανες άμυνα και κάποια στιγμή εμφανιζόταν το riposte button) Δεν με ενόχλησε η αυτόματη επιλογή σπαθιού, ίσα ίσα ένας πονοκέφαλος λιγότερος. Φυσικά, η μάχη αν συγκριθεί με το Dark Souls πολλώ δε μάλλον με το Bloodborne( όσο έχω δει από τα σχόλιά σας καθώς και από τα vids)απέχει παρασάγγας.

Η πληρότητα του κόσμου( πχ μπορείς πλέον να κολυμπήσεις και να πας θεωρητικά όπου θες, να εξερευνήσεις το βυθό, ενώ αν κάνεις zoom out σε πιάνει ένα άγχος για το πώς θα εξερευνηθεί όλη αυτή η περιοχή ), καθώς και ο σχεδιασμός του- συσχέτισή του με το lore είναι spot on. Ίσως να ήθελα μια πιο gritty απεικόνιση( όπως τουλάχιστον έχω φανταστεί εγώ κάποιες περιοχές από τα βιβλία) αλλά πιθανώς να γίνει και αυτό μιας το game ξεκινάει στην αυγή της ημέρας και έχω παίξει περίπου μέχρι το μεσημέρι. Απλώς να πω, πως σε ένα χωριό που πέρασα υπήρχε κόσμος που περπατούσε, ένα παιδάκι έπαιζε στη μέση του δρόμου και έπρεπε να προσέχω να μην τους πατήσω με το άλογο- στο τέλος ξεπέζεψα και πήγα σιγά σιγά μέχρι το πανδοχείο. Eκεί όλοι οι θαμώνες έχουν κάτι να πούνε, ωραία απόδοση των χαρακτήρων btw, ενώ παράλληλα μπορείς να παίξει και μια introductory battle σε Gwent( καλό card game, θυμίζει αρκετά μια υπεραπλουστευμένη έκδοση Blue Moon Legends, MtG etc) Βλέπω να τρελαίνομαι μέχρι να μαζέψω όλες τις κάρτες. Ξεκλειδώσαν κάποια πράγματα, σε ενημερώνει το tutorial πως σε κάθε χωριό, πόλη που επισκέπτεσαι μπορείς να ελέγχεις ένα πίνακα με ανακοινώσεις για monster hunting και αμοιβές. Απλώς, να επισημάνω, πως μπορεί κάνοντας αρκετά sidequests να είσαι αρκετά overleveled για το main quest( ίσως να πρέπει να αναθεωρήσω και να ξεκινήσω το game στο Death March, δεν ξέρω, ήδη διάβασα από χρήστες στο NeoGAF, πως το game γίνεται αρκετά βατό στο Blood and Broken Bones)

Συγγνώμη που δεν μπορώ να γράψω περισσότερα, αλλά ειλικρινά είμαι στα τρεξίματα και δεν θέλω να ξεκινήσω κανονικά το game χωρίς να το ολοκληρώσω. Αν είχα τη δυνατότητα θα έπαιζα ένα 10ωρο σήμερα που λέει ο λόγος. Πάντως, ένα φανταστικό review, ίσως το καλύτερο που έχω διαβάσει μέχρι στιγμής και πιο κατατοπιστικό είναι του eurogamer. Πραγματικά διαβάστε το.

Επίσης, ένα ακόμη σχόλιο; είχα πολύ καιρό να ευχαριστηθώ τόσο πολύ ένα intro CGI video, από το Final Fantasy 14 Realm Reborn.

[moogle]

Τώρα που τερμάτισα το Bloodborne κι έχω μπει σε mood για το κλείσιμο του πρώτου χρόνου του διδακτορικού, ολοκλήρωση τελικών ετοιμασιών για το γάμο και φυσικά διακοπών, είπα να ρίξω μερικές ώρες στο The Witcher 3, ώστε να μη φύγω από Αγγλία χωρίς να έχω μία άποψη για τον τίτλο.

Ξεκίνησα αρχικά να το παίζω στο Death March, αλλά μέχρι και για τον απλό λύκο ήμουν 2 χαψιές, οπότε προτίμησα να ρίξω τη δυσκολία στο αμέσως κατώτερο επίπεδο, που από ότι καταλαβαίνω μεταφράζεται στο hard. Ως τώρα δεν έχω πολεμήσει πολύ, αλλά οι μάχες είναι σχετικά προκλητικές, αν και ο κύριος λόγος που δυσκολεύομαι είναι επειδή παίζω όπως έπαιζα στο Bloodborne, χωρίς να έχω κάνει δηλαδή την πλήρη μετάβαση στη λογική του The Witcher. Ενώ στο bloodborne επρεπε να έχεις μία κυρίως επιθετική στάση και να εκμεταλλεύεσαι πολύ το dodge, εδώ η στάση που πρέπει να έχεις είναι κατά κύριο λόγο αμυντική, χρησιμοποιώντας signs, traps, bombs, κτλ. Θα μπω στο κλίμα, που θα πάει.

Τα πρώτα sessions κύλησαν αρκετά περίεργα, μιας και χάθηκα στο βουνό των πραγμάτων που μπορείς να κάνεις. Όντας ένας open world τίτλος, έπεσα στην παγίδα της εξερεύνησης του χώρου, που όχι μόνο δε με βοήθησε στο να εξοικειωθώ με τη δομή του τίτλου και τη γεωμετρία του κόσμου, αλλά αντιθέτως με έκανε να απελπιστώ ακόμα περισσότερο με τον τεράστιο αριθμό των points of interest, των δύσκολων εχθρών και των πολλών μονοπατιών που μπορείς να ακολουθήσεις. Τελικά το ξεκίνησα από την αρχή με την απόφαση να ακολουθήσω αυστηρά τις 2-3 πρώτες αποστολές που θα μου εμφανιστούν κι ως τώρα αυτό βοηθάει αρκετά στο να μαθαίνω τους μηχανισμούς του τίτλου αλλά και τη λογική με την οποία σου παρουσιάζονται νέα στοιχεία σχετικά με το τι μπορείς να κάνεις, που μπορείς να πας και πώς λειτουργεί το levelling. Interestingly enough, οι εχθροί δε σου δίνουν experience, παρά μόνο οι αποστολές και τα άλλα δευτερεύοντα πράγματα που βρίσκονται διασκορπισμένα στον κόσμο του παιχνιδιού.

Είναι πολύ νωρίς για να κρίνω έναν τίτλο 150 ωρών, αλλά οι πρώτες εντυπώσεις είναι θετικότατες και ώρα με την ώρα χαίρομαι όλο και περισσότερο με τα όσα βλέπω. Ολοκλήρωσα μερικές αποστολές, αγόρασα κάποια αντικείμενα με σκοπό να συνθέσω μία πανοπλία, βρήκα κάποια κρυφά σεντούκια με ωραία όπλα μέσα τους, εξοικειώθηκα λίγο με το σύστημα μάχης... όλα ωραία μέχρι τώρα.

