The Witcher 3: Wild Hunt

[moogle]

Πάντως εγώ σχεδόν το παράτησα το παιχνίδι. Θα το ξαναβάλω λογικά άμεσα (ή όταν βγει η Enhanced), αλλά αυτή τη στιγμή παίζω Everybody has gone to the Rapture, Super Meat Boy (ναι, τρίτη φορά ) και Hotline Miami 2 και αισθάνομαι ότι βλέπω κάτι καινούριο.

Δεν ξέρω τι να πω για το The Witcher 3 .

Εσένα Κώστα πώς σου φαίνεται αλήθεια; Ή δεν το ξεκίνησες ακομα;

[Burai Fighter]

Μπα δεν είχα κουράγιο στο καπάκι μετα το 2, να ασχοληθώ με κατι τόσο time consuming και απαιτητικό. Έφτασα στην πρωτη μικρή πολη και έκανα λίγα side quests και προσωπικά πέρασα πολυ καλα, κάνοντας κάποιες ρυθμίσεις στο User interface- δε μου αρέσει να εχω ενα σωρό δείκτες πάνω στο mini map και να αισθάνομαι πως παω autopilot. Είχα διαβάσει και τα βιβλία και έπαθα ενα μικρό overdose με το franchise. Το θετικο ήταν πως επιτέλους είδα, το φανταςτικο path του Iorveth. Το ίδιο που έπαθα και με το Arkham Knight, τελείωσα Arkham City+ DLC και μετα δεν την πάλευα αλλο με Batman,είχε πέσει και ο γάμος και οι ετοιμασίες+ διακοπές Αυγούστου ε, απλά δε γινόταν...

Τωρα θελω πραγματικά κατι πολυ χαλαρό και mindless και διασκεδαστικό, γιατι μόλις ανέκαμψα απο gaming fatigue και θα το παω σιγά σιγά. Οποτε ολίγη απο Valkyria πασπαλισμένο με- τι καλύτερο για mindless hack and slash fun- Dragon Quest Heroes.

EDIT
Θεοί στη CD Project
Witcher 3 Hearts of Stone adds Taxman to sting money exploiters

[moogle]

Το έχω πιάσει (για Τρίτη φορά) με σκοπό να το τερματίσω όμως, χωρίς να έχω δηλαδη ένα διάλειμμα μερικών μηνών ενδιάμεσα.

Πλέον παίζω έχοντας στο επίκεντρο της προσοχής μου τα main και secondary quests και κάνοντας που και που κανένα monster hunt. Τα ερωτηματικά στο χάρτη τα προσπερνώ και δεν δίνω καμία απολύτως βαρύτητα σε Gwent και horse rides. Ουσιαστικά, αδιαφορώ πλήρως για το filler/ sandbox περιεχόμενο και πάω για την ουσία και μόνο του τίτλου. Μπορώ να πω λοιπόν ότι με αυτήν την προσέγγιση επιτέλους καταλαβαίνω αυτό που λένε όλοι για την τέλεια ένωση ενός story driven rpg με open world στοιχεία. Το παιχνίδι πλέον μου προσφέρει πολλές ώρες απόλαυσης και μερικές πολύ όμορφες σκηνές, ειδικά όσον αφορά στην εξερεύνηση στο χώρο και στην παρατήρηση των τοπίων.

Επίσης επιστρέφει ένα συναίσθημα που με έκανε να απολαύσω παρά πολύ τον πρώτο τίτλο της σειράς κι έλειπε από το δεύτερο: η αφιέρωση πολλών ωρών σε ορισμένες περιοχές και η ανάπτυξη κάποιου είδους συναισθηματικού δεσίματος με αυτές. Το ρολόι γράφει 70 ώρες και πρακτικά έχω ταξιδέψει σε τρεις περιοχές, όποτε όπως φαντάζεστε αφιέρωσα ουκ ολίγα δεκάωρα στην καθεμία από αυτές.

Το open world του δεν έχει καμία σχέση πάντως με αυτό του fallout ή των TES. Αποτελεί περισσότερο μια οριζόντια επέκταση του κόσμου των παλιότερων παιχνιδιών της σειράς, ένα αντιθέσει με τους προαναφερθέντες τίτλους, στους οποίους μπορείς να βρεις σπηλιές, αιωρούμενες πλατφόρμες, κτλ, που να οδηγούν σε νέες περιπέτειες. Η ανάπτυξη του the witcher 3 ακολουθεί μια γραμμική πορεία, με τις αποστολές να ξεκλειδώνονται σχεδόν αποκλειστικά σε συγκεκριμένα points of interest (τα περισσότερα Εκ των οποίων τολμώ να πω ότι δεν αποκλείουν πολύ από τα σημεία που έχουν μια σεναριακή σημασία). Για εμένα αυτό δουλεύει άψογα, μιας και δεν μπορώ να παίζω πλέον 300 ώρες έναν τίτλο, στις οποίες 300 ώρες η εξέλιξη της ιστορίας ή του gameplay γενικότερα, είναι μηδαμινή (ή ασήμαντη).

Αυτά σε γενικές γραμμές. Ταυτόχρονα υποτίθεται ότι παίζω και peace walker, όποτε σύντομα θα ξεκινήσω και το άλλο μεγάλο sandbox της περασμένης χρονιάς (λέγε με TPP). Fallout 4 μάλλον ποτε :Ρ .