Bloodborne

[Straier]

Στραιερ όπως σου είπαν τα παιδιά, υπάρχει αρκετά μεγάλη ποικιλία στα bosses.Ακόμα και κάποια που σου φαίνονται όμοια πχ living failures, δεν είναι γιατί έχουν επιθέσεις που θέλουν ειδική τακτική για να αποφύγεις. Εκεί που όντως υπάρχει θέμα είναι στα chalice dungeons. Εκεί πολλά μοιάζουν μεταξύ τους και ο τρόπος αντιμετώπισής τους είναι παρόμοιος και συν τοις άλλοις πολλές φορές πρέπει να αντιμετωπίσεις ένα boss πολλές φορές. Στο βασικό παιχνίδι όμως, πλην chalice dungeons, μπορώ να πω πως το παιχνίδι έχει αρκετά μεγάλη ποικιλία.

Ναι δεν αντιλέγω, απλά έχω δει αρκετές μάχες του παιχνιδιού και ασυναίσθητα έγινε η σύγκριση με το Demon's Souls του οποίου βίντεο είδα πρόσφατα και θυμήθηκα. Εννοείται πως αν το είχα θα το έπαιζα και θα μου άρεσε, δεν υπάρχει αμφιβολία σε αυτό. Αλλά δε θα κρύψω ότι η λογική duel με (γρήγορο) τύπο με σπαθί (που στο DS2 υπάρχει σε υπερθετικό βαθμό) ή 15 εχθροί μαζί έχει επικρατήσει σε μεγάλο βαθμό στη σειρά (και θα πρόσθετα σε μεγάλο βαθμό εξαιτίας των fan) και κάπως με χαλάει. Όταν έρθει η ώρα να το παίξω θα μπορώ να έχω μια πιο ολοκληρωμένη άποψη αλλά αυτό έχω αποκομίσει προς το παρόν.

[Burai Fighter]

Το Demon's Souls είχε αναμφισβήτητα την μεγαλύτερη ποικιλία σε bosses αλλά έχω την αίσθηση πως αμέσως μετά, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, έρχεται το Bloodborne( δεν έχω παίξει καθόλου το Dark Souls 2)
Σίγουρα υπήρχαν και οι μάχες, όπως και στο Demon's για να είμαι δίκαιος, οι οποίες μου προκάλεσαν πονοκέφαλο κυρίως λόγω σχεδιασμού. Επί παραδείγματι η μάχη με τον Micolash δε μου άρεσε ιδιαίτερα και με κούρασε. Κυνηγάς έναν τρελό με τσιριχτή φωνή σε διαδρόμους, του ρίχνεις και καμμία μέσα μέσα αν προλάβες και στο τέλος τον πολεμάς σε ένα δωμάτιο/ αρένα με δύο τσιράκια/ μαριονέτες που απλώς κάνουν πιο δύσκολη τη μάχη από ότι χρειάζεται. Στη δεύερη φάση δε, που έχει και την κινηση/ spell που γράφει ο nooto σίγουρα θα χάσεις αλλά για λάθος λόγο imo. Γενικά σε αρκετές μάχες, δεν το συζητώ ισχύει σε όλους τους τίτλους μέχρι στιγμής, υπάρχει έντονο το trial and error, ιδιαίτερα τώρα που το moveset αλλάζει κατά τη διάρκεια της μάχης. πχ έπαιζα τώρα ένα chalice dungeon και εκεί που είχα πωρωθεί με το boss fight με την Keeper of the Old Lords, αλλάζει moveset δεν το παίρνω χαμπάρι και με ξαποστέλνει με δυο hits... Οκ το θετικό είναι πως πρόκειται για game που περιμένεις πως θα πεθάνεις και φυσικά το να φτάσεις το boss fight είναι γελοίο. Ωστόσο είναι ένα μέρος της σειράς που θα ήθελα να το δω να βελτιώνεται, αισθάνομαι σε αρκετά deaths μου πως γίνονται άδικα- οκ δεν είπα πως η ζωή είναι δίκαιη βέβαια πχ κάνω farming κάτι λυκανθρωπους στο Upper Cathedral και εκεί που έχω τοποθετηθεί μέσα στην πόρτα που δεν χωράει κανένας, παρά μόνο οι επιθέσεις με τα νύχια τους, κάνω αριστερά και με σκοτώνει ένας που ως δια μαγείας με πετυχαίνει μέσα από τον τοίχο( εν συνεχεία συνειδητοποίησα πως τον πετυχαίνω κι εγω βέβαια- μια φορά μάλιστα διακτινίστηκε μέσω του τοίχου στο ίδιο δωμάτιο με μένα ) Στη συγκεκριμένη μάχη, η οποία παρεμπιπτόντως μου άρεσε πάρα πολύ, δεν μπορούσα να της κάνω parry με τπτ. Προσπαθούσα στην αρχή της επίθεσης, στο μέσο και έκανα μια τρύπα στο νερό. Το ίδιο και στον Pthumerian Descendant( άλλη μια πολύ όμορφη μάχη) Τη δεύτερη ειδικά εν τέλει την έβγαλα με πολύ φτηνό τρόπο. Όταν άλλαξε το moveset του και χώρισε το ένα blade/ δρεπάνι σε δύο άρχισα να τον χτυπάώ με το Reiterpallasch σαν μανιασμένος. Μέχρι να καταφέρει να τα χωρίσει, είχε πέσει. Γενικά αυτά τα σημεία προσωπικά μου αφήνουν μια αλγεινή εντύπωση. Έχεις κάποιες μάχες οι οποίες είναι imho highpoint για τη σειρά και η καλύτερη διαφήμιση για το battle system πχ η μάχη με τον Father Gascoigne θεωρώ πως είναι καταπληκτική και αντιπροσωπεύει πλήρως το τι μπορείς να κάνεις με το battle system του τίτλου. Από την άλλη υπάρχουν μάχες όπως πχ αυτή με τον Celestial Emissary ή με τους hunters που είναι διάσπαρτοι σε διάφορες περιοχές που σε κάνουν να αναρωτιέσαι τι ακριβώς σκεφτόντουσαν. Ειδικά ορισμένες μάχες με hunters, είναι εκνευριστικότατες και αισθάνεσαι πως έχουν γίνει δύσκολες με άσχημο τρόπο- το να τους δίνεις άπειρα πυρομαχικά είναι σαν να έχουν ενεργοποιημένο το god mode.

