|
Post by Burai Fighter on May 13, 2015 15:56:10 GMT 2
Μετά από λαϊκή απαίτηση- βασικά για να μην ανοίγω θέματα για κάθε game που παίζω- ανοίγω το συγκεκριμένο thread. Όπως δηλώνει και ο τίτλος, γράφουμε με ποιο game έχουμε καταπιαστεί την εκάστοτε χρονική περίοδο και δυο λόγια, εντυπώσεις. Δε χρειάζεται να είναι σύγχρονος τίτλος, μπορεί και να είναι retro, mobile ή οτιδήποτε. Μετά απο έντονη εσωτερική αναζήτηση, για το τι να παίξω μετά το Dark Souls και ολίγη από Rayman Legends και μία τενοντίτιδα( που κατά πάσα πιθανότητα οφείλεται στο ότι η εργονομία του Vita είναι χάλια για τα δικά μου χέρια)αποφάσισα να ξεκινήσω το Final Fantasy Tactics: WotL στο PSP. Πλέον μετράω 7 ώρες, είμαι αμέσως μετά τη μάχη με τους archers/ black mages που την πρώτη φορά που το είχα πιάσει μου είχε σπάσει τα νεύρα και το είχα παρατήσει. Το game είναι ό,τι ακριβώς ήθελα, medieval setting, matsuno style, επιρροές από board games( που πλέον αποτελώ fan), stats, micro managing, ωραία πράγματα. Έχω μια all female ομάδα με έναν male( που τώρα έκανα recruit)και τον Ramza. Όλοι εκτός του "νέοπα" κσι μιας alchemist έχουν mastered τη Squire class( τώρα σκέφτομαι τι να τους κάνω, μια την προήγαγα σε Knight και μια άλλη την έχω αφήσει Alchemist μέχρι να μάθει το auto-potion) Φοβερό επίσης το patch που έχει κυκλοφορήσει και κάνει τον τίτλο να τρέχει άψογα, χωρίς καθόλου slowdown κατά τη διάρκεια των spells, special moves etc. Μια ερώτηση προς βετεράνους aka Ground Όταν κάνω hire έναν καινούριο squire πως μπορώ να τον ανεβάζω σχετικά άνετα job classes? Έβαλα τον νέοπα σε μία random battle να ανεβάσει κανά level( με καλό εξοπλισμό δεδομένου του πόσο νωρίς είμαι ακόμη plumed hat, leather armor) και αν και πήρε κάποια jp points τον φάγανε προς το τέλος. Αυτό που διάβασα σε faq είναι να βασίζομαι αρκετά σε μια μέθοδο με focus+ jp plus( το είχατε αναφέρει κι εσείς κάποια στιγμή) Απλώς μέχρι να πάρει τις συγκεκριμένες ιδιότητες ο new recruit, υπάρχει τρόπος να επισπεύσω τη διαδικασία? Επιπρόσθετα πρέπει να έφαγα 45-60 λεπτά στο tutorial. Απίστευτο βάθος, πραγματικά ο Matsuno πρέπει να λατρεύει τα tactical board games, rpgs. Ωστόσο καταλαβαίνω πως κάποιος- κι εγώ εκεί συγκαταλέγω εαυτόν- μπορεί να νιώσει overwhelmed και να το παρατήσει.