Μεγάλο σοκ η γεωμετρία του τίτλου. Τα δύο προηγούμενα Witcher είχαν πολύ περιορισμένη ελευθερία κινήσεων, οπότε μπορούσες να ξεχωρίσεις εκ των υστέρων που μπορείς να πας και που όχι. Εδώ τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά και προσθέτονται αρκετές παράμετροι ως πώς το τι πρέπει να προσέχεις στην εξερεύνηση του κόσμου. Για παράδειγμα, η πτώση από μεγάλο ύψος έχει αρνητικά αποτελέσματα στο health σου, κάτι που δε συνέβαινε παλιότερα μιας και δεν μπορούσες να πέσεις από πουθενά. All and all, δεν αισθάνομαι τελείως ανοίκεια σε σύγκριση με το Witcher 2. Είναι μία φυσική εξέλιξη στη σειρά και νομίζω ότι η μετάβαση έγινε πολύ ομαλά και με πολύ όμορφο κι επιτυχημένο τρόπο.

Μεγάλη έκπληξη το ότι η Vizima (αν κατάλαβα καλά) είναι επισκέψιμη σε αυτόν τον τίτλο. Ανυπομονώ να πάω στα ίδια μέρη που εξελίχθηκε όλη η ιστορία του Witcher 1. 70 ώρες αφιέρωσα στη Vizima και είναι μακράν η αγαπημένη μου περιοχή των Witcher 1+2!

[Burai Fighter]

Aς γράψω δύο λόγια για το Witcher 2 replay, καταχραζόμενος το χώρο του παρόντος θέματος.

Το πρώτο συναίσθημα στο Dark mode, ήταν παγωμάρα- και όχι λόγω Dark mode. Ήρθαν όλες μαζί οι αναμνήσεις του πρώτου playthrough όταν είχε κυκλοφορήσει ο τίτλος. Το εισαγωγικό κομμάτι παραμένει επιεικώς μέτριο εώς απαράδεκτο. Ειδικά το σημείο με τον δράκο, είναι για πολύ γέλιο. Instant death, χωρίς να βλέπεις καν τι σε πέτυχε- κάπου στα δυο τρία μέτρα πέσανε κάτι φλόγες αλλά μπα... Ξυπνάνε και αντίστοιχες μνήμες από το Dark Souls και ξεγυμνώνεται ο τίτλος

Στο πρώτο Chapter και δη στο Flotsam κάπως φτιάχνει η κατάσταση μιας και ανοίγει σχετικά ο τίτλος. Βέβαια ο μεγαλύτερος εχθρός πέραν του επιεικώς μέτριου combat system στα χαμηλά levels, είναι το inventory... Σε ένα rpg με τόσες κατηγορίες και τόσα αντικείμενα είναι τουλάχιστον γελοίο να κάθεσαι να ψάχνεις ένα προς ένα τα diagrams όταν αγοράζεις από έναν έμπορο για να τσεκάρεις μήπως και αγοράσεις κάποιο που έχεις ήδη- και που το game δε σου το αναφέρει καν. Τέλος πάντων, τα γνώριζα τα συγκεκριμένα θεματα, τα είχα αναφέρει και τότε είναι λίγο πολύ γνωστά.

Γενικά δεν μπορώ να πω, πως δεν περνάω καλά, απλώς μάλλον κάπου θα επιταχύνω και θα παρατήσω το crafting των dark mode armour sets μιας και απαιτούν αρκετό grinding τόσο για υλικά όσο και για orens- εδώ έχω αρκετές ενστάσεις και για το θέμα με το crafting, μιας και αν έχεις χρήματα απλώς κάνεις ό,τι θέλεις, χώρια που μέχρι στιγμής δεν έχω δει κάποιο ιδιαίτερο κέρδος από το να κατασκευάζω μόνος μου hardened leather σε σχέση με το να το αγοράζω από έναν trader που το κάνει και συχνά restock- το ίδιο time consuming είναι τόσο το ένα όσο και το άλλο. Πρέπει να είμαι ο κύριος ένοχος για τη γενοκτονία των Nekkers του Flotsam για να φτιάξω μια πανοπλία δλδ έλεος...

Τέλος πάντων, πιστεύω πως αποκτώντας κάποια skills ακόμη- τι βλακώδης επιλογή να παραμένουν κλειστά τα υπόλοιπα skill trees στα πρώτα levels, ειδικά από τη στιγμή πυο υπάρχει το skill για μείωση της ζημιάς από το backstabbing που στο dark mode ειδικά είναι instant death, ιδιαίτερα εξαιτίας του γελοίου evade roll που περισσότερο βουτιά απελπισμένου τερματοφύλακα θυμίζει παρά tactical evade

Ευελπιστω όλα τα συγκεκριμένα θέματα να έχουν λυθεί στο Witcher 3, αν και παίζοντας αυτές τις λίγες ώρες όταν το αγόρασα είμαι αρκετά αισιοδοξος. Εκεί στο hard μια όμάδα drowners έπεφτε σχετικά άνετα, εδώ ακόμη και τώρα πρέπει να χαλάσω το μισό οπλοστάσιο- άλλο θεϊκό κι αυτό με το silver sword+ oil θέλουν 4-5 hits ενώ με τα απλά daggers 2, κορυφαίο balancing

Γενικά στον τομέα combat system τα Souls οι υπόλοιποι RPG τίτλοι τα βλέπουν με τα κυάλια- με εξαίρεση τη σειρά Monster Hunter και ίσως τo Dragon's Dogma( είχα ασχοληθεί ένα 10ωρο στο Xbox 360 και ήταν πολύ καλός τίτλος)

[moogle]

Εγώ δε θυμάμαι να είχα κάποιο παράπονο με τα όσα αναφέρεις, παρά μόνο με το γεγονός ότι το levelling ήταν αρκετά γραμμικό, από την άποψη ότι έπαιρνες τα απαραίτητα experience points μόνο μετά από ορισμένες main ή secondary quests, οι οποίες ήταν αρκετά περιορισμένες. Επίσης το παιχνίδι δεν έχει κάποια δευτερεύουσα πρόκληση που να σου δώσει πάτημα για να πειραματιστείς με τους μηχανισμούς του και τα διαφορετικά skills branches. Γενικά, το βρήκα πολύ φτωχό σε αυτόν τον τομέα.

