Τι παίζετε αυτό τον καιρό?

[Burai Fighter]

Καλώς τον!

Με τα νέα Pokemon η αλήθεια είναι πως δεν έχω ασχοληθεί αν και τα έχω, Τo Mario Kart 8 είναι ίσως το καλύτερο και πιο πλήρες που έχει κυκλοφορήσει εδώ και χρόνια. Δεν έχω παίξει καθόλου το DLC, δυστυχώς, αν και το έχω κατεβάσει. Το Smash μου άρεσε, αλλά ελλείψει παρέας και συναγωνισμού( bro και ξάδερφος δεν ασχολούνται πλέον) το άφησα στο backburner.

Στην παορύσα φάση ασχολούμαι, μετά την εξάντληση από το Bloodborne, με το Link Between Worlds και το Twilight Princess HD. Το πρώτο με εξέπληξε ευχάριστα. Είναι ευχάριστη αλλαγή να μπορείς επιτέλους να εξερευνείς όποιο dungeon θες, με όποια σειρά θες. Ωστόσο, αναπόφευκτα, αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ορισμένα μειονεκτήματα. Καταρχήν έξω από κάθε dungeon- τουλάχιστον μέχρι στιγμής καθώς μόλις πήρα το Master Sword- υπάρχουν signs που σου εξηγούν ποιο αντικείμενο χρειάζεσαι, κάτι το οποίο προφανώς έγινε προκειμένου να περιορίζεται το trial and error. Επιπλέον, μέχρι στιγμής, σχεδόν κάθε dungeon απαιτεί και πάλι αποκλειστική χρήση ενός συγκεκριμένουν αντικειμένου- αντιλαμβάνομαι το γιατί αλλά θα μπορούσαν να κάνουν λίγο πιο περίπλοκα τα puzzles. Από την άλλη ο μηχανισμός που σου επιτρέπει να μετατρέπεσαι σε "τοιχογραφία" και να διασχίζεις τους τοίχους δίνει άλλη πνοή στα puzzles και βασικά ειναι ο κύριος λόγος που το ευχαριστιέμαι τόσο πολύ ενώ παράλληλα τολμώ να πω, πως κόλλησα ορισμένες φορές στο πώς πρέπει να προχωρήσω στο επόμενο δωμάτιο. Δυστυχώς αυτή ήταν και η μοναδική δυσκολία που έχω συναντήσει μέχρι στιγμής. Ο τίτλος είναι απίστευτα εύκολος με σχεδόν μηδαμινό challenge όσον αφορά τους εχθρούς. Θα μπορούσαν τουλάχιστον να μιμηθούν τη δυσκολία του A Link to the Past, το οποίο, εδώ που τα λέμε, δεν ήταν και ιδιαίτερα δύσκολο.

Οσον αφορά το Τwilight Princess, το ξεκίνησα στο Hero Mode, για περισσότερο challenge( οι εχθροί σου προκαλούν τη διπλάσια ζημιά και δεν υπάρχουν καρδιές στο περιβάλλον, οπότε πρέπει να βασίζεσαι περισσότερο στα healing items) Το απολαμβάνω πολύ περισσότερο μόνο και μόνο λόγω του challenge- το οποίο δεν είναι και τόσο φοβερό, δεδομένου πως ξεκινάς στο δωμάτιο όπου έχασες. Από την άλλη με αυτό τον τρόπο είμαι πιο προσεκτικός και προσέχω τα patterns σε μάχες που μέχρι πρότινος ήταν απλώς button mashing. Ελπίζω να αποδειχθεί η δυσκολία, παρόμοια με το Master Quest του Ocarina, το οποίο ήταν καταπληκτική εμπειρία- είχα γράψει αναλυτικό post στο GO πριν πέσει. Το μόνο αρνητικό μέχρι στιγμής, είναι πως επιλέγοντας το Hero Mode αναγκαστικά παίζεις την mirrored έκδοση του Wii.( όπου ο Link είναι δεξιόχειρας) Αν θέλει κανείς να παίξει την αυθεντική GC έκδοση, θα συμβιβαστεί με το γεγονός πως είναι διαθέσιμη μόνο στο normal Σαν remaster έχει γίνει καλή δουλειά στον τεχνικό τομέα και ιδιαίτερα στον φωτισμό. Βέβαια σαν παράδειγμα HD remaster για μένα, παραμένει το Wind Waker HD το οποίο ήταν πραγματικά πανέμορφο. Κι εδώ όμως παρατηρώ λεπτομέρειες που ήταν αδύνατο να αντιληφθώ με την βασική έκδοση του Wii, η οποία μάλιστα δεν ήταν καν 480p- ακόμη και με RGB σε SD TV φαινοταν μέτριος ο τεχνικός τομέας, εν αντιθέσει με το πολύ όμορφο Skyward Sword.( το οποίο imo έπρεπε να γίνει και αυτό HD remake) Αρνητικό και το ότι δεν υπάρχει δυνατότητα για έλεγχο με wiimote, καθώς έχουν αφαιρεθεί τα motion controls( δεν με ενοχλεί καθόλου, απλώς αν τα συμπεριλάμβαναν θα μιλούσαμε για την definitive edition) Ωστόσο με τα gyroscopes του gamepad το aiming είναι αρκετά πιο άνετα, μιας και επιτρέπει μικροδιορθώσεις a la Splatoon.
Zelda overload με λίγα λόγια, αλλά διασκεδάζω απίστευτα πολύ, καθώς πάει καιρός που έπαιξα τίτλο της σειράς- νομίζω πριν από 1 χρόνο περίπου είχα ολοκληρώσει το Skyward Sword.

