Metal Gear Solid V: Ground Zeroes + Phantom Pain

[nooto]

Λοιπον, ανοιγω θεμα μιας και το παιχνιδι εχει πλεον κυκλοφορησει.

Προς το παρον δεν εχω ξεκινησει ακομα το Phantom Pain αλλα τελειωσα σημερα το Ground Zeroes. Γενικα αυτο που θα πω ειναι οποιος ξεκινησει το παιχνιδι να εχει παιξει πρωτα το Peace Walker πρωτον επειδη ειναι τελειο και δευτερον επειδη το MGSV οπως εχουν καταλαβει οι περισσοτεροι ειναι heavy PW related. Σε οτι αφορα το Ground Zeroes προκεται οντως για μια εισαγωγη στην ολη ιστορια και περιεχει μια και μονη αποστολη σε μια open περιοχη. Overall η κριτικη περι demo κλπ καλα εκανε και ασκηθηκε (εμενα μου πηρε 2 ωρες αλλα προφανως καποιος μπορει να το βγαλει πολυ πολυ γρηγοροτερα, ειδικα αν το παει απο point A σε point B) και το παιχνιδι γενικα ειναι εκει προκειμενου να δωσει απλα ενα cliff hunger για το phantom pain. Απο κει και περα το gameplay ειναι πολυ ωραιο + υπαρχουν αρκετες επιπλεον αποστολες (στα προτυπα του peace walker) και οι οποιες εχουν ενδιαφερον διοτι μεσω αυτων (και των διαφορετικων καταστασεων που σε βαζουν να αντιμετωπισεις) βλεπεις λιγο καλυτερα το level design της περιοχης αλλα και το συνολο των mechanics. Τελος, εχουν αλλαξει διαφορα δομικα στοιχεια (για παραδειγμα δεν υπαρχει radar πλεον αλλα μεσω των binoculars μπορεις και μαρκαρεις τους npcs και χαρτογραφεις την περιοχη ala Crysis 2) ενω εχει αλλαξει τελειως και η AI ρουτινα που ειναι απιστευτα βελτιωμενη.

Δεν θα πω κατι παραπανω (θα ασχοληθω λιγο ακομα διοτι υπαρχουν καποια scenario-related collectibles και θελω να κανω upload το save μου στο phantom pain) για το Ground Zeroes μια και ok οπως ειπα ειναι ενας απλος προλογος. Ανυπομονω να ξεκινησω το Phantom Pain και θα ακολουθησει σχολιασμος (ελπιζω να ασχοληθει κοσμος)!

[Burai Fighter]

Το εχω το Peace Walker για PSP αλλα- διορθώστε με αν κανω λάθος- πιστευω πως στο Vita με dual sticks θα μεταμορφώνεται όπως και το 3rd birthday. Decisions, decisions... Μάλλον θα αφήσω στην άκρη το MgS marathon και θα κινηθώ κι εγω προς την κατεύθυνση που προτείνει ο nooto

[nooto]

Γενικα το marathon το εχω και εγω στο μυαλο μου αλλα πιστευω οτι ειναι καλυτερο να γινει αφου πρωτα παιξω το phantom pain (διοτι διαφορετικα οταν φτασω εκει θα ειμαι αρκετα κουρασμενος). Ετσι ειχα κανει και με το mgs 4, ενα playthrough μονο του και καποια στιγμη αργοτερα επαιξα ολα τα παιχνιδια απο την αρχη.

Το Peace Walker εγω το ειχα παιξει στο psp, ο χειρισμος ειναι περιεργος αρχικα διοτι η καμερα ελεγχεται απο τα face buttons αλλα στην πορεια συνηθιζεται και δεν απασχολει ιδιαιτερα. Απο κει και περα και εγω πιστευω οτι με τα dual sticks το παιχνιδι θα απογειωνεται (δεν το εχω δοκιμασει βεβαια διοτι εχω physical copy). Το προβλημα με το peace walker ειναι οτι δεν ειναι τιτλος στον οποιο θα κανεις ευκολα replay λογω της διαφορετικης του δομης μιας και δεν ειναι γραμμικο παιχνιδι και εχει στοιχεια rpg και management που του ανεβαζουν τρομερα την διαρκεια (μαζευεις στρατο που αφορα στα raw power, RnD, medics, information και με αυτον τον τροπο αναπτυσσεις τον εξοπλισμο σου, την κατασταση των στρατιωτων σου, τις πληροφοριες που εχεις για τις αποστολες και παραλληλα εχεις τη δυνατοτητα να τον στελνεις σε χερσαια operations τα οποια εχουν την μορφη turn based battles). Προφανως μπορεις να ασχοληθεις μονο με το story, το οποιο παρεπιπτοντως εχει αρκετα ωραιες ιδεες και συνδεει το snake eater με το sons of liberty αναλύοντας το πως προεκυψε η ιδεα του ψηφιακου ελεγχου και πληροφοριας, αλλα δυστυχως με αυτον τον τροπο χανεις ενα πολυ μεγαλο μερος του παιχνιδιου (τοσο σε οτι αφορα το πολυποικιλο gameplay οσο και στην αισθηση του χτισιματος των outer haven και army without nation).

Το Ground Zeroes (ακομα ασχολουμαι ) παταει σε αρκετα απο αυτα τα πραγματα αν και παρεχει μονο το κλασσικο MGS κομματι του infiltration αλλα σε ανοιχτο περιβαλλον (σου δινει μια βαση στην οποια ωστοσο μπορεις να κανεις οτι θελεις) και το Phantom Pain απο αυτα που εχω διαβασει, ακολουθει πληρως τη λογικη του Peace Walker αλλα την ανεβαζει σε τελειως διαφορετικο επιπεδο μιας και δεν υπαρχουν τεχνικοι περιορισμοι (και κατι που ελεγα και τοτε ειναι οτι αν αυτη την ιδεα την ανεβαζε σε ενα next gen επιπεδο θα μιλαγαμε για ενα απο τα καλυτερα παιχνιδια ολων των εποχων). Οπως και να εχει, το καλο με αυτους τους τιτλους ειναι οτι δινουν απειρο χωρο στο gameplay κατι που προσωπικα μου ελλειψε παρα πολυ στο Guns of the Patriots.

Θα ακολουθησουν εντυπωσεις απο το Phantom Pain (εχω κολλησει με τα side ops του Ground Zeroes ).

[nooto]

Double post αλλα ηθελα να τα πω καπου Το Gorund Zeroes (στις κασσετες που βρισκεις) εχει μερικες απο τις πιο σοκαριστικες στιγμες ever, ειλικρινα με επιασε κομπος στον λαιμο, το δε phantom pain εχει απο τα καλυτερα openings ever σε video games...