Kάτι ακόμη που θα ήθελα να σχολιάσω και πιθανώς να κάνω λάθος, καθώς δεν έχω την εμπειρία των παιδιών με τον τίτλο, είναι το stagger ή η παντελής έλλειψη αυτού σε ορισμένους τύπους εχθρών. Δεν μπορεί πχ ακόμη και τώρα τόσες ώρες μετά ορισμένοι εχθροί να τρώνε 2-3 χτυπήματα και να συνεχίζουν την επίθεσή τους ανενόχλητοι( κοινώς super armor) Όταν ήμουν ακόμη στα αρχικά levels και σχετικά underpowered το καταλαβαίνω, τώρα φαντάζει κάπως χαζό. Προφανώς μπορείς να τους κάνεις stagger σχετικά άνετα με bullets αλλά και πάλι όταν επιστρέφεις σε προηγούμενες περιοχές που έχεις καθαρίσει θα μπορούσε να συμβαίνει χωρίς να ξοδεύεις resources.

Η πλάκα είναι πως παρά τα όσα έγραψα, το έχω απολαύσει απίστευτα πολύ σαν τίτλο, ισως περισσότερο και από τα Demon's και Dark Souls. Γενικά μη σε απασχολούν τόσο πολύ τα vids που έχεις δει, τα περισσότερα boss fights αλλά και stages θα σε ικανοποιήσουν και με το παραπάνω πιστεύω. Εχει δοθεί αρκετή προσοχή τόσο στο level design και enemy placement, όσο και στην ποικιλία των bosses. Υπάρχουν βέβαια και κάποιες μάχες που πιθανώς θα σε εκνευρίσουν. Προσωπικά μακράν, όπως έγραψα, η χειρότερή μου ήταν ο Micolash με τον Celestial Emissary να ακολουθεί με μικρή απόσταση.( εκτός των άλλων μου φάνηκε και anticlimactic ) Την Rom και τις Witches τις συμπαθώ περισσοτερο, μόνο και μόνο γιατί διάβασα αφού τις έβγαλα, ειδικά για τις Witches, αρκετούς τρόπους για να τις βγάλεις και δείχνουν πόσο προσεκτικά τις σχεδίασαν.( στον Μicolash διάβασα έναν τρόπο που οκ πραγματικά καταστρέφει το όποιο σασπένς εχει η μάχη)