[Straier]

Δυστυχώς αυτή ήταν και η μοναδική δυσκολία που έχω συναντήσει μέχρι στιγμής. Ο τίτλος είναι απίστευτα εύκολος με σχεδόν μηδαμινό challenge όσον αφορά τους εχθρούς. Θα μπορούσαν τουλάχιστον να μιμηθούν τη δυσκολία του A Link to the Past, το οποίο, εδώ που τα λέμε, δεν ήταν και ιδιαίτερα δύσκολο.

Δυστυχώς αυτό είναι απόρροια και της μη γραμμικότητας του τίτλου. Αν διαλέξεις να κάνεις στην αρχή κάποιο από τα δυσκολότερα dungeons (με 3-4 καρδιές μόνο) μπορεί να γίνει πολύ απαιτητικό (το είχα κάνει κατά λάθος). Βέβαια τα υπόλοιπα είναι περίπατος μετά...

[Burai Fighter]

To Link Between Worlds πάει πολύ χαλαρά γιατί η προσπάθεια να παίξω παράλληλα δύο Ζeldas μετά από λίγες ημέρες με αποτελείωσε. Το Twilight Princess με κανονικά controls εν έτει 2016 δλδ περίπου μια δεκαετία από την κυκλοφορία του( ω ναι...)είναι ένα... ενδιαφέρον game. Δεν μου προκάλεσε την τεράστια εντύπωση τότε, δεν έχει αλλάξει επί της ουσίας κάτι τώρα. Έχει κάποια dungeons με πολύ καλό level design, το battle system έχει κάποιες ενδιαφέρουσες( αλλά ανεκμετάλλευτες και imba προσθήκες πχ helm splitter, backslash)ενώ από την άλλη το overworld είναι άδεια και βαρετό, ενώ και το npc interaction ειδικά μετά το- πολύ τραβηγμένο- intro είναι σχεδόν μηδαμινό. Γενικά τo Skyward Sword ήταν εν τέλει μια πολύ πιο ενδιαφέρουσα και χορταστική Zelda εμπειρία. Ωστόσο, προσωπικά μιλώντας, η σειρά με έχει κουράσει και δε βλέπω φως στον ορίζοντα, ιδιαίτερα για τα 3d iterations. Προφανέστατα παίζει ρόλο το γεγονός πως έχω τελειώσει το 90% της σειράς- με ορισμένα μέρη περισσότερα από δύο και τρεις φορές- με αποτέλεσμα να επέλθει και ο κορεσμος( been there, done that etc) Είμαι περίπου τρία dungeons πριν το τέλος και μου κάνει εντύπωση, πόσο πιο καλό το θυμόμουν- το gameplay με τον λύκο πχ είναι πολύ μέτριο. Επιπλέον εχουν αλλάξει το χειρισμό της Epona,απενεργοποιώντας τις διαγωνίους( πρακτικά στρίβεις πλέον μόνο με αριστερό- δεξί tilt του analogue και αντίστοιχα στροφή της camera...)κάτι που κάνει το traveling τουλάχιστον frustrating. Αυτό που σώζει το game, ως ένα βαθμό, είναι η Midna( ίσως ο πιο ενδιαφέρον σύμμαχος σε Zelda imho)και φυσικά το dungeon design- η frozen mansion του Yeti εξακολουθεί να είναι πολύ όμορφο dungeon, όπως και η Fire Cavern. Από εκεί και πέρα collectathons με insects. Poes etc απλώς για να γεμίζει ο χάρτης. Καλό game, αλλά παρωχημένο πλέον imho.