Εν πάση περιπτώσει, στα του 3 τώρα... βρίσκομαι κοντά στις 50 ώρες παιχνιδιού και μπορώ να πω ότι είναι ένας εξαιρετικός τίτλος, αλλά όχι ένας για τον οποίο θα μιλάω στο μέλλον. Όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται, θεωρώ ότι η σειρά ακολουθάει μία φθίνουσα πορεία, μιας και η ανανέωση στους gameplay μηχανισμούς έρχεται σχεδόν σε σύγκρουση με το σενάριο και τη δομή του κόσμου. Όποιος έχει παίξει το Witcher 1 ίσως να με καταλάβει (και πιθανότατα να διαφωνήσει), αλλά εκεί δινόταν τεράστια βαρύτητα στο σενάριο και στην ανάπτυξη των χαρακτήρων και στο σχηματισμό μίας πλήρους εικόνας της δομής της κοινωνίας και της ιεραρχίας μεταξύ διαφορετικών κοινωνικών τάξεων. Στο Witcher 2 υπήρχε διάχυτη η αίσθηση της εξουσίας και της θέσης των φτωχών έναντι του γενικότερου πολιτικού συστήματος, αλλά στο 3 αυτό έρχεται σε δεύτερη (μην πω τρίτη) μοίρα, λόγω του open world, το οποίο, λόγω της φύσης του είδους, παραμερίζει τις βασικές αποστολές που προωθούν το σενάριο.

In a nutshell, στο Witcher 3 ακολουθάς μία main quest, στην πρώτη πόλη βρίσκεις ένα notice board, διαβάζοντάς το αποκτάς πρόσβαση σε διάφορα "ερωτηματικά" στο χάρτη (κρυφά σημεία στα οποία έρχεσαι αντιμέτωπος με κάποιες προκλήσεις - τέρατα, bandits, κτλ - και κερδίζεις τα αντίστοιχα prizes - experience, δημιουργία νέου χωριού με έμπορο, κτλ), σε monster hunting contracts, πιθανότατα σε secondary quests, κτλ. Ε μετά καταλαβαίνετε τι συμβαίνει: παρατάς το main quest και ξεκινάς όλα τα υπόλοιπα.

Σε γενικές γραμμές, η όλη φάση είναι αρκετά διασκεδαστική και τα main quests είναι πολύ χορταστικά, αλλά δεν έχω την αίσθηση της συνοχής που τόσο πολύ εκτιμούσα στα πρώτα 2 witchers. Εκεί κυριολεκτικά καμία αποστολή δεν είχε δευτερεύοντα/ filler ρόλο. Στο 3 τα πράγματα ακολουθούν περισσότερο τη λογική του κλασσικού "απλωμένου" open world τίτλου.

Για να είμαι ειλικρινής, πιστεύω ότι τέτοια παιχνίδια δεν έχουν τίποτα να μου προσφέρουν πλέον και ο μόνος λόγος που το παίζω είναι επειδή λατρεύω τη σειρά. Αν θα το πρότεινα σε κανέναν; Όχι. Υπάρχουν απείρως καλύτερα action RPGs εκεί έξω αν κάποιος θέλει να νιώσει την πρόκληση της μάχης (δε χρειάζεται καν να αναφερθώ στη χρυσή σειρά), όπως και καλύτερα RPG story-wise. Θα το πρότεινα μόνο σε όποιον γουστάρει τη σειρά, ή έχει κυριολεκτικά πολύ χρόνο στη διάθεσή του.

Όλα αυτά βέβαια δε σημαίνουν ότι δεν αποτελεί έναν αρτιότατο τίτλο. Με βάση τα όσα έχω δει μέχρι τώρα, θα του έβαζα άνετα ένα 8 ή 9 στα 10, αλλά κρίνοντας με βάση το που βρίσκομαι τώρα στη ζωή μου και τον ελεύθερο χρόνο που έχω, δύσκολα μπορώ να το εκτιμήσω περισσότερο από όσο αφήνεται να εννοηθεί από τα όσα έγραψα παραπάνω. 

Θα επανέλθω κάποια στιγμή με ένα post λιγότερο μεροληπτικό .

[Burai Fighter]

Μάλλον έχει πάει καιρός που έπαιξες το δεύτερο και το βλέπεις κάπως πιο συμπαθητικά, όπως συνέβη και με μένα. Experience points παίρνεις κανονικά σκοτώνοντας και απλούς εχθρούς πχ nekkers που έγραψα πιο πάνω. Απλώς αν ξεπεράσεις ένα δεδομένο level κάποιοι εχθροί παύουν να σου δίνουν exp. Η βασική μου ένσταση έγκειται στις εισαγωγικές ώρες του τίτλου- και μιλάω για την enhanced edition, η vanilla έκδοση είχε ακόμη περισσότερα προβλήματα- και αφορά το εντελώς απαράδεκτο pacing, την απουσία ουσιαστικού tutorial( το arena mode tutorial που πρόσθεσαν στην ΕΕ είναι τελείως πρόχειρη λύση) ειδικά μιας και ο πρώτος τίτλος δεν έχει καμμία σχέση όσον αφορά το battle system και τέλος το target system που είναι το λιγότερο μέτριο. Σαφώς τo combat system είναι καλύτερο από το πρώτο Witcher( το οποίο ό,τι και να λέει σεναριακά, το παράτησα μετά από 6ώρες γιατί βαρέθηκα τη ζωή μου λόγω του gameplay)αλλά και πάλι είναι κάτι αρκετά μέτριο. Δέχομαι πως βασίζεται αρκετά στη χρήση αντικειμένων- τα οποία btw είναι αρκετά imba, πχ snare traps- αλλά το core battle system, ιδιαίτερα στα εισαγωγικά levels, είναι πολύ μέτριο. Αυτόματη στόχευση άσχετων εχθρών- αν επιλέξεις manual targeting όταν "στην πέφτουν" 5-6 εχθροί. καλή τύχη με το evade roll και την προσπάθεια να μην κολλήσεις κάπου στο background, πχ διακοσμητικά βαρέλια, κάρα κτλ- hits που κανεις και περνούν μέσα από εχθρούς και δε γίνονται register, μη αληθοφανής κίνηση πχ των downers που πηδούν πάνω σου από μισό χιλιόμετρο( οκ υπερβολή για να προκαλέσω )και μάλιστα off camera... Δέχομαι πως με το twirl skill το battle system θυμίζει ένα poor man's Arkham αλλά και πάλι...