|
|
|
Post by moogle on May 13, 2015 16:40:13 GMT 2
Ξεκίνησες ένα παιχνίδι που θα σε κάνει να απορρίψεις το 85% των JRPGs για τα επόμενα 5 χρόνια. Αυτό είναι το κακό με τα παιχνίδια του Matsuno, παίζοντάς τα καταλαβαίνεις πώς θα μπορούσε ένα νεκρό είδος να αποτελέσει ναυαρχίδα στις gaming εξελίξεις, οπότε δεν έχεις διάθεση για να ασχολείσαι με χαζομαρίτσες που κατά τα άλλα θα διασκέδαζες φυσιολογικότατα. Το tactics το λάτρεψα όσο λίγα παιχνίδια και το σενάριό του το βάζω άνετα στο Top 3 σεναρίων JRPG τίτλου (μαζί με Suikoden 2 και κάποιο άλλο που δε μου έρχεται στο μυαλό αυτή τη στιγμή). Τη χαρακτήρα μου στο Bloodborne την ονόμασα Ovelia, ενώ παρολίγο να κάνω άντρα και να τον ονομάσω Delita. Μία από τις τακτικές που ακολούθησα εγώ σχετικά με το recruiting ήταν να μην κάνω καθόλου recruiting . Επικεντρώθηκα από την αρχή του παιχνιδιού σε μία 5άδα κι αυτήν ανέπτυξα μέχρι το τέλος. Αν δε με απατά η μνήμη μου, υπάρχει ένα συγκεκριμένο στατιστικό που επηρεάζει το levelling και το scaling κάποιων άλλων στατιστικών, αλλά νομίζω ο μηχανισμός είναι αρκετά περίπλοκος για να ενδιαφερθεί κάποιος που απλώς θέλει να τερματίσει τον τίτλο. Πάντως το σκηνικό με τους black mages και τους archers με έκανε να παρατήσω το παιχνίδι 4 ή 5 φορές (σε διάστημα μίας δεκαετίας). Όταν το πέρασα κατάλαβα ότι ήρθε η σειρά μου να μπω στην ελίτ των ανθρώπων που τερμάτισαν τον τίτλο... μέχρι που έφτασα στον Belias, ο οποίος με στοίχειωσε για 2 εβδομάδες .
|
|
|
Post by Burai Fighter on May 13, 2015 17:29:39 GMT 2
Πάντως μέχρι στιγμής- και δε θα μπω σε περαιτέρω λεπτομέρειες γιατί είμαι πολύ νωρίς ακόμη- μου φαίνεται πως ο Matsuno είναι μεγάλος fan της δυτικής φανταστικής λογοτεχνίας. Δε θα πω περισσότερα, γιατί θέλω να δω το σενάριο πως εκτυλίσσεται για να δω κατά πόσο είμαι σωστός ή λάθος.( δεν το λέω για κακό μια πρώιμη διαπίστωση είναι) Δεν ξέρω κατά πόσο οι soldiers που σου δίνονται στην αρχή είναι randomly generated όσον αφορά τα stats, αλλά αν έχεις ομάδα με σχετικά άσχημα faith και bravery, φαντάζομαι θα είναι λίγο πιο δύσκολη η ζωή σου. To Bravery βοηθά σε αρκετά πράγματα από όσο διάβασα και στο tutorial αλλά και στο faq- πχ physical attack- και αν είναι χαμηλό, το unit ουσιαστικά κάνει quit από το party( μεγάλη μορφή ο Matsuno, το ξαναλέω έχει κάνει integrate άψογα μηχανισμούς από tactical-strategy board games) Από την άλλη το faith βοηθά στο dmg που κάνεις/ δέχεσαι όταν κάνεις spell casting( βέβαια είναι δίκοπο μαχαίρι γιατί αν κατάλαβα καλά με ψηλό faith κάνεις high dmg αλλά δέχεσαι και high)και αν είναι πολύ ψηλό τότε το unit πάλι εγκαταλείπει την ομάδα( τέλεια εξήγηση πως προφανώς έχει αποφασίσει να απαντήσει στο θείο κάλεσμα- φοβερός ο Matsuno και πάλι) Πάντως απλώς να αναφέρω, πως στη μάχη με τους archers ξέμεινα με 3 units τον Argath, την Elizabeth( Knight) και την Teela( oh yeah!! που την πάω για mage και με έσωσε κυριολεκτικά με τα spells!!)και όλοι οι άλλοι ήταν KOd( από ότι όλοι καταλάβαμε έπαιξα με τεράστια τακτική ) Συνεχίζω ακάθεκτος, αν το πάω όπως χθες( 5 ώρες μεταμεσονύχτια, ξημέρωσε και δεν το κατάλαβα...) θα το τερματίσω σε 2-3 μέρες EDIT: Το ξαναγράφω πάντως για να το τονίσω, είναι απίστευτο πόσο πιο γρήγορο φαίνεται το game με το fan patch που βγήκε και εξαφανίζει το slowdown. Επίσης μετάνοιωσα που δεν άγόρασα το strategy guide όταν είχε βγει το game. Αν έχει έστω και ελάχιστη σχέση με αυτόν του Tactics Ogre:LUCT μιλάμε για απίστευτη δουλειά...