Στον αντίποδα, λόγω κάποιων συμβάντων, είχα σαν διέξοδο για κάποιο χρονικό διάστημα το Vita, οπότε είπα να δοκιμάσω πάλι το Persona 4 Golden που το είχα αφήσει γύρω στα μέση Mαϊου( στις 17-18 ώρες δλδ)λίγο πριν κάνεις recruit τον Kanji. Δεν ξέρω αν φταίει το γεγονός πως είχα καιρό να παίξω jrpg, ή τίτλο της σειράς αλλά επιτέλους διασκεδάζω με κάτι. Έξυπνα γραμμένοι, συμπαθητικοί χαρακτήρες, ωραίο battle system που συνδυάζει όμορφα το demon recruiting/ development με τις σχέσεις με τους NPCs... Γενικά ένα, όπως έχω συζητήσει και με τον moogle, ένα διασκεδαστικό game γεμάτο FUN.

[Alucard]

Για Persona 4 αν θέλεις άνοιξε θέμα,το καλοκαίρι λέω να το πιάσω κι εγώ.
Δυστυχώς έχουν συμβεί κάποια πραγματάκια τον τελευταίο καιρό,με αποτέλεσμα να παίζω ελάχιστα.
Τελείωσα το story mode στο Street Fighter 5 που το είχα δανεικό από ένα φίλο.Multiplayer έπαιζα με δυσκολία μιας και σπάνια έβρισκα αντίπαλο.Δεν ξέρω αν έχει διορθωθεί αυτό,όμως στην παρούσα δεν ψήνομαι να ασχοληθώ περισσότερο.Σιχάθηκα να κοιτάζω μια οθόνη μενού και να περιμένω να συνδεθεί και να βρει αντιπάλους.ΙΜΟ,το SF5 είναι σκουπίδι.Ελάχιστο περιεχόμενο,πολλά προβλήματα.Στον βασικό πυρήνα,δηλαδή το gameplay,πάει καλά,αλλά δυστυχώς μόνο εκεί.Ακόμα κι αυτό δε φτάνει όταν ενώ παίζεις SUrvival,Training,Story σε πετάει μόνο και μόνο γιατί έπεσε ο server.Χαίρομαι που δεν βρήκα την συλλεκτική και δεν το προαπαρήγγειλα,γιατί τώρα θα έκλαιγα τα λεφτά μου.

Έπαιξα την beta του νέου Hitman η οποία ουσιαστικά αποτελεί τον πρόλογο του παιχνιδιού.Ο τεχνικός τομέας μου φάνηκε μέτριος και απ'όσο διάβασα,στο τελικό προϊόν εξακολουθεί να μην εντυπωσιάζει.Αυτό που εντυπωσίαζει όμως στον τίτλο,είναι το gameplay.Θα αποφύγω να κάνω συγκρίσεις με προηγούμενους τίτλους μιας κι έχω ελάχιστη εμπειρία.Θα αρκεστώ να πω απλά,πως η κάθε αποστολή μπορεί να τελειώσει με 1002 τρόπους,προσφέροντας πολλά και διαφορετικά challenges.

Τέλος,παίζω παράλληλα το Far Cry Primal.Είμαι 4 αποστολές πριν το τέλος.Πολύ καλός τίτλος ως τώρα,αλλά για κάποιο λόγο δεν μπορώ να παίξω μεγάλα sessions.Δεν ξέρω αν φταίει το παιχνίδι ή η όλη κατάσταση τλευταία.Πάντως για αυτό το λίγο που παίζω (2-3 ώρες τη φορά),όσο κρατάει,είναι εξαιρετικό.Ο τεχνικός τομέας είναι πολύ καλός ενώ και οι επιλογές στη μάχη δεν είναι τόσο περιορισμένες όσο περίμενα.Αυτό που μου κάνει εντύπωση,είναι πως από το Day 1 patch,και πριν βγει το δεύτερο,δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα.Πρόκειται περί ενός πολύ σταθερού τίτλου με γραφικά που εντυπωσιάζουν.Αν σας ενδιαφέρει το setting και δε σας πειράζει που είναι άλλο ένα map cleaner,επενδύστε ελεύθερα.