[Burai Fighter]

Επειδή διανύω μια περίοδο μάλλον γκρίνιας όσον αφορά το gaming, πιθανώς και λόγω κόπωσης μετά το εκτεταμένο playthrough στο ΒΒ και πιθανώς λόγω ηλικίας- το έχω αποφασίσει πως όσο περνάνε τα χρόνια θα γκρινιάζω όλο και περισσότερο, μέχρι να γίνω γεροκρινιάρης , δεν ήξερα τι ήθελα να παίξω. Αγόρασα τα Demon Gaze και Transformers αλλά δεν μου πήγαινε να τα ξεκινήσω, το Persona 4 αν και καλό και άγιο, το φυλάω για braindead φάσεις, καθώς το dungeon crawling του μερικές φορές μου προκαλεί υπνηλία( το παίζω και στο κρεβάτι πριν κοιμηθώ οπότε λογικό ) Εκεί που χάζευα το library του PS4, συνειδητοποίησα πως σε παλιό PS+ month, δίνανεε το Ground Zeroes και το είχα κατεβάσει, οπότε το ξεκίνησα να δω περί τίνος πρόκειται. 2 ώρες μετά τελείωνα το dem.. εεε... την βασική mission ήθελα να πω και έπιασα τον εαυτό μου να παραγγέλνει το Phantom Pain. Έχω sweet spot για τη σειρά, τελεία και παύλα.

Γενικά το game, είναι όσα περιέγραψε πιο πάνω και ο nooto, όπως πάντα, πολύ εμπεριστατωμένα και αναλυτικά. Είναι φανταστικό πόσο πολύ εξελίχθηκε το stealth gameplay, χωρίς να έχω παίξει καν το Peacewalker. Free camera, free aiming που ήταν ούτως ή άλλως δεδομένα και ένα level που θα μπορούσα να χαρακτηρίσω σαν stealth playground. Αυτό γίνεται ιδιαίτερα αντιληπτό, νομίζω, στις side ops αποστολές που ξεκλειδώνουν μετά το main mission. Το οποίο main mission, ήταν, ειλικρινά και χωρίς καμμία διάθεση υπερβολής, μια γροθιά στο στομάχι για μένα. Δυστυχώς, διαβάζω πως καλό θα είναι, προκειμένου να αντιληφθεί κανείς καλύτερα την ιστορία και το setting να έχει παίξει και το Peacewalker, οπότε μετά το πέρας κάποιων side ops, μάλλον θα καταπιαστώ με αυτό, προκειμένου να μπω στο κλίμα, μέχρι να έρθει και το Phantom Pain.

Τα Side Ops πάντως, μου φαίνονται αρκετά προκλητικά. Αυτή η αποστολή που πρέπει να σκοτώσεις δύο targets, μου έχει γίνει εφιάλτης για να πετύχω το S-Rank. Κάτι πάντα μα πάντα, πάει στραβά προς το τέλος. Είτε κάποιος από τους δύο σκύβει τελευταία στιγμή και δεν τον πετυχαίνω, είτε ενώ δραπετεύω μέ εντοπίζει από μακριά κάποιος εχθρός. Έχω ανεβάσει τη συγκεκριμένη αποστολή. Μην αγχώνεστε δεν υπάρχει spoil σε τίποτα, παρά μόνο στην ίδια τη stage( την οποία πρέπει να έχω παίξει πάνω από 15 φορές για να επιτύχω αυτό το μάλλον μέτριο αποτέλεσμα )



12% completion είμαι και βλέπω να σπάω το pad, αν είναι τόσο infuriating και οι υπόλοιπες αποστολές, ακόμη και για το Α Rank.

Εδώ είναι και το αρνητικό που εντοπίζω- τέρμα υποκειμενικό βέβαια. Μπορεί πρακτικά να μη σε εντοπίσει κανείς, να παίξεις άψογα, να φερθείς σαν νιντζα αλλά πχ να υπολείπεσαι σε καλό χρόνο ολοκλήρωσης της αποστολής. Αυτό έχει σαν επακόλουθο, το S-Rank να απαιτεί πραγματικά αλάνθαστο playthrough ολόκληρης της αποστολής. Εγώ με τη συγκεκριμένη που ασχολούμαι την τελευταία 1 ώρα( και μόνο στο normal), κατάντησα να τραβάω τα μαλλιά μου. Bέβαια για όλους τους ninja stealth masters εκεί έξω, αυτό μπορεί να είναι και θετικό. Εγώ κάπου κουράζομαι με τόση επανάληψη και trial and error.

Ωστόσο το main story mission, ήταν φοβερό. Δεν περίμενα πως ο Kojima θα έκανε μια τέτοια υπέρβαση στον τίτλο. Βέβαια οκ υπάρχουν και οι υπερβολές( δεν κάνω spoil τίποτα, το συζητάμε σε μέλλοντα χρόνο)αλλά χωρίς αυτές δε θα ήταν Metal Gear

EDIT:
Αι στο καλό, S rank!!


Επίσης είπα να δοκιμάσω να πετύχω το Depth Trophy και τα αποτελέσματα ήταν μάλλον χαοτικά, αλλά είχε πολύ πλάκα. Θα το ανεβάσω κι αυτό κάποια στιγμή. Νομίζω δίνει ένα πολύ ενδιαφέρον twist στην αποστολή, ενώ παράλληλα δείχνει και τι μπορείς να κάνεις με το stealth gameplay του τίτλου, έστω και σαν αρχάριος όπως εγώ

EDIT 2:
Ορίστε και η προσπάθεια μου για το Depth Trophy( σορι για το pause, μιλούσα με τη γυναίκα )

[Alucard]

Ωραίος Burai.Κι εγώ το έπαιξα χωρίς να έχω ασχοληθεί με PW και 4.Πορσωπικά μιλώντας,απλά τελείωσα το main mission στα 111 λεπτά,και μετά έπαιξα 2 side ops.That's all.Ας τελειώσω το 4 τώρα που είμαι στο ACt IV κι επιστρέφω στα prequel μετά.