|
|
|
Post by deus on May 13, 2015 21:09:00 GMT 2
Burai αρχικά να πω πως έπρεπε το post σου που ανακοινώνει ότι ξεκίνησες το tactics να συνοδεύεται από το γνωστό μανιτάρι-megabomb. Tέλος πάντων,πάμε στα του παιχνιδιού.
Έχεις απόλυτο δίκιο, αν και Ιάπωνας ο ματσουνο δεν πολυσυμπαθεί το κλασσικό ιαπωνικό anime ανάλαφρο στιλ και αυτό φαίνεται και από τις ιστορίες που γράφει οι οποίες θυμίζουν πολύ καλογραμμένα crpg. Ενδεικτικά να αναφέρω ότι οι βαλκανικοί πόλεμοι ενέπνευσαν τον ματσουνο για να γράψει την ιστορία του tactics ogre. Όσον αφορά το final fantasy tactics, πρόκειται για μία ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ιστορία, προσωπικά το κατατάσσω στα 3 καλύτερα σενάρια που έχω δει σε παιχνίδι και το τέλος του είναι απλά το αγαπημένο μου σε videogame. Έχει πολύ δυνατές στιγμές και σε αρκετές υπάρχει μία δραματικότητα και λυρικότητα που θυμίζει έργο του Σεξπηρ. Σε φάσεις μπορεί να σε δυσκολεύεσαι να καταλαβαίνεις λεπτομέρειες αλλά μπορείς μπορείς ανα πάσα στιγμή να διαβάσεις σύνοψη της πλοκής, να διαβάσεις βιογραφίες ηρώων και να ξαναδεις τα cutscenes οπότε δεν θα έχεις πρόβλημα.
Στα του gameplay, οι χαρακτήρες παίρνουν jp μίας συγκεκριμένης κλάσης αν υπάρχει στην ομάδα που πολεμάει ένας τουλάχιστον από αυτήν την κλάση, δεν χρειάζεται πχ αν θέλεις να βάλεις σε κάποιον ένα ability από squire να του αλλάξεις την κλαση και να τον κάνεις squire, με την προυπόθεση ότι πολεμάει δίπλα του ένας squire θα κερδίζει jp αν και πιο αργά. Έτσι, μάθε σε όλους το jp up, θα σε βοηθήσει πολύ για να μαθαίνεις πιο γρήγορα ικανότητες. Αλλη συμβουλή που θα σου έδινα είναι να μην βλέπεις οδηγούς με συμβουλές για builds. Απλά πειραματίσου και αυτοσχεδίασε, η ικανοποίηση που θα νιώθεις είναι απερίγραπτη όταν τα καταφέρνεις μόνος. Το παιχνίδι είναι δύσκολο αλλά υπάρχουν τρόποι για να γίνει broken τελείως, καλό θα ήταν, αν θέλεις την γνώμη μου, να το προσπαθήσεις μόνος σου. Όσο το προχωράς πάντως θα συναντάς όλο και πιο αξιομνημόνευτες μάχες, είναι απλά ένα αριστούργημα το οποίο θα θέσει τις προσδοκίες σου για ποιοτικό script τόσο ψηλά που δύσκολα θα ικανοποιείσαι από εδώ και πέρα από ανατολικό rpg.