Πάντως όλα τα ανωτέρω προβλήματα πιθανώς οφείλονται και στο Dark Mode- ο κύριος λόγος που πλέον δεν ξαναπαίζω game για trophy/ achiev σε ανώτερο από το κανονικό επίπεδο, εκτός κι αν υπάρχει ουσιαστικός λόγος πχ καλύτερο challenge, καλύτερο AI etc Aπό την άλλη θεωρώ πως αναγκάζεσαι να πειραματιστείς με ολόκληρο το skill set του Geralt αλλά και ολόκληρο το οπλοστάστιο. Εντάξει το Quen παραμένει must, αλλά έχω παρατηρήσει πως χρησιμοποιώ εξίσου τα Axii, Yrden, Aard με μοναδική εξαίρεση το Igni που το αντικαθιστούν- τουλάχιστον στα low levels- οι bombs( dancing star+ dragon's dream είναι θανατηφόρος συνδυασμός)όπως επίσης χρησιμοποιώ πολύ περισσότερο από ότι στο hard και τις traps. Βέβαια εδώ υπάρχει το ζήτημα του balancing μιας και οι snare traps καταστρέφουν σχεδόν τα πάντα- 20 καλά τοποθετημένες snare traps κατέστρεψαν τις δύο Endrega Queens σε msecs... Ίσως θα ήταν χρήσιμο να ξεκινάς με κάποια βασικά combat skills και εκεί να χτίζεις τα υπόλοιπα, χωρίς να είναι κλειδωμένα τα υπόλοιπα 3 paths early game.

Όσον αφορά το σενάριο, μετά την ανάγνωση του Last Wish δηλώνω απλώς ικανοποιημένος. Γενικά το όλο παιχνίδι της αμνησίας του Geralt και της αναζήτησης της Yennefer θεωρώ πως ήταν επαρκής λύση για να χτίσει η CD Project πάνω στο σύμπαν του Sapkowski χωρίς να το αντιγράψει- αν και υπάρχουν αναφορές μέχρι και παραποιημένες sidequests και στον πρώτο τίτλο. Δεν το λέω για να το παίξω ο nerd που θα την πει επειδή πλέον έχει άποψη για το σύμπαν του Witcher, αλλά όπως γίνεται σχεδόν στο 99% των περιπτώσεων, το Last Wish με έκανε μάλλον να έχω ακόμη μεγαλύτερες προσδοκίες από το franchise και ακόμη και από τίτλο που έχω ήδη ολοκληρώσει και αποτέλεσε και πρώτη επαφή με τη σειρά δλδ το Witcher 2. Προσωπικά αναγνωρίζω πως είναι απίστευτα δύσκολο να αποδοθούν in game και ειδικά από ένα action rpg τίγκα στα sidequests, συναισθήματα που δημιουργούν ιστορίες όπως The Last Wish( καταπληκτική ιστορία για τη γνωριμία του Geralt με τη Yennefer και την πραγματική φύση των μαγισσών) ή A grain of truth, The Lesser Evil( εδώ μαθαίνουμε για τον χαρακτηρισμό Butcher of Blaviken) Γενικά τα βιβλία βασίζονται πολύ στην ψυχοσύνθεση του Geralt και την κατάρα που κουβαλάει αλλά χαρακτηρίζει και τη σχέση του με τη Yennefer, ενώ παράλληλα προσπαθεί να βρει τη θέση του σε ένα κόσμο που πλέον μεταβάλλεται- πχ σε μια ιστορία καταριέται που πλέον δεν υπάρχουν τέρατα συνεπώς είναι άχρηστος και έχει πάψει να υφίσταται ο κύριος λόγος για τον οποίο έχει δημιουργηθεί.

Θα έλεγα πως το Witcher 2 ασχολείται περισσότερο με την αντιπαλότητα μεταξύ των humans και non humans και το ρατσισμό που αντιμετωπίζουν οι δεύτεροι( κάτι που είναι ιδιαίτερα αντιληπτό και στα βιβλία και πατάει πάνω του σαν θεματολογία αρκετά το Sapkowski) και λιγότερο με τη θέση των φτωχών και τις κοινωνικές ανισότητες, οι οποίες εδώ που τα λέμε είναι δεδομένες λόγω της μοναρχίας. Σαφέστατα κάτι τέτοιο περιγράφεται στα κίνητρα του Letho, αλλά και αυτός έν τέλει ήταν ένα πιόνι- ΄βεβαια από την άλλη πλευρά υπάρχει και ο κανόνας πως οι Witchers δεν επιτρέπεται αν παρέμβουν στα πολιτικά, άσχετο αν ο Geralt "παρά τη θέλησή του" πάντα μπλέκεται. Το θετικό είναι πως, τουλάχιστον στο πρώτο chapter στο Flotsam, σε κάποιες sidequests διαφαίνεται πεντακάθαρα ο κώδικας ηθικής του Geralt και έχουν αποδοθεί πολύ σωστά όπως πχ στην αποστολή με το αλκοολικό Troll ή στην αποστολή In the Claws of madness, όπου μέσα από επιλογές μπορείς να οδηγηθείς σε εξελίξεις που θυμίζουν αρκετά short stories του Sapkowski. Το ζήτημα είναι πως με το απλό τέλος οι περιγραφές του Dandelion στο quest journal φαίνεται πως κλείνουν κάπως απότομα και βεβιασμένα- απαιτώντας ουσιαστικά να παίξεις με ένα συγκεκριμένο τρόπο για να δεις το σωστό ending.

Για να είμαι ειλικρινής, πιστεύω ότι τέτοια παιχνίδια δεν έχουν τίποτα να μου προσφέρουν πλέον και ο μόνος λόγος που το παίζω είναι επειδή λατρεύω τη σειρά. Αν θα το πρότεινα σε κανέναν; Όχι. Υπάρχουν απείρως καλύτερα action RPGs εκεί έξω αν κάποιος θέλει να νιώσει την πρόκληση της μάχης (δε χρειάζεται καν να αναφερθώ στη χρυσή σειρά), όπως και καλύτερα RPG story-wise. Θα το πρότεινα μόνο σε όποιον γουστάρει τη σειρά, ή έχει κυριολεκτικά πολύ χρόνο στη διάθεσή του.

Bασικά το Witcher 3, ήταν εδώ και καιρό αντιληπτό πως πήγε να υιοθετήσει την φόρμα των open world τίτλων( εδώ ό,τι και να λέγεται, πιστεύω πως μπήκε δάκτυλος Warner Bros), όπως το Skyrim( η βαρεμάρα η ίδια) και οι τίτλοι της Rockstar. Το ζήτημα είναι πως πρέπει να διασκεδάζεις ακόμη και με το απλό ταξίδι στον open world κάτι που πιθανώς(?) να μην το πέτυχε η CD Project, καθότι και αρχάρια στο είδος- μια εικασία είναι, όταν ασχοληθώ θα έχω ίδια άποψη. Ας πούμε τίτλοι όπως το Red Dead Redemption, Vice City etc είχαν το πλεονέκτημα πως είχαν καταπληκτικό immersion ενώ παράλληλα πάντα είχες κάτι διασκεδαστικό να κάνεις. Ακόμη και οι αγώνες ιππασίας στο Red Dead ήταν διασκεδαστικοί. Μην πω και για το σενάριο, χαρακτήρες και τις cultural references των GTA και δη του Vice City γιατί θα γράφω ώρες.