Εν τω μεταξύ, τίποτα δε θα μπορούσε να με προετοιμάσει γι'αυτό που με περίμενε μετά την μάχη με το Celestial Emissary Αρχίζω να ψάχνω την περιοχή και βλέπω πως μάλλον είμαι σε dead end. Πάω στο μεγάλο ξύλινο παράθυρο και κατά λάθος κάνω roll Με το που βλέπω πως σπάει και εμφανίζεται μια νέα περιοχή χάρηκα απίστευτα. Μπαίνω μέσα με θάρρος, μαζεύω και το spell που δεν μπορώ ούτε κατά διάνοια να χρησιμοποιήσω, καθώς απαιτεί arcane 40 και κατεβαίνω σε ένα σπήλαιο όπου βλέπω ένα τεράστιο πλάσμα να κοιτάει κάτι/ προσεύχεται( ??) Κάπως έστι ξύπνησαν όλες οι αναμνήσεις από τα posts του moogle για την Ebrietas οπότε όπου φύγει φύγει, δεν τη χτήπησα καν Έκοψα λίγες βόλτες τριγύρως της, προσπάθησα να την χαιρετίσω με το make contact αλλά τίποτα

Κάπου εκεί το άφησα πριν λείψω για ΠΣΚ. Τώρα που επέστρεψα καταπιάστηκα με ένα ακόμη Chalice Dungeon όπου αντμετώπισα δύο bosses που μου άρεσαν πάρα πολύ την Keeper of the Old Lords και τον Pthumerian Descendant. Κατά πάσα πιθανότητα είμαι αρκετά overleveled. Ωστοσο, αν ήμουν σε φυσιολογικό level δεν θελω να ξέρω πόσο θα έπρεπε να κοπιάσω για να βγάλω ακόμη και τα βασικά επίπεδα του Dungeon. Eδω να πω, πως προσυπογράφω τα όσα είπαν τα παιδιά για τα Chalice dungeons. Μέχρι στιγμής έχω βγάλει 3, το πρώτο altar, το second και ένα dungeon όπου βάζεις το short chalice ή κάπως έτσι. ΠΡόκειται ως επί το πλείστον για ακριβώς τα ίδια δωμάτια στιλιστικά με πάνω κάτω τους ίδιους εχθρούς. To ζήτημα είναι πως δεν πέφτει τίποτα το ουσιαστικό, τουλάχιστον εγώ δεν βρήκα, πέραν blood vials, bullets και ένα δύο underleveled gems. Τα chests που έχω ανοίξει μέχρι στιγμής περιέχουν κατά 90% chalice ritual materials. Τέλος πάντων το τρίτο chalice dungeon που μόλις τελείωσα( με final boss fight τον Descendant)είχε μια κάποια ποικιλία, με το διάδρομο με τον βράχο a la Indiana Jones να φέρνει στο μυαλό στιγμές από το Sen's Fortress.( στο πολύ βασικό επίπεδο όμως)

Κάποια πράγματα με τα chalice dungeons δεν τα έχω κατανοήσει ακόμη, όπως πχ το γιατι υπάρχει η δυνατόητα να κάνεις rituals με διαφορετικά υλικά και διαφορετικά δισκοπότηρα. Νομίζω ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να τσεκάρω το αντίστοιχο κομμάτι του official guide.

Στα υπόλοιπα, δεν ξέρω πόσο κοντά στο τέλος είμαι, αλλά λέω να πάω το Reiterpallasch στο +9 και στη συνέχεια να δοκιμάσω την Ebrietas και να φάω μεγαλοπρεπώς τα μούτρα μου

[Burai Fighter]