[Burai Fighter]

Πάντως στα όσα έγραψε ο nooto για το PW, έρχομαι να προστεθώ κι εγώ. Το ξεκινησα χθες και σήμερα έχω παίξει συνολικά ένα 3ωρο πρπ. Είναι φανταστικός τίτλος και αναμενόμενα, απογειώνεται με το δεύτερο stick του Vita. Στο original PSP, το ειχα προσπαθήσει αλλά δεν μπορώ να στοχεύσω με τίποτα με τα face buttons- είναι ακριβώς το ίδιο πρόβλημα που είχα και με το pad του Dreamcast όταν έπαιζα το MDK 2. Εδώ όλα λειτουργούν ρολόι, με μόνη παραφωνία την ευαισθησία στη στόχευση. Έπαιξα μια side op, που ουσιαστικά πρόκειται για target score attack αλλά παραείναι αργή η απόκριση της aiming reticle παρά το γεγονός πως έχω το sensitivity στο τέρμα. Αλλά μιλάμε για πταίσμα. Μέχρι στιγμής οι αποστολές είναι αρκετά καλές, θυμίζουν πάρα πολύ Snake Eater, ενώ βασίζονται σε handheld gaming φιλοσοφία, οπότε δεν κουράζουν. Παράλληλα, το Ground Zeroes μου έκανε κάποια γερά spoilers γμτ και δεν το έχω ξεκινήσει καλά καλά

Επίσης για όλους όσοι ενδιαφέρονται, το amazon.de έχει την Collector's του Phantom Pain για 72€( 82 με το shipping)
www.amazon.de/Metal-Gear-Solid-Collectors-PlayStation/dp/B00UBSWQJ4/ref=sr_1_4?ie=UTF8&qid=1458739446&sr=8-4&keywords=phantom+pain

[nooto]

To Peace Walker να ξαναπω παιδια οτι ειναι ενα φανταστικο παιχνιδι και πρεπει να το δειτε πριν πατε στο V. Θα συνδεθειτε παρα πολυ με τους χαρακτηρες που μετεπειτα εμφανιζονται εκει. Θελω να το πιασω και εγω ξανα εδω καιρο, αλλα στην HD εκδοση του. Για τα προαπαιτουμενα του Phantom Pain ειναι πολυ βασικη η ιστορια του και γενικα θεωρω οτι πρεπει να το δει κανεις ως τριλογια (Peace Walker, Ground Zeroes, Phantom Pain).

Burai οταν δεις το Peace Walker προσπαθησε να μαζεψεις τα tapes στο Ground Zeroes (ή ακουσε τα στο youtube), αποτελουν πραγματικα σοκαριστικες και απο τις δυνατοτερες απο πλευρας συναισθηματων στιγμες που εχω ζησει σε videogame.

Οσο για το Phantom Pain, θεωρω οτι ηταν ο καλυτερος τιτλος της προηγουμενης χρονιας και ενα απο τα καλυτερα games ever. Το gameplay του ειναι τελειο, ειναι ο πρωτος τιτλος που θεωρω οτι παρουσιαζει εναν αψογο open world τον οποιο δεν θα βαρεθεις (παροτι εχει σημεια που ειναι αδειος ή υπαρχει και το στοιχειο της επαναληψης) καθως επισης ειναι και ο πρωτος τιτλος που οποιαδηποτε πραξη σου εχει συνεπεια, ακομα και το να μενεις ακινητος σε ενα σημειο... H δε εννοια του χρονου υλοποιειται απιστευτα μιας και αναλογα με το σημειο της ημερας στο οποιο διαλεγεις να κανεις ενα infiltration αλλαζει το πως στηνεται μια αποστολη αλλα και η gameplay προσεγγιση. Τελος να ξαναναφερω την προσθηκη της δυναμικης δυσκολιας οπου το παιχνιδι μαζευει στατιστικα αναλογα με το πως παιζεις (στατιστικα στα οποια εχεις προσβαση) και τα κανει update στο AI των αντιπαλων ωστε να μην μπορεις να σπαμαρεις ενα ειδος προσεγγισης συνεχεια (πχ αν παιζεις νυχτα οι εχθροι αρχιζουν και εξοπλιζονται με night vision googles, αν κανεις fultoning οι εχθροι φερνουν antifulton devices, αν παιζεις απο αποσταση, τα γυρω βουνα γεμιζουν με snipers κλπ)

Για το σεναριο εχουν ακουστει πολλα και εν τελει ειναι λιγο hit or miss διοτι δεν ειναι αυτο που περιμενεις ή εδειχναν τα trailers, το μονο που θα πω ειναι οτι ο Kojima σε αυτον τον τιτλο κανει αυτο που εκανε ο Scott στο Blade Runner με την μετεπειτα προσθηκη της σκηνης του ονειρου με το αλογο (ενα 2λεπτο που αλλαζει ολη την ταινια και το νοημα της) , επιλεγει να δωσει σεναριακα κατι που κανει rewrite ολο το Metal Gear Saga... Προσωπικα η επιλογη αυτη με επηρεασε παρα πολυ και γενικα πιστευω οτι μακροπροθεσμα θα μεινει στην ιστορια του gamινγ γι'αυτο (να ξεκαθαρισω επισης οτι σαν σεναριο ακομα το ανακαλω και το σκεφτομαι).

[Burai Fighter]

Ανεβάζεις πολύ τον πήχυ τώρα.

Βέβαια το Peacewalker, αν και πολυ καλό σαν portable τίτλος, δεν είναι η κλασική Metal Gear εμπειρία. Από τη μία μιλάμε για μικρές σχετικά περιοχές που συνδέονται μεταξύ τους με loading, γεγονός βέβαια που το καθιστά ιδανικό για portable. Από την άλλη υπάρχει, από όσο κατάλαβα/ διάβασα, μεγάλο βάρος και στην multiplayer εμπειρία. Κάτι που, δυστυχώς, λόγω της καθυστερημένης ενασχόλησης που έχω με τον τίτλο, δεν μπορώ να δοκιμάσω. Ωστόσο διαβάζω πως υπάρχουν bosses που απαιτούν αρκετή υπομονή για να βγούνε και δεν είναι και τόσο διασκεδαστικά single player, όσο ήταν multi. Όσον αφορά τις main missions, το μόνο που με δυσκόλεψε είναι τα tank bosses μέχρι στιγμής. Ιδιαίτερα το πρώτο δοκίμασε την υπομονή μου. Εν τέλει έκανα αυτό που με συμβούλευε και ο Miller και πήγα για τα ντεπόζιτα αρχικά και στο τέλος σκότωσα τον οδηγό- ευχάριστη έκπληξη πως μου έμεινε και το tank Γενικά πολυ έξυπνο το σύστημα recruiting. Πλέον είναι πολύ έυκολο να γίνει, σχεδόν θα έλεγα πως μου έχει γίνει ψυχαναγκασμός να κάνω recruit όσους περισσότερους εχθρούς και POW βρίσκω. Καμμία σχέση με το πολύ πιο εκνευριστικό σύστημα στο Portable Ops, που έπρεπε να τους κουβαλήσεις πίσω στο φορτηγάκι...