Ότι άλλο χρειαστείς εδώ είμαστε!
|
|
|
Post by Straier on May 13, 2015 21:21:43 GMT 2
Θα έλεγα πως το FFT είναι περισσότερο μεσαιωνική παρά φανταστική λογοτεχνία (χωρίς να λείπουν τα φανταστικά στοιχεία). Το Game of Thrones είναι πολύ κοντά στο τι είναι το FFT όσον αφορά το σενάριο. Τώρα που το σκέφτομαι το GoT έχει πολλά στοιχεία από FFT. Χμμμμ... Σε αυτό έχει απόλυτο δίκιο ο Μούγλης. Μην κάνεις recruit πέρα από τους αρχικούς γιατί υπάρχουν πολλοί ειδικοί χαρακτήρες με unique classes (ακόμα και ο Squire του Ramza δεν είναι σαν τους άλλους) και δε θα έχεις και χώρο στο τέλος. Να κάνεις recruit μόνο όσους σου δίνει το παιχνίδι από εδώ και πέρα. Τα Faith/Bravery και τα ζώδια δεν είναι τόσο τραγικά όσο φαντάζεσαι πάντως εκτός από εξαιρετικές περιπτώσεις. Και για να σου φύγει κάποιος πρέπει να προσπαθήσεις αρκετά...
|
|
|
Post by Burai Fighter on May 13, 2015 22:01:58 GMT 2
Ε το GoT λογοτεχνία του φανταστικού το λες πάντως.( ανταρόλυκοι, δράκοι, απλώς δίνονται με πιο ρεαλιστικό κλίμα, κάτι που ισχύει και με το Witcher το οποίο αν μου επιτρέπεται είναι λιγότερο "αμερικανιά"- σαν στυλ γραφής πάντα) Ακριβώς αυτό είχα στο μυαλό μου όταν έγραφα το παραπάνω post, αν και είμαι πολύ αρχή ακόμη και θα περιμένω ακόμη αρκετά για να γράψω αναλυτικά τι εννοώ- btw από το τελευταίο post έχω κλείσει άλλες 3 ώρες να πειραματίζομαι με random μάχες, να αποκτάω abilities, εξοπλισμούς, με έχει πιάσει το κλασικό frenzy να έχω τους καλυτερους δυνατούς εξοπλισμούς για κάθε class. Thanks για τις συμβουλές deus. Όντως ο Matsuno, πρεσβεύει κάτι τελείως διαφορετικό στο είδος των jrpgs. Τολμώ να πω, πως είναι πάρα πολύ επηρεασμένος από μεσαιωνική ιστορία και λογοτεχνία και όντως δείχνει να έχει επηρεαστεί και από έργα του Shakespeare( Guildenstern?, Rosencrantz?- Hamlet Prince of Denmark κανείς??) Ειδικά οι δολοπλοκίες, η τραγικότητα του ήρωα που αγνοεί πλήρως τη θέση του μέσα στον κόσμο του έργου και τις καταστάσεις που διαδραματίζονται είναι χαρακτηριστικά των τίτλων του- από ό,τι εχω διαβάσει/ έχω δει. Έτυχε να δω αρκετές παραστάσεις- δραματοποιημένες για το BBC late 70s, early 90s- του Shakespeare και είναι απίστευτο το πόσες ομοιότητες υπάρχουν. Επίσης κάτι που μου έκανε ακόμη εντύπωση, είναι μέχρι στιγμής τα ονόματα των εχθρών τα οποία σε πολύ μεγάλο ποσοστό είναι αρχαιοελληνικής προέλευσης Penia, Alkmene και άλλα πόσα.( μιλάω για τις random battles) Προσωπικά μιλώντας, έχω αποφασίσει πως θέλω να παίξω το FF Tactics για να δω κυρίως το, κατά γενική ομολογία, εξαιρετικό σενάριο και σίγουρα για να παίξω με Samurai Class . Αυτό που θα προσπαθήσω να τελείωσω όσο πιο σύντομα μπορώ, είναι το πολύ πιο απαιτητικό- πάλι από ό,τι έχω διαβάσει- Tactics Ogre: LUCT ( άλλη αγάπη οι Queen )