[deus]

Πρόσφατα αγόρασα το phoenix wright dual destinies από το eshop -ήταν σε προσφορά- και έτσι αποφάσισα να ρίξω ένα replay στην σειρά για να την θυμηθώ. Έχοντας μόλις τελειώσει το trials and tribulation, έχοντας κλείσει τετράωρα sessions, έχω να πω πως η σειρά αυτή είναι μοναδική. Όλα τα παιχνίδια είναι καλογραμμένα, έχουν αξιομνημόνευτους χαρακτήρες και φυσικά πλοκή που σε καθηλώνει από το πρώτο λεπτό. Το πόσο διασκέδασα ξαναπαίζοντάς τα δεν περιγράφεται, ειλικρεινά ανυπομονούσα να φορτίσει το 3ds για να συνεχίσω να παίζω. Πραγματικά υπάρχει μία πολύ πετυχήμενη ισορροπία ανάμεσα σε αστείες, σοβαρές και τραγικές στιγμές την οποία θεωρώ ιδανική. Το κερασάκι στην τούρτα αποτελεί η αναφορά σε πολλά διάσημα gaming και internet memes (spoony bard, orly κ.τ.λ.) Με το που τελείωσα το trials and tribulations κατάλαβα το πόσο έχω αγαπήσει την σειρά και τους χαρακτήρες της: Ειλικρεινά ανυπομονώ να δω και άλλες περιπέτειες των Phoenix, Maya, Edgeworth, Gumshoe κ.τ.λ. Τέλος, θα πω το εξής: Ο λαός απαιτεί την εμφάνιση της Wendy Oldbag σε μελλοντικό ace attorney game!

Αλήθεια, έχει παίξει κανείς τα dual destiny, professor layton vs phoenix wright; Τι λένε σαν παιχνίδια;

[Alucard]

To Dual Destinies το έχω παίξει εγώ και το λατρεύω.Είναι πάρα πολύ καλό,όπως όλα της σειράς,αλλά σχετικά εύκολο.Μου πήρε γύρω στις 30 ώρες για να το τελειώσω,έχει μπόλικο χιούμορ και easter eggs.Παίξτο με την πρώτη ευκαιρία.

[moogle]

Εγώ έχω αφεθεί σε ένα ξέφρενο trophy hunting/ parallel gaming με τον Laharl (αν τον θυμάστε). Ουσιαστικά μιλάμε μέσω skype για κανά δίωρο, παίζοντας FF XIII-2 και καμία άλλη χαζομαρίτσα. Βέβαια, στο ενδιάμεσο παίζω Olli Olli, το οποίο με έχει πωρώσει άπειρα. Εχω τερματίσει όλες τις πίστες με όλα τα challenges και τώρα παίζω το Rad mode, το οποίο είναι παλουκάρα με την καλή έννοια.

Θέλω να συνεχίσω και το Witcher 3, το οποίο μετράει πλέον ένα χρόνο στην κατοχή μου με σταδιακά play sessions... Παίζει να είμαι στη μέση .

Το πιθανότερο είναι όταν ξεμπερδέψω με το χειρότερο FF όλων των εποχών (ΧΙΙΙ-2) να καταπιαστώ με τα MGS PW, GZ και PP (αν και το πρώτο σκέφτομαι να το δω σε βίντεο μόνο, γιατί βαριέμαι να το παίξω ).

[Straier]

Για πες για το FFXIII-2. Κάποια στιγμή λέω να το αρχίσω και γω.