Όσον αφορά το χειρισμό, με το Vita δεν έχω κανένα πρόβλημα. Δεν έχω μπει στη διαδικασία να ενεργοποιήσω καν το auto-aim, το οποίο φαντάζομαι πως στον κανονικό PSP τίτλο θα ήταν σχεδόν αναγκαίο. Είχα, όπως ξαναέγραψα, προσπαθήσει να παίξω τον τίτλο στο PSP με το aiming assigned στα face buttons, αλλά δεν... Το άσχημο με το game είναι πως με προκαλεί να παίξω όλες τις side missions, κάτι που δεν το κάνω από αγγαρεία, ενώ εγώ ήθελα να κάνω ένα απλό playthrough Ελπίζω να το τελειώσω, να πιάσω πάλι GZ, προσπαθώντας να μαζέψω τις κασέτες και κατόπιν να ξεκινήσω και το Phantom Pain- το οποίο μόλις το παρέλαβα, ευτυχώς έχω μάθει το μάθημά μου και δεν αγοράζω ορισμένα games day one- με το Arkham Knight ακόμη το φυσάω και δεν κρυώνει...

Είναι ενδιαφέρον αυτό που αναφέρεις για το σενάριο- και πιθανώς την τροπή που παίρνει με τους δύο νέους τίτλους- καθώς στο Peacewalker είναι αρκετά carefree και υπάρχει ένα ευχάριστο mood μέχρι στιγμής. Υπάρχει αρκετό χιούμορ, η Paz βγάζει γέλιο και οκ οι όποιες πιο action σκηνές είναι κλασικά Kojima( με τα καλά και τα κακά του)- πχ το σημείο που τα ιπτάμενα drones συλλαμβάνουν δύο χαρακτήρες ήρθε από το πουθενά Βέβαια, όπως είπα, έφαγα spoiler με το Ground Zeroes για έναν χαρακτήρα, καθως η εξέλιξη της υπόθεσης ήταν ίσως ό,τι shocking έχω δει σε τίτλο της σειράς. Φαντάζομαι τον αντίκτυπο που θα είχε σε κάποιον που έχει ολοκληρώσει το Peacewalker.

[Alucard]

Είστε κι εσείς που παίζετε την Big Boss Trilogy,είμαι κι εγώ που προχτές τερμάτισα το MGS4.Βγαίνω εκτός θέματος,αλλά πρέπει κάπου να το πω.Όσα και να του προσάπτουν του Kojima ότι είναι τελειομανής κλπ έχω να πω πως το MGS4 είναι ο τέλειος τρόπος για να κλείσεις μια σειρά με τόσο πλούσιο lore.Δεν αφήνει τρύπες,καλύπτει τα πάντα,ο τεχνικός τομέας ακόμα και σήμερα 8 χρόνια μετά,λόγω του art direction και της προσοχής στη λεπτομέρεια εντυπωσιάζει,ενώ τέλος το gameplay είναι φρέσκο και γεμάτο νέες ιδέες.Ο τίτλος βρίθει από easter eggs ενώ ταυτόχρονα η ιστορία και οι χαρακτήρες δείχνουν την εξαιρετική σμίλη του Κοτζίμα.
Ήμουν από τα άτομα που πίστευαν πως μετά το MGS3 ότι και να βγει θα είναι λίγο,όμως χαίρομαι που ο Χιντέο με διέψευσε πανηγυρικά.
Τα boss fights μου άρεσαν πολύ όλα,ναι ακόμα και η Crying Wolf που με νευρίασε,ενώ τέλος οι 2 μάχες που τελείωναν τα Act 4 & 5 ήταν ότι καλύτερο μπορούσε να δώσει η σειρά.Μέσα σε όλα αυτά είδαμε την αγάπη του Κοτζίμα για τα κλασσικά duels,τα mecha κ.ά.
Βαθμολογώ με βάση το 2016 και όχι το πότε βγήκε.ΑΝ βαθμολογούσα με βάση το 2008 θα έπαιρνε υψηλότερη βαθμολογία.
10/10

[Burai Fighter]

Εφόσον μιλάμε για τίτλους που έχουν να κάνουν με την εξέλιξη του Big Boss, θεωρώ και εγώ "πολιτικά ορθό" να αναφερθώ εδώ στην εμπειρία μου με το Peacewalker( δεύτερο chapter πριν το boss fight με Chrysalis) Μπορώ να πω, πως γενικά έχω εθιστεί με τον τίτλο. Ωστόσο, έκανα ένα τεράστιο σφάλμα, τον ξεκίνησα στο Vita. Μια χαρά φαίνεται ο τίτλος και ο χειρισμός είναι πολύ ανώτερος του PSP. Ωστόσο, το βασικό πρόβλημα είναι πως δεν μπορώ να χαρώ τις online λειτουργίες του τίτλου.

Όσον αφορά τις main missions και το main story, είναι όλα όπως θα περίμενε κανείς. Σίγουρα δεν συναγωνίζεται τους home console τίτλους, αλλά τους προσεγγίζει αρκετά, κάτι πολύ θετικό. Οι περιοχές είναι δυστυχώς αρκετά μικρές, με ενδιαφέρον level design αλλά δυστυχώς μέχρι στιγμής επαναλαμβάνονται με κάπως άκομψο τρόπο. πχ πρέπει να πας από το σημείο Α στο Ε. Εν συνεχεία φτάνοντας στο Ε, συνειδητοποιείς πως χρειάζεσαι κάτι- σε ενημερώνουν από το codec- για να ανοιξει την πόρτα και δυστυχώς βρίσκεται στο Β ή και στο Α. Οπότε... backtracking... Με τους εχθρούς, μέχρι στιγμής να είναι τοποθετημένοι ακριβώς στα ίδια σημεία. Γενικά επαναλαμβάνονται πολυ οι stages σε κάθε chapters. Αυτό βέβαια είναι και θετικό γιατί γνωρίζοντας το level design, παίζεις πολύ πιο έξυπνα, ενώ στις λίγες περιπτώσεις που κρύβονται δυσάρεστες εκπλήξεις μπορείς να τις αντιμετωπίσεις με μεγαλύτερη ευχέρεια.

Το μεγάλο βέβαια ατού του τίτλου είναι το Outer Heaven, η στρατολόγηση και μάλλον προσηλυτισμός των αντιπάλων, αλλά και η κατανομή με βάση τα στατιστικά που έχει ο κάθε ένας σε διαφορετικούς, νευραλγικούς για την εύρυθμη λειτουργία της βάσης τομείς.( combat, research and development, kitchen, intel, medical) Το πιο ενδιαφέρον βέβαια είναι πως μπορείς να κάνεις recruit και salvage σχεδόν τα πάντα. Μου έκανε φοβερή εντύπωση που παρατήρησα μετά το boss fight με ένα τανκ, αυτό να προστίθεται στο τέλος στον υπό ανάπτυξη στρατό μου Εν συνεχεία μπορείς να αναπτύξεις, όσο εξελίσσονται και οι διαφοροι τομείς, νέα όπλα, items and so on ή ακόμη και να τα αναβαθμίσεις. Γενικά το micromanagement μπορεί να προκαλέσει λίγο πονοκέφαλο αργότερα που θα πρέπει φαντάζομαι να κάνω dismiss κάποιους με χαμηλότερα stats, αλλά μέχρι στιγμής πάμε όλα ρολόι.