Όσα διάβασα για την Daughter of the Cosmos, δικαιολογούν απόλυτα την απόγνωση στην οποία έχουν περιέλθει αρκετοί εξ υμών.( πλέον και εξ ημών )
Μπήκα μέσα δειλά- δειλά και ενώ είχα πάει εν τέλει και το Reiterpallasch στο +9( πάνε όλα τα Chunks και αυτοί οι λύκοι τα ρίχνουν όποτε τους καπνίσει) και το Saw Spear+9( + bolt gem) Βασικά, μετά από 6 αποτυχημένες προσπάθειες, πιστεύω πως το πρόβλημα δεν είναι το moveset αλλά τα ό,τι να'ναι hitboxes του Boss και η τραγική ζημιά που προκαλεί έστω με τα απλά hits. Και το ίδιο ισχύει και για τους εχθρούς πριν την μάχη, τα δυο Celestial Mobs, ενα εκ των οποίων, αιφνιδιάζοντάς με καθώς δεν θυμόμουν πως υπήρχαν στον elevator, μου αφαίρεσε με ένα hit κοντά το 1/3 της life bar... Απλώς έλεος... Δεν ξέρω αν κάνω κάτι λάθος εγώ, αλλά νομίζω ώρες ώρες πως παίζω το Castlevania στο NES, όπου ακριβώς οι ίδιοι εχθροί που σου τρώγανε ένα-δυο life bars στις πρώτες stages στις τελευταίες σου αφαιρούσανε το 1/4 της ενέργειας

Τώρα στα της μάχης, όλα πήγαιναν καλά σχετικά, αν εξαιρέσουμε την κίνηση charge που κάνει η οποία έχω την αίσθηση πως είναι σχεδόν inevitable πως θα σε πετύχει... Το αστείο είναι πως την έχω αποφύγει αρκετές φορές, αλλά πάντα κάτι σε πετυχαίνει, θες ένα πλοκάμι της, θες ένα φτερό της. Σίγουρα με υπομονή θα βγει, σε καμμία περίπτωση όμως δε θυμίζει τα καλοσχεδιασμένα bosses του τίτλου και είναι πραγματικά κρίμα.

Και ένα extra for laughs, δυστυχώς δεν το έκανα record. Κάνει κάποια στιγμή ένα charge και ξαφνικά την βλέπω πάνω σε ένα μέρος του σκηνικού- βασικά επιβάλλεται κάποια στιγμή να βγάλουν ένα patch της προκοπής για τέτοια θέματα, όπως πχ τους werewolves που σε πετυχαίνουν μέσα από τους τοίχους, τα πτώματα εχθρών που καταπίνει το πάτωμα etc.

Μέσα σε όλα αυτά προσθέτω και την τρελή κατανάλωση των vials, οπότε έχουμε και νέο κύκλο farming αναπόφευκτα...

EDIT:

Τελικά κατά τη διάρκεια συνομιλίας με τον moogle και μετά από 20 πρπ αποτυχημένες προσπάθειες η Ebrietas έπεσε από το bolt infused saw spear +9. Η συγκεκριμένη μάχη χάλασε κάπως την εικόνα που είχα για τον τίτλο. Αισθάνομαι πως είναι ένα boss για τα Souls που κατέληξε στο Βloodborne. Οι κινήσεις της είναι από ένα σημείο και έπειτα απρόβλεπτες κυρίως λόγω του όγκου της και της απόστασης στην οποία την μάχεσαι. Όταν είσαι μέσα σχεδόν στην κοιλιά της για να της καταφέρεις χτυπήματα και ακούς ένα βρυχηθμό και δεν ξέρεις τι θα ακολουθήσει- ω ναι το lock on κάνει τα δικά του και δυστυχώς εδώ δεν προτείνεται η απενεργοποίησή του- και τρως ένα χτύπημα που σου αφαιρεί τα 2/3 της life bar και δεν έχεις αρκετή stamina για να πάρεις το αίμα σου πίσω( heh ), καταλαβαίνετε τι απόγνωση και πόνος πέφτει για όλους τους λάθος λόγους. Στα Souls το σύστημα μάχης πιστεύω πως κρύβει τέτοιες αδυναμίες με το σύστημα της άμυνας. Σε κάποια bosses όπως ο Father Gascoigne, Logarius έχουν εξαλειφθεί αυτές οι παραφωνίες, σε bosses όπως η Ebrietas ή και η Amygdala κάτι τέτοιο είναι πιο φανερό.