[moogle]

Τι να πω, ξέρω ότι νοοτο και deus το χάρηκαν, αλλά εγώ το βρίσκω πραγματικά το χειρότερο ΦΦ που έχω παίξει ποτέ (χειρότερο κι από το 2 ). Βέβαια δεν έχω παίξει μαργαριτάρια τύπου Dirge of Cerberus, οπότε πιστεύω ότι όντως υπάρχουν και χειρότερα εκεί έξω, αλλά... OMG

Το σενάριο δεν είναι ούτε καν για τα πανηγύρια. Ουσιαστικά το παιχνίδι ξεκινάει λέγοντάς σου ότι ό,τι θυμάται η Σέρα από το τέλος του ΧΙΙΙ δε συνέβη έτσι ακριβώς κι ότι το timeline continuum έχει χαλάσει λόγω κάποιων χρονικών παράδοξων, τα οποία κι αρχίζεις να εξερευνάς. Δηλαδή είχαν μία εξαιρετική πρώτη ύλη (ο πολιτισμός της Cocoon κατέβηκε στην Gran Pulse, έναν ανεξερεύνητο κόσμο) κι αντί να ακολουθήσουν την εύκολη οδό (ο κόσμος, στην προσπάθειά του να επιβιώσει και να αναπτυχθεί στην Pulse, συνάντησε ένα μεγάλο κακό που τον καταδυναστεύει), είπαν να εισάγουν χρονικό παράδοξο και χίλιες δυο άλλες ηλιθιότητες που δε θα έπειθαν ούτε 5χρονο. Δεν έχω λόγια για να περιγράψω το πόσο μάπα είναι το σενάριό του .

Από εκεί και ύστερα, το παιχνίδι είναι ΠΑΝΕΥΚΟΛΟ. Ως τώρα (είμαι εισαγωγή τελευταίου κεφαλαίου) χρειάστηκε να κάνω stagger το πολύ 15 φορές στο παιχνίδι. Τόσο εύκολοι είναι εχθροί και bosses. Ελπίζω ότι το end-game θα έχει κάποιο ενδιαφέρον (από άποψη δυσκολίας), γιατί αυτό που έχω δει ως τώρα είναι απλώς... (θα το ξαναπώ ) απαράδεκτο .

Στα καλά τώρα, υπάρχει mog το οποίο μιλάει και λέει βλακείες αρκετά συχνά, ενώ μπορείς να το πετάξεις που και που για να πιάσεις αντικείμενα, στα οποία δεν έχεις πρόσβαση διαφορετικά (δεν ξέρω ποια είναι η λογική πίσω από αυτό, αλλά δεν έχει σημασία, έχει πλάκα και δίνει κάποιο ενδιαφέρον σε ένα κατά τα άλλα βαρετό παιχνίδι).

Ο μόνος λόγος που το παίζω είναι επειδή μιλάμε με Λαχάρλ κατά τη διάρκεια των play sessions, είμαι πάνω κάτω στο ίδιο σημείο, οπότε κάνουμε ασταμάτητη καζούρα (και γκρίνια).

Αυτά . Ελπίζω το ΧΙΙΙ-3 να είναι καλύτερο. Πλέον δε με ενδιαφέρει το σενάριο, ας έχει καλό battle system μόνο και καλή πρόκληση κι όλα τα άλλα βρίσκονται .

[nooto]

Κοιτα εγω το χαρηκα παρα πολυ, εχει πολυ ωραιο gameplay, πολυ καλο και εθιστικο battle system (με το pokemon style collection) εχει πολυ συγχρονη μορφη στην περιηγηση του, εχει πολεις , εχει καλα γραφικα κλπ, ανα σημεια εχει καλη μουσικη και εχει επισης πολυ ωραιο τελος. ΑΛΛΑ εχει οντως σεναριο που ειναι για τα πανηγυρια, επι της ουσιας δεν χρησιμοποιει τιποτα απο το XIII προκειμενου να το συνεχισει, ανταυτου πηγαινοερχεσαι στο μελλον και σε παραλληλα συμπαντα οποτε χανεται η εννοια της σεναριακης συνδεσης. Οι χαρακτηρες ειναι για γελια, οι διαλογοι το ιδιο οπως επισης και αυτη η γελοια j pop αισθητικη. Επισης ειναι οντως πανευκολο δυστυχως κατι που χαλαει τις πολυ καλες ιδεες που εχει το battle system. Στο μονο που διαφωνω ειναι οτι ειναι χειροτερο απο το ΙΙ κλπ, δηλαδη πιστευω οτι αν καποιος το πιασει θα το παει μεχρι το τελος και θα το διασκεδασει γιατι ειναι αρκετα εθιστικο παιχνιδι, απλα δεν ειναι σοβαρο παιχνιδι και σιγουρα το να το πεις FF με βαση τα παλια standards ειναι προσβολη . Ειπαμε οτι εχει πιασει αυτο ο Toriyama του εχει αλλαξει τα φωτα. Το σιγουρο ειναι οτι αν το ΧΙΙΙ ειχε καποια (το τονιζω, καποια, οχι ολα ) στοιχεια που παρουσιαζονται στο ΧΙΙΙ-2, τοτε θα ηταν καλυτερο παιχνιδι imo . To XIII-3 εχω ακουσει οτι ειναι ακομα χειροτερο πολυ κριμα για το τελος του 2 ειναι cliff hunger και ελεγες αντε να δουμε.