Εδώ βέβαια είναι και το πρόβλημα που προκύπτει με τις online λειτουργίες και το multiplayer. Αν δεν υπάρχουν φίλοι σου να παίζουν, έχουν παίξει το game, χρήστες online etc τότε 1. το recruiting που είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ για higher level side mission με πιο δυσκολα bosses etc γίνεται farming/ grinding. 2. ο τίτλος έχει multi χαρακτήρα και δεν το κρύβει. Αν παίξετε τον τίτλο θα με θυμηθείτε στο πρωτο boss fight και το difficulty spike που εμφανίζεται- αλλά και στο δεύτερο... Για το πρώτο θα κάνω spoil γιατί είναι και σχετικά νωρίς. Είναι ουσιαστικά ένα tank, το οποίο συνοδεύεται από τέσσερις μέχρι το λαιμό οπλισμένους στρατιώτες. Αν τους ακινητοποιήσεις, αναισθητοποιήσεις, σκοτώσεις εμφανίζονται άλλοι τέσσερεις μέσα από το τανκ και στη συνέχεια, αν θυμάμαι καλά, άλλοι τόσοι. Στο τέλος εφανίζεται ο οδηγός τους τανκ τον οποίο μπορείς να σκοτώσεις- αναισθητοποιήσεις και να κάνεις recruit το τανκ ή και αυτόν. Φυσικά αυτό είναι πιο εύκολο να το περιγράφει κανείς παρά να το κάνει. Το να το κάνεις για να πάρεις το πολυπόθητο S- όπου ουσιαστικά πρέπει να βγει όλη η μάχη σε Stealth- μου φαντάζει απίστευτα challenging( παίζει ρόλο και το digital aiming φυσικά μπράβο για όσους το βγάλανε single στο PSP) Από την άλλη δεν έπαψα να έχω στιγμή την αίσθηση πως αν έπαιζα multi player η μάχη θα ήταν και πιο διασκεδαστική και πιο εύκολη. Oh well.( πού να σας περιγράψω τις πιο δύσκολες εκδοχές των bosses στα extra ops )

Εν κατακλείδι; παίξτε το στο PS3 ή όπου τέλος πάντων έχετε την ΗD collection αν θέλετε να δείτε όλα όσα έχει να προσφέρει ο τίτλος σχετικά ανώδυνα, καθώς το online, από όσο διάβασα, καλά κρατεί. Στο Vita, βολεύει περισσότερο λόγω της portable φύσης του τίτλου, αλλά... Εγώ λέω να το επιταχύνω για να δω το story- το οποίο είναθ αρκετά καλό και πατάει πάρα πάρα πολύ στο Snake Eater, με κάποια πράγματα που μόνο ο Kojima θα τα έκανε γι'αυτό τον αγαπάμε

[Burai Fighter]

Μόλις είδα τίτλους τέλους για το Peace Walker. Ήταν ένα πολύ καλό game, σε ορισμένα σημεία σχεδόν έφτανε τους τίτλους της σειράς στις home consoles, αλλά στο τέλος νομίζω, πως θα ήταν καλύτερο να είχε βγει εξαρχής για home consoles με μια λίγο διαφορετική δομή. Επίσης το σενάριο τολμώ να πω, πως δε μου άρεσε ιδιαίτερα. Βασικά δεν καταλαβαίνω γιατί έπρεπε να αναλύσουν το πόσο πονάει η απώλεια της Boss τον Snake με αυτό τον τρόπο- mecha anime style για να μην ξεχνιόμαστε. Το τέλος ήταν τελείως wtf κατάσταση. Δεν συγκινήθηκα όπως πιθανώς να περίμενε ο Kojima, δεν κατάλαβα γιατί έπρεπε να συνεχίσουμε να αναλύουμε τη θυσία της Boss και γιατί έπρεπε να γίνει ό,τι έγινε για να δικαιωθεί εν τέλει. Το πιο όμορφο στο τέλος του Snake Eater- που το καθιστά και τον αγαπημένο μου τίτλο της σειράς- ήταν η τραγικότητα του προσώπου της Boss.

SPOILER: Click to show

Μα resurrection της Βoss σαν ΑΙ?? Γιατί ρε γμτ, έπρεπε να την επαναφέρουν με αυτό τον τρόπο? Και οκ φυσικά και δεν έχω πρόβλημα με αυτό, σαν AI επανήλθε δεν θα ήταν η ίδια. Αυτό που με εκνεύρισε ήταν αυτό το μεταφυσικό στοιχείο στο τέλος με το ghost της που πάλι θυσιάζεται για το καλό της ανθρωπότητας, ενώ ο Ηuey Emmerich (ο μπαμπάς του Hal) μας ενημερώνει για το πώς δύο μέρη του εγκεφάλου επικοινωνούν και πως κάποιο αναλαμβάνει λειτουργίες αλλου( που βσκ δεν ισχύει αλλά τέλος πάντων metal gear παίζουμε μας αρέσουν τα pretentious things ) Τέλος πάντων, σεναριακά νομίζω πως κάπου κατακρημνίστηκε το όλο εγχείρημα να συνεχιστεί και να δοθεί ένας επίλογος στην ιστορία των δύο Bosses. Ωστόσο υπήρχαν πολύ όμορφες σκηνές, με πιο όμορφη τη σκηνή που μπαίνει ο στρατός που ο Big Boss έχει αναπτύξει για να τον σώσει εκεί που φαίνονται όλα χαμένα. Μου άρεσε πάρα πολύ σαν σκηνή και ήταν ό,τι έπρεπε μετά από μια σειρά αρκετά δύσκολων επιπέδων.