Το πιο άσχημο από όλα είναι πως η συγκεκριμένη μάχη σε multi θα είναι, πιστεύω, περίπατος. Ακόμη και αν έκανα summon τον NPC hunter. Πλέον, πιστεύω, πως αυτή θα είναι η τακτική που θα ακολουθώ για boss fights τα οποία απλώς μετά από έναν αριθμό προσπαθειών θεωρώ χαμένη υπόθεση. Και δεν μιλάω για Sanctuary Guardians, Artorias etc όπου πραγματικά αισθανόμουν πως πάντα έφταιγα εγώ, όταν έβγαινε το You Died( νευρίαζα αλλά δίκαιοι οι θάνατοι)

Τέλος πάντων, ας μη γκρινιάζω περισσότερο, απλώς με την Ebrietas, όπου η εμφάνισή της ήταν αντιδιαμετρικά αντίθετη της εντύπωσης που μου άφησε η μάχη, χαλάστηκα πάρα πολύ. Οπότε μέχρι στιγμής προσμετρώ στις μέτριες προς άσχημες στιγμές Celestial Emissary, Ebrietas, Micolash. Με πιο μέτριες μάλλον τις Witches και λιγότερο την Amygdala( είχες περισσότερο χώρο για μανούβρες η αλήθεια είναι) Για την Rom αν και αρχικά είχα μέτρια εντύπωση, εν τέλει η έκβαση της μάχης με το lock on απενεργοποιημένο μου άρεσε αρκετά περισσότερο και την είδα περίσσότερο σαν γρίφο.

Τέλος πάντων πάω για Nightmare of Mensis να δω τι παίζει πλέον, αν και λογικά και εκεί θα φάω πολύ πόνο. Επίσης κάτι έκανα και στο altar της Ebrietas που έκανα inspect αλλά δεν κατάλαβα τι γιατί είχα τρελά νεύρα μετά την απογοήτευση της μάχης.

[Burai Fighter]

Tέλος κι εγώ.

Αρχικά να ευχαριστήσω τον moogle που μου απάντησε έγκαιρα και με καθοδήγησε σχετικά με το τι πρέπει να κάνω για το "καλο" ending.

Τώρα από εδώ και κάτω είναι endgame spoilers οπότε θα το βάλω σε spoiler tag

SPOILER: Click to show

Σε μία βόλτα από το Cainhurst Castle συνειδητοποίησα πως η Queen είχε αναστηθεί. Τέλεια, φαντάζομαι πως κάτι θα είχε να κάνει με το altar και την Ebrietas.

Το end boss, περίμενα ποιος θα είναι. Η μάχη ήταν ίσως η πιο απαιτητική ή σίγουρα από τις πιο απαιτητικές του τίτλου. Όταν κατάφερα να σκοτώσω τον Gehrman, όπως έγινε και με τους περισσότερους από εσάς φαντάζομαι, του έριξα αρκετά parries και αισθάνθηκα μεγάλος badass


Δυστυχώς ξέχασα να κάνω save την κατάλληλη στιγμή με αποτέλεσμα να σώσω το τελευταίο τρίτο της μάχης, μαζί με το Moon Presence και τον τερματισμό και τα credits. Στην αρχή του έριξα 5 απανωτά parries και μετά έπαιξα κυρίως οπισθοχωρώντας και καταφέρνοντάς του μερικά χτυπήματα μέσα μέσα.

Το Μοοn Presence μου θύμιζε Alien( κάτι που κάνανε μαλλον επίτηδες με τον κλασικό συσχετισμό εξωγήινης ζωής και Old Ones που κάνει και ο Lovecraft), ενώ η μάχη ήταν αρκετά εύκολη, ίσως από τις πιο εύκολες του τίτλου, imho. Από εκεί και πέρα ο τερματισμός όπου ουσιαστικά αναγεννιέσαι σαν Old One/ Moon Presence(?) μου φάνηκε λίγο σύντομος και ψιλοαναμενόμενος δεδομένης και της εμπειρίας που έχω με τη σειρά. Ούτως ή άλλως όλα τα hints είναι εκεί εξαρχής για το ότι η πορεία που ακολουθείς, οδηγεί στην εξύψωσή σου σε Old One. Κάτι επειεδή το περίμενα, κάτι το anticlimactic τέλος με την Doll με άφησε λίγο απογοητευμένο.( κάντε ένα λίγο μεγαλύτερο cinematic ρε παιδιά, εδώ τα cinematics κατά τη διάρκεια του game και ήταν σχεδόν όλα ένα κι ένα)