|
|
|
Post by Alucard on Jun 3, 2015 4:15:13 GMT 2
Μπαίνω τακτικά από το πισί της δουλειάς,αλλά αποφεύγω να λογκάρω.Μιας και άρχισα να φέρνω μαζί το λάπτοπ πλέον,θα μπαίνω πιο συχνά. Στο θέμα μας.Δεν παίζω κάτι συγκεκριμένο,είμαι λίγο χύμα. Τελείωσα το Murasaki Baby το οποίο το καταευχαριστήθηκα,μου άρεσε πάρα πολύ ο τρόπος που χρησιμοποιείς τις ιδιότητες του Βήτα,ενώ και η μουσική εξαιρετική,ειδικά το ending song που το έγραψε ο Akira Yamaoka (Silent Hill). Παράλληλα παίζω λίγο Hotline Miami,του οποίου η μουσική,το art direction και γενικά όλο το στήσιμο μου θυμίζουν κάτι από ταινίες 80ς.Βέβαια είμαι ακόμα 4η πίστα γιατί τρώω ξύλο,από κάτι τύπους που με το που μπω στην οθόνη με γαζώνουν.Εκνευριστικό σημείο. Πέρα από τα παραπάνω παίζω λίγο Link to the Past & Suikoden Tierkreis. Στο μεν πρώτο λατρεύω την αίσθηση εξερεύνησης που σου προσφέρει,μιας και είμαι μόνιμα σαν χαμένος,ενώ το δεύτερο αν και το έχω δει ελάχιστα,φαίνεται να έχει ένα πολύ δυνατό story.Η επιλογή για auto attack γλιτώνει πολύ χρόνο και κάνει το leveling λιγότερο κουραστικό. Αυτά για την ώρα.Αύριο ψήνομαι να βάλω και κάνα Dear Esther αλλά θα δω,ανάλογα τα κέφια. Υ.Γ.Ξέχασα να πω πως εδώ και μισό μήνα περίπου,τελείωσα και το Pokemon White 2 στις 38+ ώρες.Αρκετά καλός τίτλος,με πλήθος πλασμάτων να πιάσεις,ενώ και η ιστορία του που συνεχίζει 5 χρόνια μετά τα γεγονότα του πρώτου αν δεν κάνω λάθος,είναι η καλύτερη που έχω δει σε τίτλο της σειράς και αγγίζει επίπεδα "κανονικού" jrpg. Αγγίζει,δεν φτάνει.
|
|
|
Post by Burai Fighter on Jun 3, 2015 12:19:55 GMT 2
Welcome back!! Respect για το Murasaki, μου άρεσε πάρα πολύ σαν game και προσωπικά με συγκίνησε στο τέλος. Όσον αφορά το Hotline Miami, ξέρω για πιο σημείο μιλάς, απλώς κάνε υπομονή και δοκίμασε διαφορετικά όπλα, μάσκες κτλ. Νομίζω είναι και το σημείο που είδα το πρώτο gameover( μετά ακολούθησαν πολύ περισσότερα φυσικά ) Αν θες την άποψή μου, παίξε το A Link to the Past μέχρι τέλους πρώτα και μετά ξεκινάς το Tierkreis. To A Link to the Past, εκτός κι πρόκειται για replay, είναι από τα καλύτερα της σειράς και αξίζει, imo, να το απολαύσεις. Ειδικά αν το παίξεις, χωρίς guide, θα το απολαύσεις ακόμη περισσότερο, είναι γεμάτο στα μυστικά. Είναι από τα λίγα Zeldas μαζί με το Ocarina που