Προσωπικά μιλώντας, πλέον αυτό που ζητώ από το story telling είναι μια μίξη αυτού των Metroid Prime, Half Life, Portal,Dark Souls με το σύστημα διαλόγων του LA Noire. Να εκτυλίσσεται δηλαδή η ιστορία οργανικά μέσω του gameplay και όχι μέσω ένός σκασμού από cut scenes και μοντέλων που αποδίδουν μάλλον παγωμένα τις εκάστοτε σκηνές. Παράλληλα να μην απαιτείται να διαβάζεις ένα σωρό κατεβατά στην τηλεόραση/ monitor για να ενημερωθείς για το κοινωνικό background, τις προθέσεις κτλ- πολύ φτηνή και πρόχειρη λύση, διαβάζω βιβλίο καλύτερα και δε βγάζω και τα μάτια μου( πχ οι ιστορίες στο Lost Odyssey, τα βιβλία του Skyrim, τα κατεβατά με τα μικρά γραμματάκια στο Witcher 2 etc)

Πάντως για απείρως καλύτερα arpgs combat wise, δεν μπορώ να σκεφτώ κάποια πέραν των Souls και των Monster Hunter- επίσης διασκεδαστικό είναι το Soul Sacrifice... Gothic, Elder Scrolls που είχα δοκιμάσει μου φαίνονται αρκετά χειρότερα, σε σημείο να διασκεδάσω πολύ περισσότερο με το για πολλούς μέτριο αλλά κατ'εμέ απίστευτα υποτιμημένο Of Orcs and Men. Ακόμη και τα Dragon Age, ιδιαίτερα τα δύο πρώτα, για το Inquisition δεν έχω άποψη, battle system wise ήταν αρκετά μέτρια μάλλον στα επίπεδα του Witcher 2. Αν βέβαια μιλάμε για made in japan arpgs, συμφωνώ και επαυξάνω

Όσον αφορά τα συγκεκριμένα games και δη το Witcher 3, η CD Project το είπε ξεκάθαρα, get your money's worth. Εδώ λοιπόν έγκειται και το βασικό ερώτημα μια ολοκληρωμένη εμπειρία του 10ωρο ή ένα ατελείωτο- φαινομενικά- παιχνίδι των 200-300 ωρών όπου κάνεις μια από τα ίδια ξανά και ξανά με ένα main story του 30ώρου? Eγώ πάντα ήμουν υπέρ του πρώτου χωρίς να σημαίνει πως δεν μπορώ να διασκεδάσω με το δεύτερο. Ωστόσο όταν ανακαλώ τις στιγμές που πέρασα με το Arkham City περισσότερο θυμάμαι με ευχαρίστηση το main story, παρά τον απίστευτα κουραστικό και βαρετό collectathon που ακολούθησε( ο βασικός λόγος που αποφάσισα να μην ασχολούμαι πλέον με αναζήτηση μπαλονιών, νομισμάτων και λοιπών collectibles εκτός κι αν υπάρχει ουσιαστική επίδραση στο gameplay)

[nooto]

Εμενα το Dark mode του 2 για να πω την αληθεια δεν μου φανηκε καθολου δυσκολο . Overall το Witcher 2 ναι μεν ξεκιναει με δυστροπιες (tutorial και intial challenges) αλλα στην πορεια η δυσκολια ολοενα και πεφτει... Δεν υπαρχει περιπτωση να φανει σε καποιον δυσκολο απο ενα σημειο και μετα, οτι δυσκολια και αν εχει επιλεξει (μιλαω για την Χ360 εκδοση παντα). Το καλο με το συγκεκριμενο mode ειναι οτι οντως θα χρησιμοποιεις στο playstyle σου τις δυναμεις του Gerald και γενικοτερα πληθος abilities απο το skill tree, κατι που νομιζω οτι δεν θα συμβαινει στα ευκολοτερα επιπεδα δυσκολιας. Με αλλα λογια το Dark αναδεικνυει κατα μια εννοια ενα battle system, που σε αλλη περιπτωση (οπου απλα κανεις επιθεση με το σπαθι) ειναι αρκετα εως πολυ μετριο σε οτι αφορα τη συγκριση με πιο action-κεντρικους τιτλους. Απο κει και περα τα Dark outfits επισης δεν ειναι δυσκολο να φτιαχτουν και ουτε θελουν ιδιαιτερο grinding, γενικα δεν θυμαμαι να με ειχε κουρασει σαν διαδικασια και τα εφτιαξα και τα 3. Ειναι πολυ ωραιες πανοπλιες overall σε οτι αφορα τα attributes αλλα αν θυμαμαι καλα η τριτη δεν μου αρεσε σε εμφανιση και ολες εχουν αυτο το γελοιο dark effect που χαλει το παιχνιδι imo. Τωρα αν αξιζει να ασχοληθει κανεις, ειναι θεμα γουστου καθαρα.

Ασχετο αλλα τωρα που ειπα για τη δυσκολια και μιας και μιλαμε και για παιχνιδια ανοικτων κοσμων, η υλοποιηση που υπαρχει στο mgs V ειναι απιστευτη. Ακριβως επειδη με τον καιρο αρχιζεις και γινεσαι OP το παιχνιδι επανακαθοριζει την προσσεγγιση του απεναντι σου real time. Πχ Αν χρησιμοποιεις πολλα headshots οι εχθροι αρχιζουν και φορουν κρανη, αν παιζεις πολυ νυχτα οι εχθροι αρχιζουν να φορουν night googles, αν παιζεις πολυ stealthy οι εχθροι βαζουν ναρκες στα πιθανα μονοπατια που θα παρεις και βαζουν dummies για να σε ξεγελασουν, αν παιζεις rambo like οι εχθροι εφοδιαζονται με αρματα κ.ο.κ. Με αλλα λογια το παιχνιδι μαζευει στατιστικα για το πως προτιμας να παιζεις και real time τα ανανεωνει ανεβαζοντας δυναμικα την δυσκολια. Epic.

[Burai Fighter]

Για το blasphemer set παραμένω εγκάθετος, απλως δε γίνεται να το φτιάξεις χωρις grinding τόσο νωρίς στο game. Αν το έφτιαξες δεύτερο κεφάλαιο η αργότερα παω πάσο.