All in all, ήταν απολαυστικότατος τίτλος με ένα φανταστικό battle system. Από εκεί και πέρα θεωρώ πως υπάρχουν κάποια προβληματάκια, από τα άνισα bosses μέχρι και την cheap λογικής δυσκολία σε κάποια σημεία που, imho, δεν εμφανιζόταν τόσο έντονα στη σειρά νωρίτερα. Ιδιαίτερα οι White Lanterns/ εχθροί εγκέφαλοι, είναι ό,τι πιο ενοχλητικό έχω να θυμάμαι από τον τίτλο. Επίσης το γεγονός πως προς το τέλος και λαμβάνοντας υπόψιν πως ήμουν 90level+, μερικοί απλοί εχθροί με είχαν 2 χτυπήματα μου έκανε λίγο άσχημη εντύπωση. Σαφέστατα υπάρχει το retaliate σαν μηχανισμός εξισορρόπησης αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις δεν λειτουργούσε όπως θα έπρεπε- πχ με τους σπαστικούς Κθουλου εχθρούς που σ κάνουν και paralyze. Τέλος πάντων, αυτά είναι ψιλά γράμματα.

Σαν αισθητική ήταν τελείως spot on, πιστεύω πως είναι από τους καλύτερους φόρους τιμής στο έργο του Lovecraft ασχέτως medium. Τώρα που το ξανασκέφτομαι είναι ίσως η καλύτερη και πιο ουστιαστική απόδοση του έργου του- με ένα πέρασμα από τον γοτθικό τρόμο του Edgar Allan Poe. Δεν έχω να γράψω περισσότερα σε αυτό το θέμα, ένα τεράστιο respect στο Miyazaki. Το πιστεύετε ή όχι είχα εφιάλτες επηρεασμένος από την ατμόσφαιρα του τίτλου. Η μόνη παραφωνία στο κομμάτι του σεναρίου, ήταν η σχετικά κυριολοεκτική απόδοση του mind's eye, αλλά σαφώς εδώ το ζήτημα είναι τέρμα υποκειμενικό.

Νομίζω το τοποθετώ λίγο πιο κάτω από τα Demon's Souls, Dark Souls αλλά πιθανώς ξαναπαίζοντάς το να αλλάξει η άποψή μου προς το πιο θετικό, δεδομένου πως έχω ακόμη και το DLC.

Στην παρούσα φάση έχω άμεση ανάγκη από κάτι πιο ανάλαφρο, πολύχρωμο οπότε το NG+, μπορεί προς το παρόν να περιμένει. Πραγματικά το καταδιασκέδασα, αλλά οι τίτλοι της σειράς όσο διασκεδαστικοί είναι, άλλο τόσο εξουθενωτικοί μπορούν να γίνουν. Eδώ πάντως θα σημειώσω, πως καλό είναι που το Dark Souls 3, αποφάσισαν να είναι ο τελευταίος της σειράς για κάποιο χρονικό διάστημα γιατί νομίζω πως ο κορεσμός και το franchise fatigue ελλοχεύουν.

[Straier]

To Mind's Eye τι είναι;
Βλέποντας τη μεταμόρφωση της Vicar Amelia μόνο εμένα μου θύμισε μια (ανατριχιαστική) σκηνή από το Full Metal Alchemist;

[Burai Fighter]

Υποτίθεται πως με το insight αποκτάς αντίληψη των πραγμάτων και της γενικότερης εικόνας. Ουσιαστικά γίνεται αντιληπτή η παρουσία των Old Ones και αντιλαμβάνεσαι την ασημαντότητα και ματαιότητα των πάντων μπροστά στο μέγεθος του σύμπαντος και των δημιουργών του- των μεγάλων Παλαιών δλδ( αυτή είναι εν ολίγοις η ερμηνεία που δίνεται από την ανάγνωση των ιστοριών του Η.P. Lovecraft- πχ Call of Cthulhu) Ο Miyazaki και η ομάδα του θεώρησαν καλή ιδεά το Inisght να το μεταφράσουν σαν eye opener κατάσταση για το μυαλό... κυριολεκτικά... Με λίγα λόγια οι ήρωες αποκτούν όντως οφθαλμούς στον εγκέφαλο ή γενικότερα πχ το θέμα των οφθαλμών που ουσιαστικά δηλώνουν την όραση σε μια άλλη πραγματικότητα παίζει πάρα πάρα πολύ σημαντικό ρόλο στο story και στα περισσότερα σχέδια των εχθρών το έχουν εφαρμόσει με πολύ αρμονικό( και ανατριχιαστικό ορισμένες φορές τρόπο) Απλώς στους εχθρούς/ εγκέφαλους μου φάνηκε λίγο too much/ too obvious αλλά είναι, προφανώς, υποκειμενικό το ζήτημα.