όποτε το ξεκινήσω πρέπει να το φτάσω στο τέλος. Το μόνο άσχημο στην GBA έκδοση- εικάζω πως αυτή παίζεις- είναι η μουσική που δεν είναι τόσο καλή όσο στο SNES( αυτό το sound chip του SNES ήταν το κάτι άλλο, μόνο το Neo Geo το ξεπερνούσε και λογικό) Για το Pokemon, μπράβο, σε ζηλεύω. Εγώ το Pokemon Y ακόμη να το προχωρήσω EDIT: Mιας και ανέφερα το Οcarina. Λίγο πριν την κυκλοφορία του Majora's Mask 3D, είχα αποφασίσει να ξεκινήσω το Ocarina 3D Master Quest. Πραγματικά πρόκειται για ένα διαφορετικό game, με πιο υψηλό challenge- είδα αρκετές φορές την Game Over screen και αισθανόμουν απειλή στην εμφάνιση εχθρών που στο vanilla Ocarina ήταν πανεύκολοι. Ωστόσο το σημείο που κερδίζει τις εντυπώσεις, είναι το design των dungeons. Μιλάμε για πολύ μεγάλη αλλαγή και γρίφους που σε κάνουν να στύβεις το μυαλό σου σε σημεία για να βρεις τη λύση- ενώ υπάρχει και η αναγκαιότητα να χρησιμοποιείς περισσότερα του ενός αντικείμενα σε περισσότερες περιστάσεις σε σχέση με τον απλο τίτλο. Αν κάποια στιγμή έχετε στο πρόγραμμα ένα replay του Ocarina, καλύτερα να παιξετε το Master Quest. Είχα στο μυαλό μου να γράψω ένα ποστ σεντόνι, όταν είχα ολοκληρώσει τον τίτλο αλλά το GO είχε πέσει, οπότε...
|
|
|
Post by deus on Jun 3, 2015 22:36:28 GMT 2
Βασικά εγώ θα πρότεινα αν είναι να δαπανήσεις 40 ώρες για να παίξεις ένα suikoden να παίξεις το 1 ή το 2, αν σου αρέσει πάω πάσο αλλά πίστεψέ με το tierkreis είναι πολύ λίγο σε σχέση με τα κανονικά παιχνίδια της σειράς.Κατά τα άλλα συμφωνώ απολύτως με τον φίλο burai στα όσα λέει για το alttp./
Εγώ με την σειρά μου είπα να ξεμπερδέψω με ένα μεγάλο μου απωθημένο πρώτα για να αφοσιωθώ στα παιχνίδια της νέας γενιάς. Για αυτό έπιασα το kingdom hearts 2 final mix που περιέχεται στην συλλογή kingdom hearts 2.5 για το πλει3.Παιδιά ότι και να πω είναι λίγο, το παιχνίδι έχει τόσο επικπλέον περιεχόμενοι που νιώθεις ότι παίζεις άλλο παιχνίδι, πραγματικά το vanilla kh2 είναι πολύ φτωχό μπροστά του. Παίξτε το οπωσδήποτε όσοι παίξατε το 2, πραγματικά αποζημιώνει. Σύντομα θα ανοίξω θέμα για να τα γράψω λεπτομερώς.
|
|
|
Post by Alucard on Jun 4, 2015 3:57:22 GMT 2
Ο λόγος που τα παίζω και τα 2 παράλληλα,είναι πως πολλές φορές κολλάω στο LTTP και ενώ δεν έχω όρεξη να το συνεχίσω,έχω όρεξη για να παίξω κάτι,οπότε παίζω το Tierkreis που είναι πολύ πιο χαλαρό.Επίσης,επειδή αυτά τα 2 τα παίζω στη δουλειά,δεν γίνεται να έχω μαζί μου 2 κονσόλες,πχ το Vita όπου θα αγοράσω τα 2 πρώτα Suikoden,αλλά με το DS και το BC του,είμαι καλυμμένος.