Btw τελειωσα το Arkham Knight, γενικα μου φανηκε ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ. Παρα πολυ καλη σκηνοθεσια, ΜΑΚΡΑΝ η καλυτερη σε παιχνιδι Batman ever και update στα παντα ολα σε οτι αφορα το gameplay που ειναι πιο φρεσκο απο ποτε. Πραγματικο περασμα σε μια νεα γενια imo το χαρηκα απιστευτα. To Batmobile για το οποιο εγινε τοσος λογος εμενα μου αρεσε παρα πολυ σαν προσθηκη, το κακο ειναι οτι υπηρχαν πολλα side missions που καταστρεφεις drones αλλα οk δεν ειναι τοσο τραγικο γενικα, υπαρχουν πολλα ακομα πραγματα εντος του game και σαν στοιχειο εν τελει λειτουργει πολυ θετικα. Δειτε το οπωσδηποτε.

Ξεκινησα λιγο το Dragon Age Inquisition αλλα δεν με βλεπω να το πιανω σοβαρα στην παρουσα φαση δυστυχως. Μαλλον θα αγορασω το DSIII και την Legacy των MGS μιας και εχω περισσοτερο ορεξη για τετοια πραγματα. Γενικα δεν εχω καθολου ορεξη να διαβαζω σε αυτη τη φαση κατεβατα σε game την τελευταια περιοδο ειχα λιωσει και με ενα paper που καναμε (btw περασε σε συνεδριο στην Νεα Υορκη και μαλλον θα παω τον Ιουλιο για να μιλησω ) οποτε δεν θελω αλλο διαβασμα, δεν μπορω να συγκρατησω αλλη πληροφορια

[moogle]

Μπορώ να εκτιμήσω τα καλα στοιχεία του παιχνιδιού, τα οποία προφανώς προέρχονται κατα κύριο λόγο απο το ΧΙΙΙ, αλλα με τίποτα δε θεωρώ ότι η υλοποίηση ειναι καλη. Αν ηταν τουλάχιστον δύσκολο, ή αν είχε ενα ενδιαφέρον σύστημα levelling, δε θα είχα παράπονο, αλλα αυτο που παίζω ειναι Μακραν το ευκολότερο JRPG που έτυχε να πιάσω στα χέρια μου. Πλέον δε χαίρομαι οταν σκοτώνω εναν εχθρό αλλα οταν με σκοτώνει, επειδή επιτέλους έπεσα πανω σε κάτι ελάχιστα προκλητικό :Ρ .

Ισως να φταίει και το ότι ξεκινησω με αρνητική προδιάθεση, σίγουρα ομως δε βρισκω κάποιο ενδιαφέρον. Θα το παω μέχρι πλατίνα βέβαια, οποτε ας μη γκρινιάζω και πολυ :Ρ .

[Straier]

Θα το παω μέχρι πλατίνα βέβαια, οποτε ας μη γκρινιάζω και πολυ :Ρ .

Είσαι όμως τραβάτε με κι ας κλαίω.
Πάντως ένα παιχνίδι δε χρειάζεται να έχει δύσκολο σύστημα μάχης για να είναι ενδιαφέρον, μπορεί να είναι εύκολο και να έχει ενδιαφέρον όπως στο Chrono Trigger ή δύσκολο και να είναι αγγαρεία όπως στο Xenosaga II. Βέβαια αν είναι απλά άσχημα υλοποιημένο είναι άλλο θέμα και δυστυχώς υπάρχουν άπειρα παραδείγματα σε διάφορα παιχνίδια...

[moogle]

Θα στο θέσω απλά: δεν προσέχω καν τι κάνω στις μάχες. Όλα μπαίνουν στον αυτόματο πιλότο και οι εχθροί πεθαίνουν αμέσως. Είναι αστεία εύκολο .