Τέλος να πω, πως αν το παίξετε να επενδύσετε στις extra ops και να συμβιβαστείτε με το γεγονός, πως προς το τέλος πρέπει να κάνετε λίγο grinding για να αναπτύξετε ένα συγκεκριμένο όπλο γιατί με τα weapons που θα φτάσετε στο final boss, θα διαπιστώσετε κατά πάσα πιθανότητα πως το boss fight τραβάει πολύ και το dmg output του Snake είναι αρκετά μικρό. Γενικά παίξτε το game σαν να παίζετε jrpg/ rpg.( το αστείο είναι πως είχα παίξει ΟΛΕΣ τις extra ops εκτός από δύο boss fights γιατί τους έκανα ελάχιστο dmg και δεν την πάλευα...) Πολύ άκομψος τρόπος, που με εξανάγκασε να ανεβάζω levels στο R+D department προκειμένου να ξεκλειδωσω κάποιον καλύτερο εξοπλισμό μπας και κάνω κανά dmg της προκοπής. Για να γίνει όμως αυτό, πρέπει να στρατολογήσω prisoners- που έχουν και τα καλύτερα stats- οπότε ξαναέπαιξα κάποιες σχετικά προχωρημένες missions για να πάρω κάποιους σχετικά ισχυρούς. Εν συνεχεία και μετά από 1 ώρα grinding περίπου και ανακατανομής των soldiers για να επιτύχω το επιθυμητό level στο R&D, έπρεπε να περιμένω άλλα 10-15 λεπτά για να γίνουν develop τα νέα όπλα- ω ναι το κάθε όπλο χρειάζεται πραγματικό gaming χρόνο για να αναπτυχθεί αφού το πληρώσει, οπότε για να περάσει πρέπει να παίξεις πάλι stages.

Αυτό που επιτυγχάνει ο τίτλος, είναι να αποδώσει την προσπάθεια του Big Boss με τον Miller να χτίσουν το Outer Haven και να γιγαντώσουν τους MSF( Militaires Sans Frontieres), ενώ παράλληλα διατηρεί ένα πολύ καλό επίπεδο όσον αφορά τη μεταφορά σε portable του gameplay feeling ενός Metal Gear. Το πρόβλημα, imho, είναι οι rpg επιρροές που έχει. ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ: αν υπάρχει multiplayer δυνατότητα, με ανταλλαγές soldiers, mission και boss fight co-op, πιστεύω πως το grinding θα περιορίζεται αρκετά και νομίζω πως αυτή ήταν και η βασική επιθυμία του Κοjima, Δυστυχώς, επέλεξα να παίξω τον τίτλο στο Vita, όπου το να εκμεταλλευτώ τις online δυνατότητες μέσω ad hoc/ σύνδεσης με το PS3 το οποίο πρέπει να έχει ενσύρματη σύνδεση με το Internet είναι υπερβολικότατο. Προτιμήστε την HD επανέκδοση, από ότι διαβάζω έχουν φτιάξει ακόμη και το aiming control που έχει γίνει πλήρως analogue.

nooto διάβασα πως το τελείωσες στο PSP, πολλά respect, εγώ ακόμη και με τα δύο analogues του PS Vita πάλεψα ορισμένες φορές, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις( επανειλημμένες αποτυχημένες προσπάθειες στο Final boss πριν να αποφασίσω να κάνω grinding)αυτή η σχιζοφρένεια του χειρισμού με διέλυσε( πρωτη φορά εκτόξευσα το PS Vita, είχα να πετάξω κονσόλα από το πρώτο Game Boy όταν ήμουν πιστιρικάς ) Nα πέφτουν πύραυλοι από παντού, να πρέπει να κάνω evade με το R, ενώ παράλληλα να πρέπει να πατήσω τετράγωνο και αριστερά για να επιλέξω heaing items για το Psych- εντάξει το μπιπ και ψόφησε με τον χειρισμό όσον αφορά το inventory.

Τώρα είδα πως εμφανίστηκε κάτι για Chapter 5: Outer Heaven. Θα κάνω ένα google search να δω πώς ξεκλειδώνεται και σε περίπτωση που απαιτείται περαιτέρω grinding κτλ τότε θα κάνω pass και θα δω το τέλος στο youtube.

[nooto]

Θα αναφερω καποια πραγματα χωρις να μπω σε spoilers τωρα που τελειωσες το παιχνιδι:

Πρεπει να εχεις στο μυαλο σου οτι το Peace Walker (εννοω πλεον, που εχουν κυκλοφορησει τα επομενα 2 παιχνιδια γιατι οταν το ειχα πιασει εγω δεν ηταν ετσι) ειναι το πρωτο μερος μιας τριλογιας η οποια θα προσθεσει κατι πολυ συγκεκριμενο στην ολη σειρα. Η τριλογια αυτη δεν εχει σαν στοχο να σου αναλυσει το πως δημιουργηθηκε το Outer Heaven ή το turn του Big Boss αλλα το πως δημιουργηθηκαν οι Patriots, οχι η υλικη τους μορφη ως οργανισμος αλλα οπως παρουσιαζονται στα Sons of Liberty και Guns of the Patriots. Με αλλα λογια, το missing link αφορα το περασμα απο τα γεγονοτα των 60's στην AI εποχη που περιγραφουν αυτα τα 2 παιχνιδια.

Εχοντας αυτο στο νου, μπορεις να καταλαβεις οτι ο λογος που χρησιμοποιει ο Kojima το ευρημα που αναφερεις, δεν ειναι για να αναλυσει περαιτερω την σχεση του Big Boss με την Boss (μια σχεση που σε οτι αφορα την αναλυση της συμφωνω οτι εχει κλεισει και ειναι πληρως ολοκληρωμενη οπως παρουσιαζεται στο Snake Eater) αλλα για να εχει ενα μεσο προκειμενου να πει μια καινουγια ιστορια, αυτην του Big Boss με τον Zero και το πως ο καθενας τους διαλεξε να ερμηνευσει και να κανει πραγματικοτητα το will της. Μεσα απο την περιγραφη αυτη της σχεσης και της διαμαχης των 2 διαφορετικων αντιληψεων θα δεις με εναν τελειως διαφορετικο τροπο τα events απο το MGS1 και επειτα. Συμφωνω οτι στην παρουσα φαση ειναι λογικο να εχεις αυτη την περιεργη αισθηση του ''τι τελικα ηθελε να μας δειξει με αυτο game'' ΑΛΛΑ κρατα ως πισινη οτι ειναι αρχη απο something bigger που θα σου αλλαξει τελειως την οπτικη (και ειναι εντυπωσιακο για καποιον που εχει δει εν τελει τα Ground Zeroes και Phantom Pain). Θεματικα δε, σου δινει καποια hints για το που το πηγαινει, ειναι τα πρωτα ψηγματα για το πως ξεκινησε η ολη ιδεα του global AI mind.