[Burai Fighter]

Σήμερα ήταν μέρα impulse αγορών- καθώς μετα απο καιρό που τα είχα στα υπόψιν αγόρασα Demon Gaze και Transformers Devastation. Πού κολλάει αυτό με το BB? Άνοιξα λίγο το PS4 να τσεκάρω το Transformers αλλά σκέφτηκα να ρίξω ένα γρήγορο play στο BB, καθώς στο NG+ το είχα αφήσει λίγο μετά το intro. Τελικα έφτασα μέχρι τον Father Gascoigne , ψάχνοντας τα πάντα, σε 1ώρα και κάτι περίπου. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι πως είμαι πρπ 115 level και οι εχθροί έχουν σχετικά καλό scaling. Όχι τόσο οι απλοί εχθροί ( οι οποίοι βέβαια πέφτουν με 3-4 χτυπήματα από το Saw Spear+10 εκεί που στο NG τους είχα ένα, άντε μαξ 2) αλλά κυρίως τα bosses. Έπαιξα το Cleric Beast και άντεχε αρκετό damage. Η αλήθεια είναι πως δεν έχω αντιληφθεί απόλυτα πώς λειτουργεί το Fire DMG παρότι ειμαι στο NG+. Είχα εξοπλισμένο ένα Gem με Fire Dmg +12% νομίζω αλλά και πάλι το Dmg δεν είχε σχέση με αυτό που έκανα με το απλό physical. Τέλος πάντων, θα τσεκάρω και τον οδηγό- έχω την αίσθηση πως το Elemental κάνει scaling με το Αrcane??

Ο Gascoigne από την άλλη βγήκε με τη 2η, αλλά αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν το dmg που προκαλεί Είμαι με Vit στο 33 και με είχε τρία hits. Δλδ απορώ πού θα φτάσει αυτή η κατάσταση στα επόμενα bosses. Το θετικό ηταν, πως μετα τον Gehrman, o Gascoigne ηταν πολυ εύκολο να γίνει parry, με αποτέλεσμα τη δεύτερη φορά που,θυμήθηκα το move set να βγει με συνοπτικές διαδικασίες. Ωστόσο στο NG+ του Dark Souls τα πράγματα νομίζω ήταν κάπως πιο βατά. Θα το πάω λίγο πιο χαλαρά, να ολοκληρωθεί και η αποτοξίνωση από τη σειρά, καθώς ήταν πολύ απαιτητικός τίτλος, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ με τίποτα σε κάτι ανάλογα επικό στην παρούσα φάση γιατί αισθάνομαι ακόμη fatigue από το Bloodborne Σίγουρα αυτή τη φορά θα ακολουθήσω την τακτική του co-op για τα bosses, γιατί πραγματικά δεν έχω το κουράγιο για single playthrough των boss fights.

Σίγουρα πάντως στο NG+ θα τσεκάρω και το DLC, καθώς και τα chalice dungeons( για τα οποία όσα έχω διαβάσει με έχουν αγχώσει αρκετά, από άποψης δυσκολίας και farming βσκ )

[deus]

Burai στο Bloodborne τα στατιστικά των εχθρών παίρνουν πολύ μεγάλο boost με αποτέλεσμα να είναι αρκετά δύσκολο το παιχνίδι. Η αλήθεια πάντως είναι πως το vitality σου δεν είναι ιδιαιτέρως υψηλό, επένδυσε αυτό και θα δεις πως θα γίνει αρκετά πιο βατό.

Τα chalice dungeons μην σε φοβίζουν. Αν αποφασίσεις να ασχοληθείς δεν χρειάζεται καθόλου grinding για evhoes και τα imba blood gems, αν απλώς τα περάσεις σκοτώνωντας ότι βλέπεις χωρίς να τρέχεις αποφεύγοντας εχθρούς και εξερευνώντας τότε θα ανέβεις πολλά level και θα βρεις loot αρκετά καλό για να ολοκληρώσεις το παιχνίδι. Τα chalice δίνουν τα πιο πολλά echoes στο παιχνίδι, στα layer 5 θα μαζεύεις εκατοντάδες χιλιάδες echoes για την πλάκα.