Τωρα για το battle system, δε συμφωνώ απόλυτα όσον αφορά το dark mode, έχοντας κανει το πρωτο playthrough στο hard- στο οποίο hard ήδη το challenge ήταν υψηλό τις πρώτες ώρες- γιατι στις πρώτες ώρες αναφέρομαι παντα μιας και μετα τη μάχη και με τον Letho το game κατα γενική ομολογία γίνεται πολυ πιο εύκολο, βασικα σχεδόν περίπατος

Πιστεύω πλέον έχοντας βγάλει και τη μάχη με το Kayran πως η πρόκληση βασίζεται στο Dark mode στα δυσθεώρητο επίπεδα ζημιάς που καταφέρνουν οι αντίπαλοι... Μα με ενα hit από το πλοκάμι να πεθαίνεις; Και οκ να το δεχτώ αν μιλούσαμε για μάχη με τις δυνατότητες του Dark Souls, εδω το άγαρμπο roll ξεγυμνώνεται... Θεωρώ προσωπικά μιλώντας πως το καλύτερο ειναι να ξεκινήσει ένας newcomer- όχι πως μας διαβάζει κανένας αλλα κουβέντα να γίνεται - στο normal, αν και η ιδανική IMO πρόκληση ειναι στο hard. Ούτως η άλλως αν ξεκλείδωσεις κάποια skills πλέον η μάχη γίνεται ένας μπούσουλας και βγαίνει άνετα και στο Dark mode. Πλέον στο 12 level ο,τι υπάρχει στο Flotsam πέφτει ανετα. Για τα Dark sets συμφωνώ όσον αφορά το effect που έχουν μιας και περισσότερο κουράζει παρα φαίνεται cool.

Τωρα για το Metal Gear, με ιντριγκαρουν ιδιαίτερα τα όσα γράφεις και εχω διαβάσει και απο άρθρα αλλα προς το παρόν, απλως ενα τέτοιο game δε χωράει στο προγραμμα.

[moogle]

Wow, ακούγεται εκπληκτικό αυτό που περιγράφεις!

Burai, στο W3 ο κόσμος είναι απολαυστικότατος, αλλά έχω την αίσθηση ότι μου αρέσει περισσότερο η ομορφιά των γραφικών, παρά ο κόσμος ο ίδιος. Οι περιοχές είναι επαναλαμβανόμενες σε αρκετά μεγάλο βαθμό και αυτή η αίσθηση εξερεύνησης και ανακάλυψης νέων περιοχών που σε διακατέχει στο Bloodborne, πχ, σίγουρα δεν είναι η ίδια εδώ, ή τουλάχιστον δεν τη συναντάς σε τόσο μεγάλο βαθμό. Γνωρίζω πολύ καλά ότι όλες μα όλες (μα όλες) οι περιοχές στο παιχνίδι (από μία μικρή σπηλιά μέχρι ένα μεγάλο βάλτο) συνδέονται με μία αποστολή κι αν πας εκεί χωρίς να έχεις ενεργοποιήσει την ανάλογη αποστολή, είτε δε θα γίνει τίποτα, είτε θα οδηγηθείς σε bug (όπως και μου έχει συμβεί μία φορά). Αυτό εμένα με βγάζει αρκετά off the zone, μιας και μπαίνω στη γραμμική λογική του: Διαβάζω Notice board -> πηγαίνω στο σημείο Α για να κάνω trigger το event -> ενεργοποιώ quest tracking κι ακολουθώ τις κουκίδες στο χάρτη. Σκέψου ότι πλέον δεν ανοίγω καν το quest log για να δω τι πρέπει να κάνω μετά: απλώς ακολουθώ τις κουκίδες .

Συμφωνώ με αυτό που λες περί "Πρέπει να διασκεδάζεις με τα μικρά," αλλά επίτηδες άφησα στην άκρη αρκετά secondary mini-games τύπου gwent, γιατί πολύ απλά δεν έχω χρόνο. Αν ήταν να βυθιστώ πλήρως στον τίτλο και στις λεπτομέρειές του, δε θα προχωρούσα ποτέ την ιστορία με τους ρυθμούς που παίζω.

Τώρα θα μου πεις, this is how it's meant to be. Σίγουρα, απλά για μένα αυτό φαντάζει ένα παλιό μοντέλο open world που πρέπει να εξελιχθεί. Κάνει πολλά πράγματα καλά και όλα όσα αναφέρω είναι ψιλά γράμματα, μιας κι όντως το απολαμβάνω το παιχνίδι, αλλά επουδενί δεν το θεωρώ το σπουδαίο RPG τίτλο που όλοι περιμέναμε, ή που μας διαφήμιζαν από την CDP. Πιστεύω ότι το Witcher 1 είναι μακράν ο πιο ενδιαφέρον τίτλος της σειράς και ίσως με το rebalancing mode τα πράγματα να γίνονται ακόμα καλύτερα. Γενικά πιστεύω ότι η CDP πρέπει να επαναπροσδιορίσει το χαρακτήρα της ως εταιρεία, γιατί τα 2 πρώτα παιχνίδια έγιναν τόσο γνωστά λόγω του σεναρίου και της ηθικής επέκτασης των επιλογών του πρωταγωνιστή, κι όχι τόσο για τον τεχνικό τομέα και τα υψηλότατα production values. Το W3 πήγε κάπου αλλού και παρόλο που αυτό που κάνει το κάνει καλά (και πιθανότατα πολύ καλύτερα από τα περισσότερα παρόμοια παιχνίδια εκεί έξω), πέφτε σε αρκετές παγίδες που τουλάχιστον για μένα δεν του δίνουν τη θέση ενός special τίτλου που θα μείνει στην ιστορία για αυτό που είναι, παρά μόνο για το όνομά του (το οποίο it doesn't do justice, αν με ρωτήσετε).

Άντε τώρα να σας πείσω ότι όντως γουστάρω όταν παίζω .

Εν πάση περιπτώσει, θα ήθελα να ακούσω και τις δικές σας απόψεις.

[Burai Fighter]

Κάτσε, για να μην παρεξηγηθώ, δεν ήταν παρατηρήσεις τα παραπάνω στον τρόπο που παίζεις, απλώς παρατηρήσεις για το τι πιστεύω εγώ πως πρέπει να κάνει καλά ένα open world game. Απλώς, εν μέρει επιβεβαιώνεις τις ανησυχίες μου, που σου τις είχα εκφράσει και κατ'ιδίαν; κατά πόσο γύρω από το open world, θα καταφέρει η CD Project να φτιάξει ένα διασκεδαστικό game. Το Gwent είναι επαρκέστατο σαν card game, αλλά και πάλι είναι κάτι του τύπου Tetra Master, διασκεδαστικό αλλά σαν side ενασχόληση- βασικά θυμίζει αρκετά Summoner Wars.

Τώρα θα μου πεις, this is how it's meant to be. Σίγουρα, απλά για μένα αυτό φαντάζει ένα παλιό μοντέλο open world που πρέπει να εξελιχθεί. Κάνει πολλά πράγματα καλά και όλα όσα αναφέρω είναι ψιλά γράμματα, μιας κι όντως το απολαμβάνω το παιχνίδι, αλλά επουδενί δεν το θεωρώ το σπουδαίο RPG τίτλο που όλοι περιμέναμε, ή που μας διαφήμιζαν από την CDP.