|
|
|
Post by alexanderhad on Jun 8, 2015 15:14:04 GMT 2
Βλέπω μια έμφαση σε rpg/strategy στο συγκεκριμένο thread και αναρωτιέμαι τι παίζουν οι περισσότεροι (και αν) και από άλλα είδη. Προσωπικά, πρόσφατα ξαναξεκίνησα το ιδιοφυές retro-styled platformer VVVVVV του Terry Cavanagh. Γραφικά που παραπέμπουν σε Spectrum, εξαιρετικό soundtrack (αντίστοιχων αναφορών) και εξωφρενικός βαθμός δυσκολίας (ειδικά αν προσπαθήσετε να μαζέψετε τα -optional- trinkets), που όμως στηρίζεται από εκπληκτικό level design. Παρόμοιας προσέγγισης και επίσης πολυ καλόφτιαγμενο (με ένα υπέροχο φίλτρο που το κάνει να μοιάζει σα να το παίζετε σε παλιά crt οθόνη) το (free στο steam) You Have to Win This Game. Video links με gameplay και για τα δυο: www.youtube.com/watch?v=sf06P-_1lkUwww.youtube.com/watch?v=sgT6fy_7KgM
|
|
|
Post by Burai Fighter on Jun 9, 2015 0:13:20 GMT 2
Συνεχίζω το Final Fantasy Tactics: WotL στο PSP, με αρκετά μικρά sessions από Dark Souls- είμαι στα μισά από Catacombs. Μετά από πολλές ώρες, είμαι στην αρχή του Chapter III με Ramza lvl 40 και στην παρούσα φάση Dragoon- θερίζει βασικά. Μου αρέσει πάρα πολύ που οι random battles κάνουν scale με το level σου και υπάρχει πάντα μια πρόκληση με αυτό τον τρόπο. Η ομάδα μου είναι σχεδόν all-female εκτός από τον Mustadio( τον οποίο τώρα παλεύω να ανεβάσω)και έναν chmemist που δεν νομίζω να τον εξειδικεύσω σε κάτι άλλο. Στην παρούσα φάση έχω μια ninja/ monk( που ήταν προ ολίγου samurai), μια white mage που μου έχει λύσει τα χέρια, μια black mage/ time mage η οποία επίσης μοιράζει πόνο και μια Knight/Squire που την έχω αφήσει εκεί. Αυτό το game, μου έχει ξυπνήσει όλους τους ψυχαναγασμούς μου όσον αφορά το completion... Προσπαθούσα αρχικά να κάνω mastered όλες τις jobs που ανοίγανε αλλά τελικά αποφάσισα να συγκρατηθώ. Όσον αφορά την πλοκή, είναι υπέροχη, οι χαρακτήρες είναι όλοι ένας κι ένας. Eξακολουθώ να πιστεύω πως ο Matsuno έχει επηρεαστεί σε τεράστιο βαθμό από War of the Roses, Hamlet, δράματα του Shakespeare( Hamlet, Macbeth etc), με λίγα λόγια του βγάζω το καπέλο- για μία ακόμη φορά. Περισσότερα εν καιρώ- με βλέπω να παίζω Tactics για κανά 12μηνο, αν θέλω να τα δω όλα. ΕDIT: Τα errands είναι το μόνο μελανό σημείο του τίτλου. Ανούσια, ως επί το πλείστον, απλώς κόβεις βόλτα μεταξύ δύο σημείων μέχρι να περάσει ο χρόνος και να πάρεις τα rewards- βέβαια ακόμη δεν έχω καταλάβει για ποιο λόγο κάποια μου δίνουν 20k και άλλα 1000 gils- όχι πως τα χρήματα είναι θέμα, ειδικά αν παίζεις random battles. Εν τω μεταξύ, κάπου διάβασα πως υπάρχουν και time specific errands πχ κάποιο που ανοίγει μια συγκεκριμένη ημερομηνία- δεν υπάρχει περίπτωση να τα δω, όχι τουλάχιστον στο συγκεκριμένο playthrough.