[Straier]

Μπορεί απλά να είσαι πολύ pro.

[Burai Fighter]

Μετά από λίγες ημέρες αποχής, άνοιξα χθες το PS4 και συνειδητοποίησα πως υπάρχει ένα σχετικά καλό Sale στο PSN, οπότε λόγω γενεθλίων, είπα να μου κάνω ένα μικρό δώρο αγοράζοντας τα MegaMan Legacy collection και Ηotline Miami 2, στα 15€ both πρπ.

Είπα πριν καταπιαστώ με κάτι ΑΑΑ όπως το Phantom Pain, να παίξω λίγες ώρες το HM 2, καθώς το πρώτο αποτελεί αγαπημένο τίτλο.

Νομίζω πως είναι από τις λίγες φορές που απγοητεύομαι τόσο πολύ από sequel... Τι σκεφτόντουσαν πραγματικά? Το τελευταίο πράγμα που χρειαζόταν ένα sequel ήταν περισσότερο story και περισσότερο εχθρούς σε μεγαλύτερους χάρτες. Μόλις έβγαλα την mission 6 και νομίζω πως απλώς δε θα παίξω άλλο. Σπατάλησα μία ώρα από το χρόνο μου, παίζοντας τα ίδια sections ξανά και ξανά με τον δέυτερο από τους δύο επιλέξιμους χαρακτήρες με την μάσκα του τίγρη που κάνει μόνο melee επιθέσεις και δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει όπλα. Τα δύο πρώτα sections με υπομονή βγήκανε- και αρκετά νεύρα- ωστόσο το τρίτο ήταν πραγματικά απάλευτο... Κάνοντας αλλαγή στον Zebra mask βγήκε πιο άνετα η αποστολή αλλά τα προβλήματα του τίτλου παραμένουν, τρως hits εκτός οπτικού πεδίου( μάλιστα στο τέλος της mission πρέπει να πυροβολήσεις κάποιον εκτός οπτικού σου πεδίου... no comment πραγματικά) Γενικά προσωπική απορία εκφράζω, μπορεί να είμαι εγώ ο περίεργος δεν ξέρω; δε θα έπρεπε να υπάρχουν κάποια tweaks στο enemy placement, στα όπλα που έχουν οι εχθροί, όταν χειρίζεσαι έναν χαρακτήρα με διαφορετικές ιδιότητες, που δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει όπλα? Δε θυμάμαι ποτέ στον πρώτο τίτλο, να έχω πρόβλημα με off screen enemies, καθώς και θέματα ορατότητας. Οκ, έχουν βάλει ένα πλήκτρο για να μετακινείς την camera, αλλά ούτε αρκετό είναι καθώς η κίνηση είναι περιορισμένη, ούτε βοηθάει ιδιαίτερα μοιάζοντας περισσότερο σαν afterthought. Είναι γελοίο να παίζεις τίτλο με top down view και να μην υπάρχει η δυνατότητα να κάνεις ένα απλό zoom out...

Δεν το περίμενα πως θα το έγραφα, αλλά πραγματικά δεν νομίζω να ασχοληθώ περαιτέρω. Μόνο το OST και η κλασική 80s αισθητική αξίζουν, αλλά στην παρούσα φάση μου μοιάζει περισσότερο style over substance και πραγματικά δεν έχω κουράγιο να υπομείνω άλλες 20 missions πρπ με άπειρο trial and error και εκνευριστικό gameplay. Πάλι καλά δεν το είχα αγοράσει day one...

EDIT:
Τελικά έβγαλα και την επόμενη αποστολή. Τέλος πάντων μπορεί να το πάω μία αποστολή στο τόσο. Δεν παλεύεται απλά το παιχνίδι, όλη η δυσκολία βασίζεται σε εχθρούς που δεν βλέπεις... Δείτε το παρακάτω vid όπου σκοτώνω εχθρό εκτός screen- προφανώς είχα χάσει και γνώριζα που είναι ακριβώς. Πιθανώς στo PC με το mouse να είναι πιο ακριβής η στόχευση και ο χειρισμός, γτ η στόχευση στο PS4 σε συνδυασμό με το πολύ μέτριο lock on δυσχεραίνουν πολύ την κατάσταση.