Νομίζω αυτός είναι ο λόγος που το συγκεκριμένο είδος, το open world δλδ, ευνοεί περισσότερο τίτλους όπως το Red Dead Redemption, GTA, Darksiders που είναι περισσότερο action/ adventure παρά rpgs( όπου παίζει ρόλο το level, ο εξοπλισμός κτλ κτλ). Και το βασικό είναι να υπάρχει ουσία στις sidequests κάτι που δεν υφίσταται όταν πρέπει να έχεις μια διάρκεια άνω των 100ωρών- πόσο ουσιαστικό περιεχόμενο να προσθέσεις? Καταλήγεις να έχεις 10-15 κατηγορίες υποαποστολοών στις οποίες απλώς κολλάς και ένα κείμενο- story και όλα καλά. Αυτή είναι και η διαφορά στο Witcher 2, όπου αρκετές side missions είναι περισσότερο "οργανικές", με ουσιαστικούς χαρακτήρες, παρά μια διαδικασία "go from A to B, slay the monster, come back etc" όπως πχ στο Dragon Age( υπήρχαν βέβαια και εδώ υπέροχοι χαρακτήρες με πολύ καλά αποκλειστικά side quests αλλα υπήρχαν και αρκετά από τα προαναφερθέντα)
Προσωπικά, περιμένω σε κάποιο open world τίτλο να μπορώ να εξερευνήσω τον κόσμο, να πάω όπου θέλω, αν έχω το skill να σκοτώσω ένα overleveled monster βασιζόμενος στους μηχανισμούς και όλα αυτά να εναρμονίζονται με το σενάριο του τίτλου, χωρίς να μου επιβάλλεται το πού θα πάω. Επίσης αν κάποιες περιοχές είναι κλειστές, να εντάσσεται επίσης σωστά στον κόσμο του τίτλου- πχ το Α δάσος είναι απρόσιτο γιατί δεν έχεις το κατάλληλο εξοπλισμό/ resistance, ή η Β περιοχή παραμένει κλειστή μέχρι να μπορέσεις να νικήσεις/ πείσεις κάποιον κτλ Βασικά όλο περισσότερο συνειδητοποιώ πως περιγράφω το Dark Souls


Βασικά διαβάζοντας τις εντυπώσεις σου, επιβεβαιώνονται οι αρχικές μου ανησυχίες που είχαν εμφανιστεί όταν ανακοινώθηκε η εκ νέου καθυστέρηση του τίτλου σε συνδυασμό με το post εκείνου του χρήστη στο NeoGAF που συμμετείχε στο playtesting του τίτλου. Αυτό που περιγράφεις είναι ο ορισμός του βαρετού imho και μου ξυπνάει μνήμες Skyrim...


Για το σενάριο και την απόδοση του κόσμου συμφωνώ σε μεγάλο βαθμό με μια μικρή ένσταση για το 2ο τίτλο, όπου, οκ ας είμαστε ειλικρινείς και ο τεχνικός τομέας είχε παίξει μεγάλο ρόλο μιας και παραμένει εξαιρετικός τόσα χρόνια μετά και είχε γίνει έντονο αντικείμενο συζήτησης. Απλώς θεωρώ πως ακόμη η CD Project ήταν ένα ευρωπαϊκό studio που μάθαινε προχωρωντας αργά αλλά σταθερά, ενώ παράλληλα έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε με το διαθέσιμο budget- να θυμίσω πως είχαν ακυρωθεί ports του πρώτου Witcher σε PS3, 360 λόγω οικονομικών προβλημάτων. Πλέον με το Witcher 3, τη συμμετοχή της Microsoft( όλο και κάτι τσίμπησαν και από εκεί για τα exclusives)αλλά και τη συμφωνία με τον κολοσσό Warner Bros που ανέλαβε την προώθηση/ διάθεση στην Αμερική( κοινώς έπρεπε το game να πετύχει με κάθε κόστος) φαινόντουσαν τα σημάδια από σχετικά νωρίς.



Καταλαβαίνω πάντως απόλυτα, τι θέλεις να πεις. Όταν με το καλό ασχοληθώ, θα δούμε τι άποψη θα σχηματίσω. Πάντως αυτά που διαβάζω για 200-300 ώρες σε καμμία περίπτωση δε θα συνάδουν με το δικό μου playthrough.

[moogle]

Κάτσε, για να μην παρεξηγηθώ, δεν ήταν παρατηρήσεις τα παραπάνω στον τρόπο που παίζεις, απλώς παρατηρήσεις για το τι πιστεύω εγώ πως πρέπει να κάνει καλά ένα open world game.

Προφανώς ρε, προς Θεού, ούτε καν μου πέρασε από το μυαλό .

Στα άλλα συμφωνώ και ναι, το open world που περιέγραψες και που πλέον προτιμώ να παίζω μας έχει ήδη δοθεί, το έχουμε ήδη συζητήσει και αναλύσει και ονομάζεται Dark Souls . Το Witcher 3 έχει τη δική του μαγεία, αλλά να σου πω την αλήθεια, αυτό το συναίσθημα που ένιωσα όταν κατάφερα να μπω στη Vizima μετά από 15 ώρες στα outskirts (μιλάω για το Witcher 1) δε μου το έχει προσφέρει κανένα άλλο παιχνίδι της σειράς. Το 3 κατάφερε το ακατόρθωτο στα μάτια μου: να σπάσει τη συνοχή του κόσμου μέσω της open-world δομής του. Εκεί που ενδιαφερόμουν να μιλήσω σε κάθε κάτοικο, ψάχνοντας να βρω αυτόν τον φαινομενικά τυπικό NPC που θα μου ανέθετε αποστολή, έχει χαθεί τελείως στο 3, ακριβώς επειδή όλα τα Points of Interest είναι σηματοδοτημένα με ακρίβεια και η περιπλάνηση στον κόσμο είναι περισσότερο menu-driven (διάλεξε που θέλεις να πας -> ακολούθα το GPS), παρά από την περιέργεια του ίδιου του παίχτη.

Καλά το έχω θάψει τελείως, όχι αστεία .

[Burai Fighter]

Είμαι προς το τέλος περίπου του δεύτερου κεφαλαίου- αυτή τη φορά επέλεξα Iorveth path και συνεπώς οδηγήθηκα στο Vergen. Κατ'αρχάς το παιχνίδι πλέον και με τη βούλα είναι περίπατος. Όπως ακριβώς και στο hard, μετά τη μάχη με τον Letho, το game παρουσιάζει μια αισθητή μείωση της πρόκλησης.