Το τελευταιο chapter θα κανει πιο σαφη τα οσα λεω, αλλα δυστυχως απο gameplay πλευρας δεν εχει τοσο ενδιαφερον, πρεπει να επαναλαβεις μια αποστολη 5 φορες και για να ξεκλειδωνει αυτη η αποστολη πρεπει να κανεις καθε φορα grind εναν αριθμο υποαποστολων. Δεν ειναι ιδιαιτερα χρονοβορο αλλα δεν εχει και ενδιαφερον οποτε δεν ξερω ισως να ειναι καλυτερο να το δεις στο youtube (αυτο μαζι με οτι tape πιθανον να εχεις χασει κλπ). Απλα κανε ενα απο τα 2 οπωσδηποτε γιατι εκει ειναι και το true ending, το οποιο θα σε αφησει τελειως wtf και δεν θα καταλαβεις σε πρωτη φαση ποια ηταν η λογικη του να προσθεσει κατι τετοιο (εγω θυμαμαι ελεγα τοτε οτι ok δεν καταλαβαινω τι σχεση εχει αυτο το πραγμα με το υπολοιπο παιχνιδι, τι ηθελε και το εβαλε κλπ) ΑΛΛΑ ξαναλεω, its the start of something bigger

Χαχαχα οσο για το psp, οταν το επαιξα εγω ηταν mind blowing οτι αυτο το παιχνιδι υπηρχε σε φορητο και τα θεματα του χειρισμου δεν χτυπαγαν τοσο πολυ. Τωρα δεν θα το ξαναεκανα βεβαια γι'αυτο θελω να παιξω συντομα την home εκδοη (μαλλον θα παω για αγορα απο το psn). To Phantom Pain παντως εχει πολυ παρομοια δομη (αποστολες) απλα δεν υπαρχουν limitations και ο χαρτης ειναι ανοιχτος. Δεν εχει δηλαδη την συνεχη ροη του Ground Zeroes ή των προηγουμενων τιτλων, ειναι σαν το Peace Walker απλα ο χαρτης ειναι εννοιος αυτη τη φορα. Οταν το δεις περιμενω εντυπωσεις, προσωπικα θεωρω οτι απογειωνεται η σειρα γενικοτερα

[Burai Fighter]

Θα μπορουσα να το αποδεχθώ αυτό που γράφεις για το τι ήθελε πετύχει ο Kojima. Πιθανώς να έχω και την ίδια άποψη όταν ασχοληθω και με το Phantom Pain. Ωστόσο εν μέρει διαφωνώ για το θέμα με την Boss. Από την αρχή μέχρι το τέλος, αυτό που καλύπτει το game πέραν της Deterrence Theory( που οκ το μπιπ και ψόφησε από ένα σημείο και έπειτα)είναι η παρουσία της Boss μέσω της ιδεολογίας της και της επίδρασης που έχει στο Snake( ο Μiller σε ένα σημείο μάλιστα αμφιβάλλει για το κατά πόσο τα συναισθήματα του Snake θα τον επηρεάσουν και θα αποδειχθούν εμπόδιο για την αποστολή)

Ειδικά οι δακρύβρεχτες κασέτες της ΕVA- οι οποίες οκ με κούρασαν προσωπικά και δεν τις θεωρώ καλό δείγμα γραφής ακόμη και από τον Kojima- με έκαναν να νευριάσω ακόμη περισσότερο. Το καταλάβαμε, η τραγικότητα του προσώπου της Boss έγκειται στο ότι έκανε την τεράστια αλτρουϊστική/ ηρωική πράξη του να θυσιαστεί για το καλό της ανθρωπότητας, όχι μόνο της πατρίδας της και να παραμείνει μέχρι το τέλος πιστή ακόμη και αν τελικά πέρασε στην ιστορία σαν προδότης για τους Αμερικανούς και εγκληματίας πολέμου για τη Ρωσία. Δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο πρέπει να υπεραναλύουν και να μας εξηγούν τα αισθήματα που πρέπει να αισθανθούμε ή μας προκάλεσε το Snake Eater- ή ήθελα ο Kojima να μας δημιουργηθούν και δεν είναι σίγουρος αν το κατάφερε. Δλδ οκ στο τέλος η Boss, θα εμφανιστεί σαν άτομο που έπασχε από το σύνδρομο του Μεσσία. Νομίζω και το λέω με απίστευτη πικρία, πως ο Κοjima το παραέκανε- τελείως προσωπική άποψη, η οποία πιθανώς να αλλάξει.( νομίζω αν δε με απατά η μνήμη μου, πως κατά τη διάρκεια του game, o Snake θυμάται/ ξαναζεί την τελευταία μάχη με τη boss- 3-4 φορες...)

Τώρα στα του Global A.I., τις nanomachines κτλ, αυτός είναι ο κύριος λόγος που μου άρεσε τόσο πολύ το Snake Eater, η πλήρης απουσία αυτών ακόμη και αν γινόταν λόγος για το Philosopher's Legacy και τους πρώιμους Patriots( και λογικό) Περίμενα κάτι πιο γήϊνο και πιο down to earth, οκ προφανώς με πινελιές anime για τον Kojima μιλάμε, αλλά νομίζω πως το έχασε λίγο με το Peacewalker. Θα κάνω, ωστόσο υπομονή γιατί πιστεύω πως θα έχεις δίκιο για το Phantom Pain και γενικά για το Boos Trilogy. Επίσης θα σημειώσω πως το όλο σύστημα με τις κασέτες ακόμη και σε portable format, με κούρασε.( δλδ οκ έκοψε τις μακροσκελείς cutscenes αλλά εδώ οι διάλογοι με τις κασέτες ορισμένες φορές είναι ατελείωτοι) Διάβασμα, διάβασμα, ξανά μανά διάβασμα, υπερανάλυση όλων, ανάλυση των πάντων από τον Γκαγκάριν μέχρι τη Λάικα μέσα από το συγκεκριμένο metal gear πρίσμα... οκ κάπου εξαντλήθηκα...( φταίει και το ότι διαβάζω το υπόλοιπο της ημέρας οπότε είμαι ήδη κουρασμένος, οπότε πιθανώς φταίω εγώ)

Αυτό που αναγνωρίζω ήταν πως ήταν μια άκρως ενδιαφέρουσα προσθήκη και σίγουρα ο τίτλος στο PSP είναι τεχνικά εντυπωσιακός- και ας σέρνεται ώρες ώρες. Ειδικά σαν lite Monster Hunter meets Metal Gear( το lite είναι δική μου προσθήκη το υπόλοιπο το έχει παραδεχθεί και ο Kojima) είναι αξιοπρεπέστατο και πιστεύω πως αν μου άρεσε εμένα το βασικό gameplay, στο multi θα είναι και καλύτερο και λιγότερο grindfest.