Κοίτα, τα όπλα κάνουν scaling me strenth ή με skill. Αν βάλεις κάποιο gem που δίνει φωτιά, ηλεκτρισμό ή arcane attribute τα scaling του όπλου αλλάζει και πλέον εξαρτάται από το arcane. Αξίζει να έχεις υπόψιν σου πως τα serrated όπλα(όπως είναι το saw spear και το saw cleaver) έχουν ένα damage bonus vs beast +20%. Αυτό αν το συνδυάσεις με fire gem τότε θα έχεις ένα όπλο πολύ αποτελεσματικό απέναντι σε beasts που είναι μία κατηγορία εχθρών πολύ συχνή στο παιχνίδι.

Ελπίζω να βοήθησα, αν έχεις κάποια άλλη απορία πες.

Πάντως και εγώ ένιωσα ότι θέλω μία ξεκούραση από τα souls αλλά ταυτόχρονα νιώθω ότι θέλω και άλλο από την σειρά. Είναι από τα ελάχιστα παιχνίδια που με διασκέδασαν πραγματικά και έχω ρίξει πάρα πολλές ώρες χωρίς να νιώσω ότι με κούρασαν. Πρόσφατα για παράδειγμα τελείωσα το fallout 4 το οποίο και μου άρεσε πολύ αλλά προς το τέλος ένιωσα μία απίστευση κόπωση και ότι έχω μπουχτίσει. Αυτό δεν έγινε ποτέ με κανένα από τα souls παρόλο που έχω ρίξει πάνω από 100 ώρες στο καθένα.

Νοοτο σχετικά με το σημείο στο πηγάδι που με ρώτησες, ο τρόπος που το έβγαλα είναι ο ορισμός του exploit και της μπακάλικης μεθόδου. Αρχικά κατέβηκα στο πηγάδι για να εμφανιστούν και οι δύο. Έπειτα έφυγα, έκανα έναν τεράστιο κύκλο στην περιοχή και έφτασα στο σημείο με τα lanterns. Τα σκότωσα και έπειτα εξολόθρευσα τους δύο γίγαντες με charged bow attacks. Αυτό πήρε πολλή ώρα γιατί δεν είχα υψηλό το bloodtinge. Έυτυχώς είχα εξοπλισμένα gems που δίνουν regenatation και έτσι περίμενα να γεμίσει πρώτα το health για να γεμίσω silver bullets.

[Burai Fighter]

Thanks για τις πληροφορίες. Η αλήθεια είναι πως το αναλυτικότατο guide, περιλαμβάνει όλες τις παραπάνω πληροφορίες, απλώς δεν είχα το κουράγιο να καθίσω να διαβάσω/ ψάξω. Ευτυχώς υπάρχετε εσείς, που τα έχετε κατανοήσει και μπορώ να ρωτάω

Ουσιαστικά, τώρα έχω αρχίσει να ανεβάζω τα stats για να φτάσω το 40-50( νομίζω το δεύτερο είναι το hard cap), με ψηλότερο το Skill που το έχω στο 40. Το υποψιάστηκα πως κάτι έπαιζε με το scaling των fire/ bolt gems( ό,τι δλδ περνάει στο arcane εξ ολοκλήρου), καθώς φαινόταν και στο gem fortification πως το dmg bonus μειώνεται. Η πλάκα είναι πως ακόμη παίζω με το saw spear γιατί το θεωρώ πολύ καλό weapon, με έχει βολέψει πάρα πολύ. Νομίζω δεν το έκανα σχεδόν ποτέ unequip.

Η πλάκα είναι πως παρακολούθησα και λίγο το playthrough του EpicNameBro στο ΒΒ και παρατήρησα πως ανέβαζε το Vitality συνέχεια. Νομίζω πρέπει endgame να είχε γύρω στο 40+. Προς το τέλος η ζημιά που κάνουν οι εχθροί, όπως από όσο λίγο είδα και στο NG+, πονάει πολύ... Ειδικά ο Gehrman μοιράζει πόνο με το dmg output που έχει.