Η μόνη μου ένσταση είναι η ποιότητα των mini map και του χάρτη του παιχνιδιού. Κατ'αρχάς, η σημανση των quests είναι τουλάχιστον προβληματική. Δυστυχώς ο χάρτης αν και δίνει την εντύπωση του σχεδιασμένου στου χέρι, παραδοσιακού χάρτη και αισθητικά είναι όμορφος δεν είναι καθόλου λειτουργικός. Αν συνυπολογίσουμε και τη λαβυρινθώδη δομή του Vergen, τα πράγματα ορισμένες φορές περιπλέκονται. Εννοείται πως αναφέρομαι αποκλειστικά στην 360 version, δεν ξέρω αν κάτι διαφορετικό έχει επιτευχθεί σε επόμενο patch ή fan made patch. Χαρακτηριστικά υπάρχει μία πορτούλα κρυμμένη η οποία συνδέει τα δύο τμήματα του Vergen. Μέχρι να φτάσω στη συγκεκριμένη διαπίστωση, η περιήγηση μου στην περιοχή ήταν μια ιδιαίτερα frustrating εμπειρία. Θα έπρεπε imho να υπάρχει μία σήμανση των περιοχών- πχ Elves district μιας και έψαχνα τον Iorveth κανά μισάωρο- όπως και ορισμένες πόρτες, πάλι imho, όπως η προαναφερθείσα να είναι έστω βαμμένες με ένα διαφορετικό χρώμα- την προσπερνούσα όντας σίγουρος πως ήταν σπίτι που είχα ήδη επισκεφτεί.

Nα πω ακόμη μια φορά, πως το πιο σημαντικό στοιχείο του τίτλου, είναι η αίσθηση που έχει που αποκομίζει ο παίκτης πως οι επιλογές του έχουν αντίκτυπο στον κόσμο του παιχνιδιού αλλά και στους χαρακτήρες. Έχω διαβάσει τόσο σε reviews, όσο και σε forum όπως το NeoGAF πως θα μπορούσε κάλλιστα να απουσιάζει το σταυροδρόμι του δεύτερου κεφαλαίου- μιας και σε υποχρεώνει να κάνεις και δεύτερο replay προκειμένου να δεις πως εκτυλίσσεται η ιστορια. Προσωπικά, τάσσομαι αναφανδόν υπέρ της συγκεκριμένης επιλογής της CD Project. Παίζω δεύτερη φορά το game και ήδη έχω δει πολύ διαφορετικές καταστάσεις όπως τη μοίρα του Flotsam, μια καινούρια όλόκληρη περιοχή aka Vergen και έχω συναντήσει διαφορετικούς χαρακτήρες και έχω αντιληφθεί πολύ καλύτερα τα κίνητρά τους- σε ορισμένες περιπτώσεις αντιλαμβάνομαι πως τους είχα παρεξηγήσει στο πρώτο playthrough.

Νομίζω αυτή είναι και η μεγάλη επιτυχία της CD Project όσον αφορά τη διαχείριση του lore του Sapkowski, μιας και δημιούργησε έναν κόσμο που μπορεί να υπάρχει παράλληλα με αυτόν των βιβλίων, ενώ παράλληλα αποδίδει φόρο τιμής σε έναν χαρακτήρα που είναι πάλι imho από τους πιο ενδιαφέροντες στην fantasy λογοτεχνία με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.( προφανώς τέρμα προσωπική η άποψη) Ακόμη και το combat system, αν και σε καμμία περίπτωση δεν μιλάμε για επίπεδα Souls series, μόλις αποκτήσεις τα κατάλληλα skills, επιτρέπει τον πειραματισμό με αρκετές εναλλακτικές.

To μόνο αρνητικό είναι το γεγονός πως βασίζεσαι αναγκαστικά στο Quen spell, με αποτέλεσμα το μεγαλύτερο κομμάτι της μάχης να αφορά την ανανέωσή του πρωτίστως και τo casting των υπόλοιπων signs. Το βασικό πρόβλημα και εμμένω ιδιαίτερα σε αυτό, είναι πως ξεκινάς με πολύ λίγα skills, ενώ θα μπορούσε κάλλιστα ο παίκτης να έχει στη διάθεση του κάποια καλύτερα by default όπως πχ κάποιο καλύτερο roll ή να ήταν λίγο πιο προσεγμένος ο σχεδιασμός των combat arenas. Δεν είναι τυχαίο, πως ουκ ολίγες φορες, βρέθηκα να "κολλάω" στο σκηνικό ή σε κάποια γωνία λόγω του δύστροπου σχεδιασμού των περιοχών- πχ στην αναμέτρησή μου με ένα golem κόλλησα ανάμεσα σε δύο βράχους- καλός ο ρεαλιστικός σχεδιασμός αρκεί βέβαια να μην αποτελεί εμπόδιο στην μάχη. Κάτι τέτοιο επί παραδείγματι δε συμβαίνει στα Souls, ή όταν συμβαίνει, αφορά στον μη καλό υπολογισμό από την πλευρά του παίκτη του σχεδιασμού της arena- πχ Manhunter battle ή την εκμεταλλέυση αυτού πχ κολώνες στην μάχη με τους Smough, Ornstein.

[Burai Fighter]

Το τερμάτισα προ,ολίγων ημερών- ειμαι παλι εκτός Αθηνών- και το game βελτιώνεται σε φοβερό βαθμό απο το τέλος του πρώτου chapter και έπειτα. Επιπρόσθετα, το path του Iorveth ειναι μακράν, imo, δισκεδαστικοτερο του Roche. Μαθαίνεις εκ των έσω πληροφορίες που παίζουν σημαντικότατο ρόλο, οπως πχ το ρόλο της Saskia, της Cynthia etc

Το τελικό boss, το άφησα αυτή τη φορά να παει στο καλο, μιας και εν τελει άλλοι τον παγιδεψανε και είχε τις καλύτερες των προθέσεων- απο την άλλη βεβαια the road to hell is paved with good intentions, που λένε και στο χωριό μου.

Ξεκίνησα δειλά δειλά και το Witcher 3 και έπαιξα ενα 4ωρο στο πολυ χαλαρό, αλλα περισσότερα επ´αυτου θα γράψω όταν με το καλο συνεχίσω το playthrough.

[Burai Fighter]

Witcher 3 new console patch 1.1
The Witcher 3 patch 1.10 gives PS4 the boost it's been waiting for
www.eurogamer.net/articles/digitalfoundry-2015-witcher-patch-110-gives-ps4-the-boost-its-been-waiting-for



15GB patch

[Alucard]

Έχουνε ξεφύγει με τα μεγέθη σε αυτή τη γενιά.Είδα στην αρχή 500άρη σκληρό και χάρηκα,λέω θα'μαστε άρχοντες για καιρό.Τελικά έχω καταλήξει να σβήνω συνεχώς τίτλους,δε γίνεται αυτό το πράγμα.