Για την τελική αποστολή είδα τι πρέπει να κάνεις για να την ξεκλειδώσεις και πραγματικά απορώ τι σκεφτόντουσαν. Οκ το να παίξεις extra ops. Οκ το να ξαναπαίξεις ίδιες περιοχές, με διαφορετικούς εχθρούς με νεο objective. ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑΠΑΙΞΩ ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ ΠΟΥ ΕΧΩ ΗΔΗ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΣΤΗ ΦΟΡΑ? Διαβάζω πως το ουσιαστικό ending είναι το συγκεκριμένο και βρίσεκται κρυμένο πίσω από μια σειρά από ανόητες αποφάσεις για να αυξηθεί τεχνητά η διάρκεια ενός ούτως ή άλλως μεγάλου παιχνιδιού- άλλωστε υπάρχουν και οι άκρως ενδιαφερουσες extra ops.

Η συγκεκριμένη δομή με τις missions δε με χαλάει καθόλου, ιδιαίτερα όταν βρίσκει τόσο όμορφη εφαρμογή στο Ground Zeroes. Και αντιλαμβάνομαι πλήρως τους περιορισμούς που υπήρχαν λόγω του portable platform. Γενικά το stealth στο Peacewalker είναι σε πολύ βασικό επίπεδο, αν και μπορείς να γίνεις αρκετά δημιουργικός- αλλά βασικά δεν υπάρχει ουσιαστική διαφοροποίηση από τους προηγούμενους τίτλους καθώς το tranq gun και το CQC αρκούν για να πετύχεις καλό ranking στις main missions- με ορισμένες να απαιτούν all out attack. Ωστόσο οι extra ops είναι αρκετά πιο ενδιαφέρουσες, ενώ και το fulton system προσθέτει αρκετά imo. Γενικά gameplay wise μου άρεσε πολύ, διαφορετικά δε θα με κρατούσε τόσο πολύ. Aπό την άλλη, πάλι λόγω των περιορισμών του portable format, υπάρχει έντονη η αίσθηση της επανάληψης καθώς στο τέλος παίζεις τις ίδιες περιοχές ξανά και ξανά με μικροδιαφορές ιδιαίτερα στο main game- στις extra ops κάπου δικαιολογείται.

[Burai Fighter]

Το τελευταιο chapter θα κανει πιο σαφη τα οσα λεω, αλλα δυστυχως απο gameplay πλευρας δεν εχει τοσο ενδιαφερον, πρεπει να επαναλαβεις μια αποστολη 5 φορες και για να ξεκλειδωνει αυτη η αποστολη πρεπει να κανεις καθε φορα grind εναν αριθμο υποαποστολων. Δεν ειναι ιδιαιτερα χρονοβορο αλλα δεν εχει και ενδιαφερον οποτε δεν ξερω ισως να ειναι καλυτερο να το δεις στο youtube (αυτο μαζι με οτι tape πιθανον να εχεις χασει κλπ). Απλα κανε ενα απο τα 2 οπωσδηποτε γιατι εκει ειναι και το true ending, το οποιο θα σε αφησει τελειως wtf και δεν θα καταλαβεις σε πρωτη φαση ποια ηταν η λογικη του να προσθεσει κατι τετοιο (εγω θυμαμαι ελεγα τοτε οτι ok δεν καταλαβαινω τι σχεση εχει αυτο το πραγμα με το υπολοιπο παιχνιδι, τι ηθελε και το εβαλε κλπ) ΑΛΛΑ ξαναλεω, its the start of something bigger

Τώρα μάλιστα. Υπέμεινα και επέμεινα, συμβουλεύτηκα guide σχετικά με το πώς να ξεκλειδώσω το πραγματικό τέλος( παραήταν cryptic για να το ανακαλύψω μόνος μου)) και έχω να πω, πως ναι τώρα έπαιξα ένα Metal Gear Solid, που αξίζει να είναι μέρος της κανονικής σειράς όσον αφορά και το σενάριο. Τελικά για να ξεκλειδώσω την τελευταία μάχη- ξαναέπαιζα κυρίως σύντομες extra ops που διαρκούσαν λιγότερο από λεπτό. Πάντως για να γλιτώσω όποιον αποφασίσει να ασχοληθεί στο PS3( τη συνιστώ σαν έκδοση, είδα να τρέχει σε youtube vids και είναι μέρα με τη νύχτα)και υπάρχει και online. Σίγουρα είναι πολύ εντυπωσιακό να βλέπει κανείς τι κυκλοφόρησε στο PSP, αλλά πλέον λόγω του ουσιαστικά νεκρού community το game χάνει αρκετά. Στο τέλος είχα αρκετά Rank 3 και 4 όπλα, αλλά πιστεύω είναι βασικό και για τις δύο τελικές μάχες να έχει κανείς ένα rank 3 rocket launcher γιατί σε διαφορετική περίπτωση, η μάχη ανεβαίνει πολύ σε challenge.

Eπίσης υπήρχε ένα closure της προκοπής, αντάξιο της σειράς με σωστό boss fight( καλό είναι και το κανονικό αλλά εδώ μου άρεσε περισσότερο), triple agents, major plot twist etc αλλά δημιουργούνται και αρκετά ερωτηματικά. Τώρα μάλιστα. Aκόμη και το mechanical arm του Big Boss, αποκτάει πλέον τη δική του σημασία- μου άρεσε ακόμη και ο over the top τρόπος που το χρησιμοποιεί ο Ζadornov.

Απορώ γιατί έκρυψαν το πραγματικό τέλος με έναν τόσο περίεργο τρόπο- δεν σου κάνει κάποιος hint το πώς να το ξεκλειδώσεις. Ειδικά ο τρόπος που ξεκινάει η final battle, είναι αρκετά ασυνήθης. Αν δεν απολάμβανα το gameplay, δε θα άντεχα με τίποτα να συνεχίσω μέχρι του τέλους. Ευτυχώς έχοντας παίξει την πλειονότητα από τις extra ops- με πιο μεγάλη έκπληξη τις πιο arcade αποστολές όπως πχ το Pooyan.

Να υποθέσω( εκτός κι αν κάνω λάθος, καθώς θα το ξαναπαίξω άμεσα) πως το Ground Zeroes εκτυλίσσεται αμέσως μετά το Peace Walker έτσι?

Τέτοια μεταστροφή δεν την περίμενα, για να είμαι ειλικρινής

EDIT:
Btw έριξα μια ματιά και είδα πως το Portable Ops δεν είναι ακριβώς spin off... Δεν νομίζω να το παίξω και αυτό, αλλά σκέφτομαι να διαβάσω τι συνέβη ή να κοιτάξω youtube vids. Βέβαια, αν και το προτείνουν ορισμένοι για το Peace Walker, θεωρώ πως η εμπειρία που αποκόμισα θα ήταν πολύ κατώτερη αν έκανα κάτι τέτοιο, κυρίως γιατί το gameplay είναι πολύ καλό με τα όποια ελαττώματά του- που επιμένω είναι θέμα multiplayer ως επι το πλείστον.