|
|
|
Post by Alucard on Jun 13, 2015 5:14:08 GMT 2
Δεν παίζω σχεδόν καθόλου αυτές τις μέρες,αλλά σήμερα κατάφερα να σημειώσω επιτέλους πρόοδο στο Hotline Miami.Έφτασα 9ο κεφάλαιο,κι εκεί που νόμιζα πως το έχω περάσει,σκάσανε μύτη τα SWAT και με φάγανε. Οκ,φτάνει τόσο,αύριο πάλι.Επίσης,δοκίμασα το Witcher 1 να δω πως τρέχει στο νέο λάπτοπ με όλα στο τέρμα και παίζει μια χαρά,οπότε το ξεκίνησα χαλαρά κι αυτό κι όπου μας βγάλει.Ευτυχώς έχει 2 επιλογές χειρισμού mouse/mouse+keyboard οπότε επιλέγω το μεν πρώτο για την περιήγηση στους χώρους,ενώ το δε δεύτερο για τις μάχες.Να δούμε πόσο θα αντέξω να παίζω χωρίς χειριστήριο που έχω ξεσυνηθίσει μιας κι έχει περάσει πάνω από δεκαετία αν δεν κάνω λάθος,από την τελευταία φορά που έπαιξα έτσι.
|
|
|
Post by moogle on Jun 13, 2015 11:50:58 GMT 2
Αυτό το πρόβλημα το είχα κι εγώ με το Witcher, αλλά μετά από μερικές ώρες θα το ξεπεράσεις.
|
|
|
Post by Straier on Jun 15, 2015 8:01:30 GMT 2
Τελείωσα το Bravely Default. Αρκετά ωραίο παιχνιδάκι που βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στη νοσταλγία. Στα θετικά οι κεντρικοί χαρακτήρες αν και οι δευτερεύοντες θα μπορούσαν να είναι πιο προσεκτικά δοσμένοι. Η μουσική επίσης αρκετά συμπαθητική, ειδικά τα battle themes. Στα αρνητικά, το προφανές της ανούσιας επανάληψης (δε λέω πιο πολλά για να μην κάνω spoil, όποιος το έχει παίξει θα καταλάβει), τα ελεεινά γραφικά (δε μου αρέσει καθόλου αυτή η τεχνοτροπία τύπου FF3DS στους χαρακτήρες και στα τέρατα ειδικά, τα ενώ τα dungeons δεν έχουν καμία φαντασία, το μόνο που σώζεται κάπως είναι οι πόλεις, κι αυτό γιατί είναι δισδιάστατες, όλα τα FF αν όχι από το 1, από το 4 και μετά έχουν καλύτερα γραφικά), και το γεγονός ότι στο endgame και ειδικά στα optional bosses/nemeses τα job/ability combos που μπορείς να χρησιμοποιήσεις είναι πολύ περιορισμένα (και σε μεγάλο βαθμό είναι αυτά που σου επιτρέπουν να χειραγωγήσεις τα brave points) γιατί οι εχθροί κάνουν τρελή ζημιά και μπορούν να σε ξεκάνουν για την πλάκα τους σε ένα γύρω με 3x9999damage τη στιγμή που τα HP στο level 99 είναι κάτω από 9999...
Τελείωσα επίσης και το Murasaki Baby. Συμπαθητικό αλλά πολύ μικρό (το έπαιξα επειδή ήταν δωρεάν στο PSN), με τεχνικά προβλήματα (κάθε λίγο και λιγάκι μου έλεγε πως δε μπορεί να σώσει) και εκνευριστικό χειρισμό σε σημεία (ειδικά όταν πρέπει να ελέγξεις το μπαλόνι και το κοριτσάκι συγχρόνως). Τα γραφικά είναι πανέμορφα και μερικές ιδέες που έχει αρκετά ενδιαφέρουσες αλλά ποτέ δεν αξιοποιούνται σε ιδιαίτερα προκλητικούς γρίφους. Το τέλος πάντως δε με συγκίνησε ιδιαίτερα, αν υποθέσουμε πως κατάλαβα τι έγινε...
|
|